افشای دیرهنگام یک جنایت بشری از نقش آمریکا و اروپا در پرونده ۲۰ هزار کودک ربوده شده شیلیایی پرده برداشت.
اگرچه آمار دقیقی از شمار نوزادان و کودکان شیلیایی ربوده شده در دوران دیکتاتوری ژنرال آگوستو پینوشه در سال‌های ۱۹۷۳ تا ۱۹۹۰ وجود ندارد، اما بررسی‌ها نشان می‌دهند شمار این نوزادان و کودکان به هزاران نفر می‌رسد.
گزارش «سی ان ان»، حاکیست در دوران حکومت آگوستو پینوشه بسیاری از نوزادان و کودکان شیلیایی ربوده شده و به آژانس‌های فرزندخواندگی سپرده شدند؛ این کودکان و نوزادان شامل اعضای خانواده‌های ثروتمند و فقیر بودند؛ در حالی که خانواده‌های ثروتمند به دلایلی عمدتا سیاسی با این بحران مواجه بودند، خانواده‌های فقیر قربانی سرقت‌های ظالمانه می‌شدند.
در یک دهه گذشته «سی ان ان» موارد متعددی از نوزادان شیلیایی ربوده شده در هنگام تولد را مستند کرد؛ مقام‌های شیلی می‌گویند که اعضای کلیسا، پزشکان و پرستاران و برخی افراد دیگر با انگیزه سود اقدام به انجام روند فرزندخواندگی غیرقانونی کردند.
مقام‌های شیلیایی می‌گویند که شمار نوزادان دزدیده شده ممکن است به هزاران نفر برسد، اما تحقیقات درباره فرزندخواندگی‌های بحث برانگیز در شیلی بی فایده به نظر می‌رسد.
سال‌ها از آن موضوع گذشته، بسیاری از عاملان روند فرزندخواندگی غیرقانونی طی چند دهه گذشته مرده اند، و بسیاری از کلینیک‌ها و بیمارستان‌هایی که نوزادان در آن‌ها به سرقت رفتند، دیگر وجود ندارند.
افشای دیرهنگام یک جنایت بشری
موضوع نوزادان و کودکان ربوده شده شیلیایی نخستین بار در سال ۲۰۱۴ مورد توجه قرار گرفت؛ زمانی که نخستین مورد فرزندخواندگی اجباری آشکار شد.
به گزارش «نیویورک تایمز»، نتیجه بررسی در این باره هولناک بود: فرزندخواندگی‌های خارج از کشور رویه‌ای بود که دولت پینوشه برای کاهش فقر در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ راه اندازی کرده بود.
این روند غیر انسانی توسط شبکه‌ای گسترده از مقام‌ها شامل قضات، مددکاران اجتماعی، متخصصان بهداشت و کارگزاران فرزندخواندگی شیلی از طریق جعل اسناد به ازای دریافت پول انجام می‌شد.
تا سال ۲۰۲۱ بیش از ۵۵۰ فرزندخوانده شیلیایی با خانواده‌های خود ارتباط برقرار کردند، اما بر اساس اعلام وزارت دادگستری شیلی بررسی این پدیده بسیار گسترده به دلیل از بین رفتن اسناد و مدارک و عوامل دخیل در این پدیده دشوار شده است.
یک قاضی شیلیایی در سال ۲۰۱۸ گفت: تاکنون ۸ هزار پرونده فرزندخواندگی در دست بررسی قرار گرفته است، اما انتظار می‌رود شمار این پرونده‌ها به ۲۰ هزار مورد برسد.
باید توجه داشت که گزارش‌های مربوط به فرزندخواندگی اجباری در شیلی به سال‌های پیش از حکومت پینوشه می‌رسد؛ در واقع چنین روندی از اواخر دهه ۱۹۷۰ در شیلی رایج شد، چون دولت پینوشه صراحتا ترویج فرزندخواندگی را در یک دوره بحران اقتصادی آغاز کرد.
کارشناسان مختلف، رویه فرزندخواندگی در شیلی در دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۷۰ را تجارتی پر سود در یک دوره تاریک تاریخ شیلی توصیف می‌کنند.
کشور‌های غربی؛ میزبانان جنایت ربوده شدن کودکان و نوزادان شیلیایی
در طول دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ بین ۸ هزار تا ۲۰ هزار نوزاد و کودک خردسال شیلیایی به سراسر اروپا و آمریکایی شمالی فرستاده شدند.
کشور‌های مذکور در حالی میزبانی از این کودکان را پذیرفتند که به خوبی از نیات غیرانسانی شیلی مبنی بر رهایی از بحران اقتصادی از یک سو و ترمیم روابط خارجی با کشور‌های غربی از سوی دیگر آگاه بودند.
در واقع، این کشور‌ها که در آن زمان شیلی را به نقض حقوق بشر متهم می‌کردند، در جنایت حقوق بشری حکومت وقت شیلی با آن همگام شدند.
به گزارش «گاردین»، بررسی‌ها انجام شده در یک دهه گذشته نشان داد که اروپایی‌ها بین ۶ هزار و ۵۰۰ تا ۱۵۰ هزار دلار به آژانس‌های فرزندخواندگی می‌پرداختند؛ آژانس‌هایی که عامدانه تلاشی برای یافتن حقیقت پشت داستان کودکان به فرزندخواندگی واگذار شده نمی‌کردند.
اگرچه مقصد نهایی کودکان ربوده شده شیلیایی ۱۵ کشور اعلام شد، اما عمده آن‌ها به آمریکا منتقل شدند.
آمریکا، سوئد، انگلیس، هلند از مدعیان حقوق بشر مهم‌ترین مقصد نوزادان ربوده شده شیلیایی بودند.