طی چند دهه گذشته جنگ تسلیحاتی در جهان شدت گرفته و امروزه بسیاری از کشور‌های جهان دارای سلاح‌های اتمی مرگباری هستند. در این میان بسیاری از افراد نگران هستند که در صورت وقوع یک جنگ اتمی، چگونه باید از خود محافظت کنند.
به گزارش سرویس وبگردی خبرگزاری صدا و سیما ، تیمی از پژوهشگران دانشگاه نیکوزیا در قبرس طی مطالعات اخیر خود به بررسی شرایط احتمالی پس از جنگ اتمی پرداخته و راهکار‌های احتمالی زنده ماندن در این شرایط را بررسی کردند.
در این مطالعه، محققان محاسبه کردند: چگونه موج ناشی از یک انفجار هسته‌ای می‌تواند بر افرادی که در داخل خانه پناه گرفته اند، تأثیر بگذارد. بررسی‌ها نشان می‌دهد: حتی اگر فردی در فاصله زیاد از محل انفجار باشد، باز هم جان وی در خطر بوده و حتی در داخل خانه نیز می‌تواند آسیب ببیند.
دیمیتری دریکاکیس، یکی از پژوهشگران این تیم مطالعاتی در رابطه با موضوع فوق گفت: درک تأثیر انفجار اتمی بر انسان در داخل خانه برای ارائه توصیه‌هایی در خصوص محافظت از افراد و دارایی‌ها مهم است؛ به عنوان مثال، ما می‌توانیم سازه‌هایی طراحی کنیم که حفاظت بیشتری را ارائه دهند.
در شرایط انفجار اتمی سعی کنید از راهروها و درها فاصله گرفته و گوشه‌های اتاق‌های بدون پنجره را جستجو کنید. هنگامی که یک بمب هسته‌ای منفجر می‌شود، نه تنها تشعشع به شکل نور درخشان، کور کننده و گرمای سوزان به اطراف آسیب می‌زند، بلکه این انفجار امواج ضربه‌ی قدرتمندی ایجاد می‌کند که می‌تواند ده‌ها مایل را طی کند. این امواج به طور بالقوه برای افرادی که در فاصله مشخصی از هسته اصلی هستند کشنده است.
محققان برای بررسی بهتر این موضوع، یک انفجار هسته‌ای ناشی از یک بمب اتمی ۷۵۰ کیلوتنی را شبیه سازی کردند. باید در نظر داشت که بمب‌هایی که ایالات متحده در هیروشیما پرتاب کرد ۱۵ کیلو تن و در ناکازاکی ۲۵ کیلوتن بود. بنابراین، این بمب‌ها به طور متوسط، حدود ۳۷ برابر کوچکتر از مدل شبیه سازی محققان است.
مطالعات فوق گویای این حقیقت است که انفجار یک کلاهک هسته‌ای با این ابعاد احتمالاً همه چیز را در فاصله ۴ کیلومتری مرکز انفجار، محو می‌کند. افرادی که فراتر از این شعاع هستند، اگر در مکان مناسب یک سازه محکم پناه بگیرند، ممکن است شانس زنده ماندن داشته باشند.
با استفاده از این مدل ها، دانشمندان نحوه حرکت موج ضربه‌ای را در بخش‌های مختلف ساختمان از جمله اتاق ها، دیوار ها، گوشه ها، درها، راهروها، پنجره‌ها فاصله ۴ تا ۵۰ کیلومتری انفجار محاسبه کردند.
بررسی‌ها نشان می‌دهد: بخش‌های باریک داخل ساختمان‌ها مانند درها و راهروها می‌تواند مانند یک تونل باد عمل کرده و موج ضربه‌ای را تا فشار‌های خطرناکی تا ۱۸ برابر وزن بدن انسان تسریع کند که به سادگی می‌تواند تمام استخوان‌های یک فرد را خرد کند.
ایوانیس ویلیام کوکیناکیس، یکی از نویسندگان این مقاله می‌گوید: خطرناک‌ترین مکان‌های سرپوشیده که در هنگام انفجار اتمی باید از آن اجتناب کرد، پنجره ها، راهروها و درها هستند. بهترین مکان در ساختمان‌های دورتر از انفجار، پناه گرفتن در اتاقی بدون پنجره است و حتی در اتاقی که پنجره دارد نیز اگر در گوشه‌های دیوار رو به انفجار قرار بگیریم، می‌توان از آسیب بالا در امان بود.
در این میان باید توجه داشت که نوع سازه و مصالح خود ساختمان نیز مهم است. به عنوان مثال، شما نمی‌توانید در یک کلبه چوبی پناه بگیرید. متاسفانه اگر خیلی به محل انفجار نزدیک باشید، کار زیادی نمی‌توان انجام داد. با این حال، سازه‌های ساختمانی، به ویژه بنا‌های ساخته شده با سنگ یا بتن یا سایر مواد محکم و غیر قابل احتراق، می‌توانند درجاتی از محافظت را ارائه کنند.
پژوهشگران این تیم مطالعاتی بر این باورند که این یافته‌ها می‌تواند به کارشناسان ایمنی هسته‌ای کمک کند تا راهبرد‌های بهتری برای کاهش آسیب ناشی از انفجار‌های اتمی و نشت تشعشعات ابداع کنند. آن‌ها امیدوارند که نتایج حاصل از این مطالعه بتواند توسعه ساختمان‌های ضد انفجار هسته‌ای را در آینده ممکن کند.
منبع: sciencealert