آقای ظفرقندی در اختتامیه همایش مهاجرت نخبگان علمی ایران گفت: ۸۰ درصد پزشکانی که مهاجرت می‌کنند، مجبورند رشته پزشکی خود را کنار بگذارند.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، وزیر بهداشت،درمان و آموزش پزشکی در اختتامیه همایش مهاجرت نخبگان علمی ایران گفت: نگاه به حوزه اقتصاد در مهاجرت نخبگان لازم است ولی کافی نیست.
آقای ظفرقندی با بیان اینکه رشته پزشکی سخت است، ادامه داد: مشهورترین جراحان وسط راه رشته پزشکی را به دلیل اینکه سخت است، رها کردند، زیرا دانشجوی پزشکی با رقابت سخت پذیرفته می‌شود ولی دوره‌های سختی دارد و باید چند سال خارج از مرکز کار کند.
وزیر بهداشت تصریح کرد: تبعیض و فرصت‌های نابرابر نیز در رشته پزشکی وجود دارد، موانع و سهمیه‌ها باعث می‌شود فرد تصمیم به مهاجرت بگیرد که باید توجه اساسی به بحث مهاجرت نخبگان انجام شود.
وی با بیان اینکه فرد به محض پختگی در مقطع تحصیلی خود باید در مناصب بکار گرفته شود، گفت: رسانه‌های مختلف با هر بهانه‌ای جامعه پزشکی را تخریب می‌کنند، اگر تخریب صورت بگیرد اعتماد بین پزشک و بیمار که ضرورت کار است سلامت آسیب می‌بیند.
آقای ظفرقندی ادامه داد: تعداد زیادی از همکاران ما فارغ‌التحصیل می‌شوند، اما در حوزه‌ای که باید به کار گرفته شوند، امکان به کارگیری آنها وجود ندارد یا وقتی می‌خواهد به کار گرفته شود، ملاک رابطه یا ضابطه بوده در حالیکه باید ملاک شایسته‌سالاری و حرفه‌ای باشد.
وزیر بهداشت تصریح کرد: در حوزه پزشکی بسیاری از افراد هستند که کار مشخص، خوب و رتبه عالی در همه علم و هم عمل دارند استاد هستند، مطب دارند، زندگی خوبی هم دارند، اما مهاجرت می‌کنند.
وی افزود: بسیاری از افرادی که به کشور‌های عربی، آمریکا یا کانادا می‌روند، ۸۰ درصد مجبورند رشته پزشکی شان را کنار بگذارند، زیرا در آنجا مبنای اقتصادی ندارد. واقعیت‌ها را باید دقیق دید، همکاران به این کشور‌ها می‌روند، اما مدرک آنها مورد قبول نیست سنشان هم طوری نیست که در آزمون‌های آنجا بتوانند ورود پیدا کنند مجبورند به کار‌های دیگر رو بیاروند.
به گفته وزیر بهداشت، مهاجرت نخبگان یک سرمایه سوزی است که شاید قابل محاسبه مادی و علمی نباشد و این سرمایه سوزی از دست رفتن ژنتیک برتر کشور است.وی ادامه داد:زمانی که نخبگان یک کشور خارج شوند، آسیب جبران ناپذیری برای کشور ایجاد می‌کنند. نگاه کردن به حوزه اقتصاد لازم است ولی کافی نیست.
آقای ظفرقندی در پایان گفت: توجه به زیر ساخت‌های پژوهشی، اصلاح تعرفه، حفظ ارزش پول ملی، حساس کردن مدیران در سطوح مختلف وتدوین تدابیر قانون گذاری در بکار گیری نخبگان باعث افزایش انگیزه و امید به آینده می‌شود و از مهاجرت نخبگان نیز جلوگیری می‌کند.