یک قایق حامل ۴۰ تا ۵۰ پناهجو در آبراهه میان انگلیس و فرانسه موسوم به کانال مانش دچار سانحه شد و شماری از پناهجویان در آب‌های سرد این کانال، جان باخته اند.
رسانه‌های انگلیس گزارش می‌دهند ساعت ۳ بامداد امروز به وقت محلی، گزارشی از حادثه برای یک قایق حامل پناهجویان دریافت شد و نیرو‌های امدادی دو کشور فرانسه و انگلیس، به همراه کشتی‌های ماهیگیری در اطراف حادثه، به کمک پناهجویان شتافته اند.
روز چهارشنبه ۳ آذر (۲۴ نوامبر) پارسال نیز بیش از ۳۰ مهاجر که از سواحل شمالی فرانسه و با عبور از آب‌های کانال مانش در پی رسیدن به خاک انگلیس بودند در پی غرق شدن قایقشان جان باختند.
دو نفر از افرادی که به طور معجزه آسا از این حادثه جان سالم به در بردند در مصاحبه با رسانه‌ها گفتند هنگامیکه قایقشان دچار نقص فنی شد و آرام آرام آب به درون قایق نفوذ کرد سکاندار و شماری از مهاجران که شماره تلفن‌های های اضطراری گارد ساحلی هر دو طر ف را داشتند بار‌ها با آنان تماس گرفتنتد، اما هر یک، دیگری را مسئول کمک به آنان معرفی کردند و از کمک به آنها سرباز زدند تا اینکه بیش از ۳۰ زن و مرد کودک در پی بی توجهی مقامات دو کشور در آب‌های سرد کانال مانش غرق شدند و جان باختند.
آبراهه مانش بار‌ها به ویژه در سال‌های اخیر صحنه حوادث دلخراش غرق شدن قایق حامل پناهجویان بوده است و هر بار دولت‌های انگلیس و فرانسه یکدیگر را در این باره متهم کردند.
وزارت کشور انگلیس اعلام کرد در سال جاری تاکنون حدود ۴۴ هزار مهاجر وارد این کشور شده اند.
محمد عیسی عامر مهاجر سومالیایی که پارسال درون قایق حادثه دیده بود و به طرز معجره آسایی نجات یافته است در تشریح ماجرا گفت: دو ساعت مانده به نیمه شب ۳۳ نفر سوار یک قایق بادی شدیم حدود چهار ساعت راه پیموده بودیم و سکاندار تلفن همراهش را به ما نشان داد و گفت موقعیت یاب نشان می‌دهد که وارد آب‌های انگلیس شده ایم. باد قایق به تدریج شروع به کم شدن کرده بود و آب با سرعت وارد قایق می‌شد، پمپ قایق هم از کار افتاده بود، همه وحشت زده بودند، سکاندار و افرادی که تجربه عبور از کانال مانش را داشتند با شماره‌هایی که از دستگاه‌های دولتی از جمله پلیس انگلیس و فرانسه در تلفن‌های همراه خود داشتند برای دریافت کمک اضطرای با انگلیس و فرانسه تماس گرفتند، اما هر دو طرف به درخواست کمک پاسخ مثبت ندادند. در این شرایط آب با سرعت بیشتری وارد قایق می‌شد، آبی بسیار سرد، زنان و کودکان فریاد می‌زدند و کاری از دستمان برای کمک به آنها بر نمی‌آمد.