مردم شهرستان قرآنی استهبان، در یکی از کهن‌ترین آیین‌های عاشورایی ایران، با صدای برخورد سنگ‌ها بر دست، حماسه عاشورا را بازآفرینی می‌کنند؛ آیینی با نام «چک‌چکو» که هر سال در عصر عاشورا برگزار می‌شود و میراث‌دار ۳۰۰ سال سوگ و شور است.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیمای مرکز فارس، در شهرستان استهبان استان فارس، آیینی دیرینه و بی‌مانند با نام «چک‌چکو» هر سال در عصر عاشورا برگزار می‌شود؛ آیینی که صدای آن، نه از ساز و طبل، که از دل سنگ‌هایی برمی‌خیزد که مردم در عزای امام حسین (ع) بر هم می‌کوبند.
در این مراسم که بیش از سه قرن قدمت دارد و در فهرست میراث معنوی ناملموس ایران به ثبت رسیده است، هزاران نفر از اهالی استهبان در حلقه‌هایی دایره‌وار گرد می‌آیند، دو قطعه سنگ یا چوب در دستان خود می‌گیرند و هماهنگ با مرثیه‌خوانی سنتی، آن‌ها را با نظمی خاص به هم می‌زنند؛ حرکتی که به‌زعم بزرگان این شهر، یادآور صدای سم اسبان و برخورد شمشیر‌ها در دشت کربلاست.
بر اساس روایت‌های مذهبی محلی، مراسم چک‌چکو ریشه در باور‌هایی دارد که به وقایع بعد از شهادت امام حسین (ع) بازمی‌گردد؛ جایی که لشکریان یزید با اسب بر پیکر شهدا تاختند یا با بی‌حرمتی پیکر امام را سنگ‌باران کردند. در استهبان، مردم با همان سنگ، آیینی از عزت و اعتراض ساخته‌اند؛ آیینی که نه تنها جنبه عزاداری، بلکه نوعی هم‌نوایی نمادین با رنج‌های اهل‌بیت (ع) دارد.
مراسم چک‌چکو تا پاسی از شب ادامه دارد و با وجود گذر زمان، همچنان یکی از شاخص‌ترین و منحصربه‌فردترین آیین‌های عاشورایی کشور به‌شمار می‌رود.
استهبان، این شهر قرآنی، امسال نیز با صدای سنگ‌هایش، عاشورا را در تاریخ کوبید و نشان داد که فرهنگ و ایمان، همچنان زنده‌اند.