کلروپلاست‌ها و میتوکندری‌ها نه تنها نیروگاه‌های تولید کننده انرژی در طبیعت محسوب می‌شوند، بلکه برای ساخت سلول‌های مصنوعی و پایدار در آزمایشگاه نیز بسیار مهم هستند.
دانشمندان گفته اند: ایجاد میتوکندری و کلروپلاست مصنوعی، ما را قادر می‌سازد تا بتوانیم سلول‌های مصنوعی بسازیم که به طور مستقل انرژی تولید کرده و مولکول‌ها را سنتز کنند. این امر، راه را برای ایجاد موجودات یا مواد زیستی جدید باز می‌کند.
در گیاهان، کلروپلاست با استفاده از نور خورشید، آب و دی اکسید کربن را به گلوکز تبدیل می‌کند و میتوکندری که هم در گیاهان و هم در حیوانات یافت می‌شود، با تجزیه گلوکز، انرژی تولید می‌کند.
هنگامی که یک سلول انرژی تولید می‌کند، اغلب از مولکولی به نام آدنوزین تری فسفات (ATP) برای ذخیره انرژی و انتقال آن استفاده می‌کند. هنگامی که سلول، ATP را تجزیه می‌کند، انرژی آزاد می‌شود که عملکرد سلول را تقویت می‌کند. در واقع، این مولکول واحد اصلی انرژی سلول است.
تیم تحقیقاتی، اجزای مورد نیاز برای ساخت کلروپلاست‌ها و میتوکندری‌های مصنوعی را مورد بررسی قرار داده اند و پروتئین‌ها را به عنوان مهم‌ترین جنبه‌های ماشین‌های مولکولی، انتقال پروتون و تولید ATP شناسایی کرده اند.
مطالعات قبلی اجزایی را پیشنهاد کرده بودند که اندامک‌های تولید کننده انرژی را تشکیل می‌دهند. یکی از مهم‌ترین چالش‌هایی که تلاش برای بازسازی اندامک‌های تولید انرژی را با مشکل مواجه کرده است، امکان خودسازگاری در محیط‌های متغیر برای حفظ ارائه ATP به صورت پایدار است.
دانشمندان بر این باورند: تولید سلول‌های مصنوعی، می‌تواند به توسعه مواد زیستی جدیدی در آینده منجر شود و نقطه عطف مهمی در درک منشاء سلول‌ها و منشاء حیات باشد.
یافته‌های تحقیقاتی در مجله Biophysics Reviews منتشر شده اند.