نتایج یک مطالعه نشان می‌دهد که دو قمر اورانوس ممکن است از اقیانوس‌های فعال پشتیبانی کنند.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما ، یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که دو قمر اورانوس ممکن است اقیانوس‌های فعالی را در خود جای داده باشند که مواد را به فضا پرتاب می‌کنند. این یافته از آزمایشگاه فیزیک کاربردی جان هاپکینز (APL) در لورل، مریلند بدست آمده است.
اورانوس در مجموع ۲۷ قمر دارد. این بار قمر‌هایی به نام‌های آریل و میراندا در کانون توجه قرار دارند.
گمان می‌رود که یک یا هر دو قمر اقیانوس‌های فعالی در زیر سطوح یخی خود داشته باشند. این تیم ادعا می‌کند که پمپاژ فعال مواد به محیط فضا به این موضوع اشاره دارد.
«ایان کوهن»، دانشمند فضایی و نویسنده اصلی این مطالعه جدید، گفت: غیرعادی نیست که اندازه‌گیری‌های ذرات پرانرژی امری برای کشف دنیای اقیانوسی باشد.
اندازه‌گیری‌های مشابه قبلاً به شناسایی قمر‌های اقیانوسی اروپا (مشتری) و انسلادوس (زحل) منجر شده است. این تیم همچنین پیشنهاد می‌کند که چند قمر بزرگ دیگر اورانوس نیز می‌توانند اقیانوس‌های زیر سطحی داشته باشند.
بنا بر اعلام « آی ای » این فعالیت عجیب زمانی کشف شد که دانشمندان داده‌های تشعشعات تقریباً ۴۰ساله جمع‌آوری‌شده توسط وویجر ۲ ناسا - تنها فضاپیمایی که از اورانوس بازدید کرد- را دوباره بررسی کردند.
ابزار ذرات باردار کم انرژی (LECP) این فضاپیما همانطور که حدود چهار دهه پیش از اورانوس عبور می‌کرد، داده‌های ذرات را جمع‌آوری کرد.
آن‌ها فعالیت غیرعادی پلاسمایی را بین قمر‌های آریل و میراندا کشف کردند. کوهن در بیانیه‌ای گفت: آنچه جالب بود، این بود که این ذرات به شدت در نزدیکی استوای مغناطیسی اورانوس محصور بودند.
مشاهدات وویجر ۲ با استفاده از مدل‌های فیزیکی بازسازی شد. تیم از این موضوع دو نتیجه گرفته است: ذرات یا از طریق یک ستون بخار (مشابه انسلادوس) یا از طریق کندوپاش تشکیل می‌شوند.
کندوپاش یا اسپاترینگ (Sputtering) یکی از روش‌های لایه‌نشانی از فاز بخار است که به‌طور عمده برای تولید فیلم فلزات از نانو تا میکرو است و تحت شرایط کنترل‌شده می‌توان نانوذراتی ۳ نانومتری هم به این شیوه بدست آورد. اما فرایند کندوپاش عبارتست از کندوپاش اتم‌ها یا مولکول‌های منبع یا هدف (Target) و ایجاد یک فیلم با یون‌های یک گاز خنثی که در پلاسما ایجاد شده و درمیدان ایجادکننده پلاسما شتاب می‌گیرند.
پس از سال‌ها، اورانوس به خط مقدم تحقیقات علمی رسیده است و آژانس‌های فضایی مانند ناسا بار دیگر در حال آماده شدن برای بررسی این دنیای دور هستند. با این حال، قرار نیست این ماموریت تا پایان این دهه آغاز شود. تا آن زمان، دانشمندان باید این سیاره را با استفاده از داده‌های وویجر ۲ مطالعه کنند.