دانشمندان با موفقیت صدا را از طریق شکاف خلاء بین دو جسم جامد (دو کریستال اکسید روی) عبور دادند.
بنابراین، میتوان این سوال را مطرح کرد که آیا فونونهای آکوستیک نیز میتوانند از طریق مکانیسم الکترومغناطیسی از شکافهای خلاء بزرگتر از مقیاس اتمی منتقل شوند.
این کریستالها هر دو پیزوالکتریک هستند، به این معنی که وقتی گرما یا استرس مکانیکی را تجربه میکنند، الکتریسیته تولید میکنند. در این مورد، این شامل صدا نیز میشود. از آنجایی که الکتریسیته میتواند در خلاء وجود داشته باشد، صدا در واقع میتواند از یک کریستال به کریستال دیگر بپرد یا تونل بزند.
این «تونلسازی» در فرکانسهایی در محدوده شنیداری ما (مانند فریاد انسان، شاید) و همچنین فرکانسهای فراصوت و مافوق صوت فراتر از شنوایی انسان رخ میدهد. البته، یک نکته مهم وجود دارد، فاصله بین این دو کریستال نمیتواند بزرگتر از طول موج خود موج صوتی باشد. بنابراین، با افزایش فرکانس، شکاف بین دو کریستال باید کوچکتر و کوچکتر شود.
این روش تونل زنی صدا نیز کامل نیست. گاهی اوقات، امواج صوتی در حین حرکت از طریق این میدان الکتریکی منحرف، بازتاب یا تغییر شکل میدهند. با این حال، در موارد دیگر، امواج صوتی بدون تاثیر از سفر خلاء میکروسکوپی جان سالم به در بردند.
نویسنده این مطالعه گفت: در بیشتر موارد اثر کوچک است، اما ما موقعیتهایی را پیدا کردیم که انرژی کامل موج با بازدهی ۱۰۰ درصد و بدون هیچ بازتابی از خلاء عبور میکند.
به این ترتیب، این پدیده میتواند در اجزای میکروالکترومکانیکی (فناوری گوشیهای هوشمند) و کنترل گرما کاربرد داشته باشد.