باباطاهر یا باباطاهر عریان همدانی، عارف، شاعر ایرانی و دوبیتی‌سرای اواخر سده چهارم و اواسط سده پنجم هجری ایران، در دوران طغرل بیک سلجوقی می‌زیسته‌است. «بابا» لقبی بوده که به پیروان وارسته می‌داده‌اند و برای صفت عریان دلایل گوناگونی ذکر شده‌است. اغلب منابع او را اهل همدان معرفی کرده‌اند و خود او در چندین دوبیتی از همدان و الوند یادکرده است. اشعار بابا طاهر به زبان لری سروده شده‌اند. مسلک درویشی و فروتنی او که شیوهٔ عارفان است سبب شد تا وی گوشه‌گیر شده، گمنام زیسته و تفصیلی از زندگانی خود باقی نگذارد. بنای آرامگاه بابا طاهر در شمال همدان، در میدانی به نام وی قرار دارد که در سال ۱۳۴۴ ساخته شده و در سال ۱۳۸۳ بازسازی شده است. در جریان باز سازی لوح کاشی فیروزه‌ای رنگی به دست آمد که دارای کتیبه‌ای به خط کوفی برجسته و آیانی از قرآن است. احداث بنای فعل در سال ۱۳۴۴ و به دست مهندس محسن فروغی انجام شده و به ثبت ملی رسیده است.