۲۰ آذر ۱۳۶۰، آیت الله دستغیب در حالی که پیاده و با جمعی از همراهان عازم مصلی جمعه شیراز بود با انفجار بمبِ یکی از اعضا سازمان مجاهدین خلق به شهادت رسید.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیمای مرکز فارس، ۲۰ آذر ۱۳۶۰، آیت الله دستغیب در حالی که پیاده و با جمعی از همراهان عازم مصلی جمعه شیراز بود با انفجار بمبِ یکی از اعضا سازمان مجاهدین خلق به شهادت رسید.
چند نفر از اعضا دستگیر شده این سازمان اقرار کردند، آیت الله سید عبدالحسین دستغیب، به سبب داشتن پایگاه مردمی و نفوذ بر مردم، در لیست ترور این سازمان قرار گرفت؛ سازمانی که بعدها به سبب جنایاتشان از سوی مردم به گروهک منافقین معروف شدند.
امام خمینی رحمه الله علیه، در پیامی که به مناسبت شهادت این شهید محراب، صادر کردند، شهید دستغیب را معلم اخلاق و مهذب نفوس نامیدند.
شهید دستغیب، از جمله علمای شیراز بود که از قبل از انقلاب با سخنرانیهای پرشور خود به ویژه در مسجد جامع عتیق به روشنگری میپرداخت؛ روشنگریهایی که آمیخته با بیان مطالب اخلاقی و مطالب روز بود.
بعد از قیام ۱۵ خرداد به رهبری امام خمینی (ره)، آیت الله سید عبدالحسین دستغیب، از معدود علمایی بود که به حمایت از ایشان پرداخت و به همین دلیل هم از سوی ساواک مورد تعقیب قرار گرفت.
اواخر مرداد ۱۳۵۶، پخش نمایش خوک، بچه، آتش که بخشی از جشن هنر شیراز بود و در آن تصاویر اخلاقی در یکی از خیابانهای شیراز به نمایش گذاشته شد، اعتراض شهید آیت الله دستغیب را در پی داشت.
انتشار مقاله توهین آمیز به امام خمینی در روزنامه اطلاعات در ۱۷ دی ماه ۱۳۵۶ نیز اعتراض شدید الحن عالم شهیر شیراز را در پی داشت.
بعد از انقلاب نیز این معلم اخلاق، با دیدن هجمه شبهات به مبانی انقلاب و اسلام از سوی گروهکهای مختلف، به تبیین حقایق در تریبون نماز جمعه و نیز منابر مختلف پرداخت.
او در مجلس خبرگان قانون اساسی که قرار بود با نظر خبرگان منتخب ملت، قانون اساسی جمهوری اسلامی نوشته شود به دفاع از اصل ولایت فقیه پرداخت.
بیان شیوای آیت الله دستغیب، نفوذ کلام ایشان و نیز محبوبیت او در میان گروه های مختلف مردم، سبب کینه گروهک منافقین از آن استاد علم و اخلاق شد؛ کینهای که سرانجام شهادت آن عالم مجاهد را در پی داشت.