موضع‌گیری آمریکا در قبال مفهوم حقوق بشر همراه با ریاکاری و استاندارد‌های دوگانه است.
مروری بر مواضع آمریکا در قبال شورای حقوق بشر
سال ۲۰۱۸ آمریکا از شورای حقوق بشر سازمان ملل خارج شد؛ این اقدامی بحث‌برانگیز بود که آمریکا را در یکی از قابل مشاهده‌ترین نهاد‌های بین‌المللی حقوق بشر در جهان بی‌صدا می‌کرد.
نیکی هیلی، سفیر وقت آمریکا در سازمان ملل این تصمیم را اعلام کرد و گفت که این کشور دیگر نمی‌تواند بخشی از یک نهاد سازمان ملل باشد که «حافظ ناقضان حقوق بشر و مخزن تعصب سیاسی» است.
اما تصمیم دولت آمریکا برای خروج از این نهاد نیز مطابق با روندی است که ادامه دارد؛ دولت قبلی آمریکا در یک سال و نیم از توافقات بین‌المللی دور شده و از شراکت «ترانس پاسیفیک»، توافق هسته‌ای و از جمله از توافقنامه آب و هوایی پاریس خارج شد.
آمریکا با خروج از شورای حقوق بشر سازمان ملل مدعی شد که این «عقب‌نشینی از حقوق بشر» نیست؛ نیکی هیلی، ادعا کرد که «تنها تعهد استوار آمریکا به ارزش‌های جهانی، به ما اجازه نمی‌دهد که بخشی از یک سازمان منافق و خودخواه که حقوق بشر را به سخره می‌گیرد، باقی بمانیم».
با این وجود هر گونه صداقت در بیانیه نیکی هیلی تضعیف شده است.
این عقب‌نشینی یک روز پس از آن صورت گرفت که «زید رعدالحسین»، کمیسر عالی وقت حقوق بشر سازمان ملل، به شورای حقوق بشر گفت که جدایی خانواده‌ها در مرز آمریکا و مکزیک یک سوءاستفاده بدون وجدان از کودکان است.
آمریکا و این شورای سازمان ملل مدتی روابط آشفته‌ای داشته‌اند؛ این نهاد حقوق بشر در سال ۲۰۰۶ ایجاد شد و خود را مسئول «ترویج و حمایت از همه حقوق بشر در سراسر جهان» می‌داند.
این سازمان از ۴۷ عضو تشکیل شده است و اولین بار بود که یک کشور عضو داوطلبانه تصمیم به خروج می‌گیرد.
شکست این کشور در حفظ صلح و امنیت بین‌المللی آشکار است، هر چند بدیهی است که آمریکا این اعتراض را مطرح و واشنگتن را در معرض تمسخر قرار داد.
ضعف در توقف نظامی‌گری آمریکا
با این حال، ناکامی شورای حقوق بشر سازمان ملل در مهار سال‌ها نظامی‌گری آمریکا، به ضعف ذاتی این سازمان اشاره دارد.
سابقه فاجعه بار حقوق بشر سازمان ملل نیز عمیق‌تر از انتقاد از شورای حقوق بشر است؛ در حالی که باز هم تعجب آور نیست که دولت آمریکا در طرح مخالفت‌های خاص مردد باشد، در سال‌های اخیر سازمان ملل شاهد بوده که کشور‌های عضو برنامه‌های گسترده شکنجه را احیا کرده و به ایجاد بازار برده فعال در لیبی کمک کرده‌اند.
آمریکا الگوی حقوق بشر؟
غیرقابل تصور است که آمریکا با استاندارد‌های دوگانه و ریاکاری در سخنرانی و سرزنش کاستی‌های حقوق بشری کشور‌های دیگر مانند توپ شلیکی است که گویی برتری اخلاقی در این زمینه دارد، گویی آمریکا قاضی و الگوی حقوق بشر در جهان است.
در حقیقت، آمریکا به هیچ عنوان شایسته جایگاهی نیست که الگوی حقوق بشری باشد و سایر کشور‌ها از آن الگوبرداری کنند.
نسبت به اندازه و قدرتش، آمریکا در حال حاضر، اگر نگوییم گستاخ‌ترین، اما بی‌ملاحظه‌ترین طرف گناهکار یا بزهکار در جامعه بین‌المللی حقوق بشر است.
این کشور علیرغم ادعای خود مبنی بر حمایت از حقوق بشر بین‌المللی، نتوانسته است اسناد مهم حقوق بشر مانند کنوانسیون رفع همه اشکال تبعیض علیه زنان (CEDAW)، کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت (CRPD)، میثاق بین‌المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی را تصویب کند.
منشور حقوق بشر و کنوانسیون آمریکایی حقوق بشر
آمریکا و سومالی تنها کشور‌هایی هستند که کنوانسیون حقوق کودک (CRC) را تصویب نکرده‌اند؛ همچنین، آمربکا اولین پروتکل اختیاری میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی را تصویب نکرده است.
به همین ترتیب، آمریکا کنوانسیون سازمان ملل در مورد حقوق دریا‌ها (UNCLOS) را امضا نکرد؛ این کشور عضو اساسنامه رم دادگاه کیفری بین‌المللی (اساسنامه رم) نیست، که دادگاه کیفری بین‌المللی (ICC) را در سال ۲۰۲۲ به عنوان یک دادگاه کیفری بین‌المللی دائمی برای محاکمه مرتکبین بدترین جنایات مانند جنایات جنگی، جنایات علیه بشریت و نسل‌کشی تاسیس کرد، زمانی که دادگاه‌های ملی قادر نیستند یا نمی‌خواهند به این جنایات رسیدگی کنند.