دانش آموز سمپاد فرزانگان پس از شرکت در اردوی راهیان پیشرفت گفت: اگر این اردو تداوم پیدا کند خیلی از دانش آموزان را به آغوش کشورشان برمی گرداند، مسیر زندگی مان آنجا عوض شد و یاد گرفتیم که به هر چیزی که می‌بینیم اکتفا کنیم.
به گزارش خبرگزاری صداوسیما، برنامه سلام خبرنگار شبکه خبر با حضور دانش آموزی از سمپاد فرزانگان به موضوع اردوی راهیان پیشرفت پرداخت.
مشروح برنامه را در ادامه می‌بینید:
سوال: کلاس چندم هستید؟
خانم مهسا زارعی دانش آموز سمپاد فرزانگان: کلاس یازدهم
سوال: ما در اردو‌های راهیان پیشرفت بار‌ها و بار‌ها گزارش‌های متعددی را پخش کردیم از همین شبکه خبر که دانش آموزان ما به سراغ پیشرفت‌هایی که در کشور اتفاق افتاده، کارخانه‌ها و جا‌هایی که پیشرفت‌های علمی و تخصصی و صنعتی داشتیم می‌روند و از نزدیک به آن‌ها آشنا می‌شوند، شما به کدامیک از این کارخانه‌ها رفتید و چه پیشرفت‌هایی را از نزدیک دیدید؟
زارعی: اردوی ما از اول از همه از نمایشگاه هوافضای سپاه شروع شد، اصلاً ما نمی‌دانستیم که قرار است که چنین اردویی برویم و به ما نگفته بودند که قرار است چه جا‌هایی را ببینیم، لمس کنیم و تجربه کنیم. ما از هوافضا شروع کردیم، وقتی که صبح رسیدیم این نمایشگاه هوافضا اول از همه اشتیاقی نداشتیم دنبال یک اردوی سیاحتی بودیم که با دوستانمان برویم به ما خوش بگذرد، غافل از این که این اردو خیلی بهتر است، ولی ما نمی‌دانستیم. ابتدای کار از یک تونلی شروع کردیم بازدیدمان را که تونل دزفول بود که در و دیوار و آن شبیه سازی‌هایی که شده بود واقعاً سراسر اندوه و حزن بود برای ما و خیلی ناراحت می‌شدیم که آن صحنه‌ها را می‌دیدیم مخصوصاً آن موشکی که بین دفتر و کتاب و میز و نیمکت‌ها جاخوش کرده بود و آن کلاس به خون کشیده شده بود، اولش خیلی حس بدی داشتیم که این اردو چیست، حالمان خوب نیست، چرا دارند ما را ناراحت می‌کنند، ما دوست نداریم این‌ها را ببینیم، ولی بعد که جلوتر رفتیم موشک‌ها را دیدیم، پهپاد‌ها را دیدیم، یک کمی حس خودباوری، عزت نفس، یک کم انگیزه به ما داد که ادامه اردو را بخواهیم ببینیم وقتی که ادامه دادیم به یک بخشی رسیدیم.
سوال: برای این که شما می‌خواهید بروید به سراغ بخش بعدی من خدمت بینندگان عزیز و ارجمند عرض کنم که حدوداً ۱۶۰ دانش آموز در بیست و یکمین اردو‌های پیشرفت امید از نمایشگاه هوافضای سپاه که مهسا خانم زارعی به آن اشاره کردند بازدید کردند ضمن این که سال گذشته هم اصلاً ۲۶۰ هزار دانش آموز از بخش‌های مختلف مراکز هسته ای، صنعتی و دفاعی کشور بازدید کرده بودند. اگر موافق باشید یک گزارشی را در خصوص همین نمایشگاه هوافضای سپاه که برخی از دانش آموزان رفتند در اردو‌های امید پیشرفت یا اردو‌های پیشرفت و امید بازدید کردند به اتفاق ببینیم.
(پخش گزارش)
سوال: شما در این گزارش هم بودید و سخنرانی داشتید در همین بازدید، سخنرانی تان درباره چه بود؟
زارعی: ما در مسابقه‌ای شرکت کردیم که این مسابقه محتواسازی از فضای اردو بود که می‌خواستیم هر کداممان یک راوی کوچک باشیم در سراسر کشور از این اردو و می‌خواستیم محتوای خودمان را به چشم بکشیم، وقتی می‌خواستیم این کار را بکنیم دوست داشتیم از همه چیز عکس بگیریم و فیلم بگیریم و آنجا من اینقدر عکس گرفته بودم که همه می‌گفتند آمده‌ای عکاسی، ولی بعد آن که کلیپی که ادید زده بودم و جایزه که آوردم از من تشکر کردند بابت عکس هایم، خدا را شکر خیلی راضی بودم از آن.
سوال: یک بخشی نمایشگاه هوافضای سپاه بود، یک تجربه دیگری از بازدید جایی دیگر که دارید بفرمایید؟
زارعی: بعد از هوافضا ما رفتیم سراغ پایگاه‌های پهپادی که آنجا قرار بود یکسری پهپاد را به ما معرفی کنند، ضد رادار بودن شان را توضیح بدهند به ما، تریکاف، لندینگ و حالا اقداماتی که موقع بلند کردن پهپاد انجام می‌دهند به ما گفتند و حتی کنترل پهپاد را به ما اجازه دادند که دست بگیریم و پهپاد‌ها موتورشان را کم، زیاد یا حالا تریکاف یا لندینگ داشته باشیم که این برای ما خیلی جالب بود و از همه مهمتر ما یک روای داشتیم همراهمان که یک پاراگرافی به ما گفت که مسیر زندگی ما را واقعاً تغییر داد، این پاراگراف چند تا جمله بود، ولی برای ما یک دنیا بود، روای موقع حرف زدن برگشت میکروفن را کنار گذاشت و به ما گفت بچه‌ها انصافاً دست بخوانید، درس بخوانید، ما اول فکر کردیم نصیحت است و خواستیم پشت گوش بیاندازیم، ولی در ادامه چیزهایی گفتند که چشم هایمان پر اشک شد، بغض کردیم و واقعاً آنجا بود که زاویه دیدمان خیلی عوض شد.
سوال: می‌توانید بگویید چه چیزهایی؟
زارعی: آنجا به ما گفتند انصافاً درس بخوانید، ما اینجا هستیم، ما اینجا شاهرگ مان را گذاشتیم وسط که شما راحت باشید و آب در دلتان تکان نخورد، ما شده گاهاً چندین ماه خانواده هایمان را ندیدیم، اینجا ماندیم که شما امنیت داشته باشید، وقتی که شما در خواب ناز بودید ما بیدار بودیم، اصلاً فدای سرتان ما اینجاییم که شما راحت باشید و این جمله‌ها را که ادامه می‌دادند ما واقعاً بغض کرده بودیم و آنجا بود که متوجه شدیم که بر علیه یکسری ارگان‌ها سمپاشی شده در فضای مجازی. ما نسلی هستیم که فضای مجازی روی ما خیلی تأثیر می‌گذارد که این طبیعی است، دنیا، دنیای مجازی است و سمپاشی‌هایی که اتفاق افتاده بود واقعاً آن چیزی نبود که در حقیقت بود و این سمپاشی روی ذهن نسل ۸۰ و حالا نسل ۹۰ که روی عرصه آمدند تأثیر گذاشته و اگر این اردو تداوم پیدا کند خیلی از دانش آموزان را به آغوش کشورشان برمی گرداند، ما مسیر زندگی مان آنجا عوض شد و مسیر درست را انتخاب کردیم و یاد گرفتیم که به هر چیزی که می‌بینیم اکتفا کنیم، ما آنجا دیدیم، شنیدیم، لمس کردیم، هر پهپادی که بلند می‌شد می‌گفتند صدای غرش موشک یا موتور ایرانی است و این را وقتی می‌گفتند ما باور می‌کردیم که چقدر اقتدار داریم، چقدر قدرت داریم و از آن خبر نداریم، اینجا بود که واقعاً آگاه شدیم نسبت به همه چیز.
شاید بچه‌هایی که این اردو را تجربه کرده باشند حرف‌های من را خیلی بهتر متوجه شوند و کسانی که تجربه نکرده باشند شاید به عنوان یک نصیحت گوش دهند، ما بعد از اردو زاویه دیدمان نه تنها ۹۰ درجه، ۱۸۰ درجه نه ۳۶۰ درجه تغییر کرد در دنیای ریاضی و هندسه ۳۶۰ درجه یعنی برمی گردد به نقطه اول، ولی در دنیای واقعی ما وقتی ۳۶۰ درجه که دور می‌زنید پشت، جلو و مسیری که طی کردید و مسیری که قرار است طی کنید و اطرافت را می‌بینی و متوجه می‌شوید که در دنیای پیرامونت چه خبری بوده و تو غافل بودی و فقط داشتید به مسیر روبرو نگاه می‌کردید با اتکا به حرف‌های دیگران و اینجا بود که واقعاً زاویه دیدمان ۳۶۰ درجه در دنیای واقعی تغییر کرد نه در دنیای هندسه و ریاضی و به اصطلاح ما به آغوش کشورمان برگشتیم و از اینجا به بعد ما برای عزت نفس کشورمان، برای اقتدارشان تلاش می‌کنیم و جا پای کسانی می‌گذاریم که امروز به آن‌ها افتخار کردیم.