سامانه حمل‌ونقل جهانی ۱۵ درصد از انتشار گاز‌های گلخانه‌ای را تشکیل می‌دهد که همچنان در حال رشد است و برای محدود کردن گرمایش زمین به ۱.۵ درجه سانتی‌گراد، باید انتشار گاز‌های گلخانه‌ای در حمل‌ونقل را تا حد ممکن کاهش دهیم.
برای رسیدن به این مسیر، تغییر به سمت وسایل نقلیه الکتریکی نقش مهمی ایفا خواهد کرد، اما تغییر حمل‌ونقل مستلزم تغییرات واقعی سیستمی است.
سامانه های حمل‌ونقل آینده علاوه بر کم‌کربن بودن، باید ایمن، مدرن و حول محور بهبود سلامت باشند. به‌عنوان مثال، گسترش زیرساخت‌ها در اطراف سامانه های حمل‌ونقل عمومی با مسیر‌های پیاده‌روی یا مسیر‌های دوچرخه‌سواری اختصاصی نه تنها با ازدحام وسایل نقلیه مبارزه می‌کند و آلودگی هوا را کاهش می‌دهد بلکه فعالیت‌های فیزیکی بیشتری مانند پیاده‌روی یا دوچرخه‌سواری را تشویق می‌کند.
سیستم ایمن، از تصادفات و مرگ ناشی از سفر با وسیله نقلیه جلوگیری می‌کند. در سال ۲۰۲۱، سازمان ملل هدفی را برای کاهش صدمات و مرگ‌ومیر ناشی از تصادفات جاده‌ای تا سال ۲۰۳۰ به نصف تعیین کرد که دستیابی به این هدف مستلزم تلاش‌های هماهنگ برای محافظت از عابران پیاده، دوچرخه‌سواران و رانندگان، مانند بهبود طراحی خیابان‌ها، ایجاد مسیر‌های حفاظت شده دوچرخه و اجرای قوانین راهنمایی‌ورانندگی است. سامانه های حمل‌ونقل همچنین باید مقرون به صرفه و قابل دسترس برای همه باشند.
مسافت طی شده توسط خودرو‌های سواری در سطح جهانی در حال افزایش است. سهم کیلومتر طی شده توسط خودرو‌های سواری در سال ۲۰۲۰ به ۴۴ درصد افزایش یافت و انتظار می‌رود این میزان در سال ۲۰۳۰ به ۵۰ درصد برسد و برای معکوس کردن این روند، باید اطمینان حاصل کنیم که مردم در سراسر جهان به جایگزین‌های باکیفیت و ایمن مانند قطار‌های سریع‌السیر یا اتوبوس دسترسی دارند. کاهش این سهم به ۳۴ تا ۴۴ درصد تا سال ۲۰۳۰ به سیستم حمل‌ونقل کمک می‌کند تا گرمایش جهانی را زیر ۱.۵ درجه سانتی‌گراد حفظ کند.
شهر‌ها می‌توانند برای کاهش وابستگی به خودرو، راه‌های جدیدی برای افزایش دسترسی به مغازه‌ها، خدمات و فرصت‌های اوقات فراغت بدون نیاز به وسایل نقلیه ابداع کنند همچنین از طریق افزایش هزینه‌های پارکینگ، مالیات بر سوخت یا طرح‌های شارژ ازدحام سفر‌های خودرویی را از بین ببرند.
افزایش کیفیت و مقرون به صرفه بودن گزینه‌های جایگزین برای سفر با هواپیما، مانند قطار و کشتی، برای افزایش مسافر ضروری است.
در حال حاضر، تقریباً سه چهارم انتشار دی‌اکسیدکربن ناشی از حمل‌ونقل جاده‌ای است. با توجه به کاهش انتشار گاز‌های گلخانه‌ای، این تغییرات مزایای گسترده‌ای برای سلامت عمومی و کیفیت زندگی به همراه خواهد داشت. کاهش استفاده از خودرو می‌تواند فضا‌های بیشتری را برای پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری، پارک‌های عمومی یا غذاخوری در فضای باز و معاشرت باز کند.
از سال ۲۰۲۲، ۱۱ کشور از جمله هند و چین هدف دوری از سفر با خودرو و اولویت‌بندی حمل‌ونقل عمومی را ارائه کردند و ۱۰۳ کشور از سال ۲۰۱۹، برای زیرساخت‌های پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری برنامه‌هایی داشتند.
باید وسایل نقلیه با سوخت فسیلی را با بیشترین سرعت ممکن کنار بگذاریم. خوشبختانه، وسایل نقلیه الکتریکی خدمات مشابهی را بدون انتشار مستقیم دی‌اکسیدکربن یا آلودگی هوا ارائه می‌دهند. برای اینکه در مسیر محدود کردن گرمایش زمین تا ۱.۵ درجه سانتی‌گراد تا سال ۲۰۳۰ باقی بمانیم، تمام خودرو‌های جدید فروخته شده در سطح جهان باید الکتریکی باشند. در سال ۲۰۲۱، تنها ۸.۷ درصد از خودرو‌های جدید برقی بودند و به کمک بهبود اقتصاد و حمایت دولت، فروش خودرو‌های برقی به سرعت در حال افزایش است و ۱۰ها کشور قصد دارند فروش خودرو‌های گازسوز و دیزلی را تا سال ۲۰۴۰ یا قبل از آن پایان دهند.
هزینه‌های اولیه خودرو‌های برقی در حال کاهش است که بیشتر به دلیل کاهش قیمت باتری است. تعداد شارژر‌های برقی در سراسر جهان در سال ۲۰۲۱ به ۱.۸ میلیون رسید.
تغییرات می‌توانند سیستم حمل‌ونقل جهانی ما را متحول کنند. آن‌ها سامانه جدیدی را ارائه می‌دهند که در آن فرصت‌ها و خدمات به راحتی و به‌طور عادلانه از طریق جابجایی پاک و ایمن از پیاده‌روی تا اتوبوس‌های برقی و برنامه‌های اشتراک دوچرخه قابل دسترسی است. سیستمی که در آن هواپیما‌ها با سوخت پاک کار می‌کنند و تصادفات جاده‌ای علت اصلی مرگ‌ومیر کودکان نیستند. سیستمی که در آن قطار‌های پرسرعت رایج و محبوب هستند. البته، این موارد تنها در صورتی امکان‌پذیر است که ما به سرعت پیشرفت در این تغییرات را برای دستیابی به اهداف آب‌وهوایی و برابری در این دهه تعیین کننده تسریع کنیم.