آیت الله سید حسین طباطبایی بروجردی از مراجع شیعهٔ ایرانی بود. وی هفده سال مدیر حوزه علمیه قم بود و پس از درگذشت آیت الله سید حسین طباطبایی قمی مرجعیت عامهٔ شیعیان را به مدت نزدیک به ۱۵ سال بر عهده داشت.
وی هفده سال مدیر حوزه علمیه قم بود و پس از درگذشت آیت الله سید حسین طباطبایی قمی مرجعیت عامهٔ شیعیان را به مدت نزدیک به ۱۵ سال بر عهده داشت.
آیت الله بروجردی از شاگردان آخوند خراسانی بود که بعد از بازگشت از نجف در بروجرد ساکن شد. چند سال پس از درگذشت عبدالکریم حائری یزدی به دعوت مراجع سه گانه(حجت، خوانساری، صدر) به قم آمد و ریاست حوزه علمیه قم را بر عهده گرفت.
پس از درگذشت آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی، آیت الله بروجردی مهم‌ترین مرجع شیعیان بود و در دهه ۱۳۳۰ هجری شمسی مرجع عام شیعیان محسوب می‌شد.
در دوران آیت الله بروجردی حوزه علمیه قم گسترش و تعداد طلاب افزایش یافت.
با حمایت‌‌های ایشان آثار حدیثی و فقهی متعددی احیاء و منتشر شد.
مجموعه بزرگ جامع احادیث الشیعه تحت نظر او تدوین شد.
آیت الله بروجردی به تقریب مذاهب اسلامی اهمیت می‌داد و در این راستا نماینده‌ای برای عضویت در دارالتقریب به مصر فرستاد.
فتوای معروف محمود شلتوت برای به رسمیت شناخته شدن فقه شیعه نزد اهل سنت نتیجه فعالیت‌های آیت‌الله بروجردی بود.
اعزام مبلغ به مناطق مختلف ایران و خارج کشور، ایجاد مراکز بزرگ علمی و مذهبی، ساخت مساجد و مدارس در ایران و کشورهای مختلف و درخواست گنجاندن درس تعلیمات دینی در دوره ابتدایی مدارس ایران از مهم‌ترین اقدامات دینی، سیاسی و اجتماعی او است.
وی در سال سال ۱۳۸۰ هجری قمری به دیار باقی شتافت و پیکر ایشان در مسجد اعظم شهر قم به خاک سپرده شد.