نشست رسانهای فیلم سینمایی «خدای جنگ» با حضور عوامل آن در سینمای رسانهها در برج میلاد برگزار شد.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، نشست رسانهای فیلم سینمایی «خدای جنگ» به کارگردانی «حسین دارابی»، نویسندگی «احسان ثقفی» و تهیهکنندگی «سعید سعدی» در آخرین روز جشنواره فیلم فجر در کاخ جشنواره برگزار شد. ساعد سهیلی، پیام احمدنیا، داریوش کاردان و حسین سلیمانی از جمله بازیگران حاضر در این نشست بودند.
کارگردان فیلم در پاسخ به سؤالات خبرنگاران گفت «این فیلمنامه ۵ سال پیش تهیه شده. آن زمان فقط یک کتاب درباره شهید طهرانیمقدم وجود داشت و یک سری اسناد هم هوافضا به ما داده بود. تصمیم گرفتیم اقتباس آزادی از واقعیت داشته باشیم و یک زندگی دیگر برای شخصیت اصلیمان طراحی کنیم و بعد فیلم را به شهید طهرانیمقدم تقدیم کنیم.»
ثقفی، نویسنده فیلم نیز درباره میزان دخل و تصرف در واقعیت گفت «وقتی درباره این ماجرا مطالعه کردیم، به این فکر کردیم که چطور میتوان در ۲ ساعت این ماجرا را روایت کنیم که جذابیت دراماتیک هم داشته باشد. این جسارت را به خرج دادیدم که بخشهایی از واقعیت را نگه داریم و مابقی را بسازیم. به نظرم خیلی درگیر اینکه کدام سکانس واقعی است و کدام قصه، نشوید.»
ساعد سهیلی بازیگر نقش اصلی فیلم درباره انتخاب این نقش و تجربهاش در این فیلم گفت «من حسی نقشها را انتخاب میکنم. این نقش برایم افتخار بود. من عمویی دارم که اسمش را هم در فیلم روی موشک نوشتم، که بازیگر خوب تئاتر بود و شهید شد. دوست داشتم ادای دین به ایشان کنم.»
او درباره حساسیت بازی کردن نقش شهدا در سینما اظهار کرد «معتقدم این فیلم فارغ از هر ایدئولوژی و چپ و راست و این مزخرفات، یک فیلم ملی بود.»
داریوش کاردان درباره نقش خود گفت «فکر میکنم در همه جنگها و خصوصا جنگ ما در ۸ سال دفاع مقدس، خیلی چیزها ناگفته میماند. اما آنچه که معمولا از آن غفلت میشود این است که تبعات جنگ چیست. چون جنگ چیز بدی است. من ۲ سال در خط مقدم جبهه بودم. ما مسلسل را به روی کسانی گرفته بودیم که قرآن و جانماز داشتند. این یعنی جنگ به ما تحمیل شده بود و چارهای نبود جز اینکه دفاع کنیم.»
او همچنین گفت «ما کی پرداختهایم به مادر سه شهید؟ به فرزندانی که از یک شهید ماندهاند و آسیب دیدهاند؟ معمولا سینما به این بخش از جنگ بدهکار است. وقتی با آقای دارابی درباره این نقش صحبت کردم، دیدم چقدر نقش این استاد دانشگاه به این نگاه و دین من به جنگ نزدیک است.»
او همچنین گفت «امیدوارم در آینده فیلمهایی ساخته شود که ابعاد دیگر جنگ را هم نشان دهد.»
سعید براتی، مدیر فیلمبرداری «خدای جنگ» نیز تصریح کرد «این یک پروژه ملی بود و برایم بسیار لذتبخش بود. ساخت فیلم جنگی آن هم در این مقیاس بدون کمک دوستان دیگر امکان نداشت. خوشحالم که فیلمبرداری خیلی از فیلم جلو نزد و در کنار فیلم بود.»
شفاه، مشاور طرح با ابراز تشکر از سعدی، تهیهکننده فیلم گفت «ایشان مشکلات جدی اجرایی و مالی پروژه را حل کردند و شرایط کاری پروژه را برای دیگران تسهیل کردند.»
تدوینگر «خدای جنگ» با بیان اینکه فرآیند مونتاژ بسیار زمانبر بود اظهار کرد «حس و حال بسیار مهم است. ما خودمان را جای تماشاگر میگذاریم و با این معیار کار میکنیم که فیلم نباید از ریتم بیفتد.»
محمد برادران، مدیر جلوههای ویژه بصری فیلم گفت «اگر اجری و ثوابی از این کارها بردهام تقدیم میکنم به روح پدرم که چند ماه پیش به رحمت خدا رفتند. ما تقریباً ۱۵ سال است که یک تیم هستیم. دوستان هوافضا و تولید، ماز و موشک را سر صحنه آوردند. در صحنههایی که موشک ثابت است، موشک واقعی در صحنه داشتیم. ولی پلانهای شلیک و پرواز موشک، جلوههای ویژه هستند. در طول این سالها ما کار تخصصی نظامی، با حضور دوستان هوافضا انجام دادهایم. این دوستان بسیار دانشمند، مظلوم و غریب هستند. چون به خاطر مسائل امنیتی حرفی از آنها زده نمیشود.»
او همچنین گفت «وقتی این عزیزان من را بین خودشان پذیرفتند، دیدم چه فرشتههایی هستند. ۷ ماه با آنها بودم و لحظه به لحظه رفتارهای مختلف موشک را برایم توضیح میدادند.»
آزاده سیفی، بازیگر نقش همسر ابراهیم در فیلم درباره این نقش گفت «برایم جالب بود که در قصهای که درباره جنگ است و پایهاش خشونت است، یک خط داستانی عاشقانه وجود دارد»
شفاه اظهار کرد «فردای روزی که عملیات وعده صادق اتفاق افتاد، به رستورانی در فرانسه رفته بودم، با یک نفر همکلام شدم. او وقتی فهمید من ایرانیام، مادرش را صدا زد و به او گفت این ایرانی است. مادرش دست روی سر گذاشت و گفت شما شرافت ما هستید، شما آبروی ما هستید.»
او افزود «از همه کسانی که دستی در کار دارند میخواهم که این فیلم را یک فیلم بینالمللی ببینند و کمک کنند این فیلم در جهان دیده شود. این فیلم پیوست رسانهای وعده صادق است.»
سهیلی در پایان گفت «من برای عربی صحبت کردن، خیلی تمرین کردم. کلا بازیگری نیستم که به واسطه استعداد بتوانم کارم را پیش ببرم. بیشتر سختکوش هستم.»
دارابی درباره میزان اقتباس در این فیلم گفت «بخشهای صنعتی و موشکی فیلم به واقعیت بسیار نزدیک بود. اما بخشهای خانوادگی، اقتباس بود.»
شفاه نیز در این باره گفت «اگر اسم شخصیتها را واقعی انتخاب میکردیم، تا حد زیادی دستمان بسته میشد و نمیتوانستیم خارج از واقعیت کار زیادی بکنیم. این یک پیشنهاد به سینمای دفاع مقدس است که فیلمها را با اقتباس از واقعیت بسازیم و به آن شهدا تقدیم کنیم.»