معاون وزیر امور خارجه، درباره پیش بینی ناپذیری پاسخ ایران به هر گونه تهدید مجدد کشورمان؛ به کاخ سفید هشدار داد.
به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما، آقای خطیب زاده در وبینار «تجاوز رژیم اسرائیل به ایران: چشم انداز بعدی» گفت: ایران، هزاران سال ملت بوده و اکنون هم ملت است؛ ما شطرنج بازیم و میدانیم راهبرد‌های خودمان را طراحی کنیم. اگر ایران بداند با تهدید وجودی مواجه است متفاوت عمل می‌کند و در آن صورت پیش بینی پذیر نخواهیم بود.
وی گفت: کسانی که به ایران پیام می‌فرستند خوب می‌دانند که چرا ایران پایگاه آمریکا در قطر را هدف قرار داد؛ انتظار آنان این بود که ایران به جایی مثل عراق حمله کند، اما علت انتخاب العدیده انتقال این پیام بود که “ آماده هستیم”.
رئیس مرکز مطالعات سیاسی و بین الملل وزارت امور خارجه همچنین با انتقاد از عملکرد کشور‌های اروپایی در تجاوز به ایران تصریح کرد: آنان به عنوان معماران سازمان‌های بین المللی نشان دادند که حتی عُرضِه صدور یک بیانیه محکومیت را هم ندارند.
آقای خطیب زاده، خاطرنشان کرد: قصر هنجار‌های بین المللی فرو ریخت به نحوی که هیچ کسی حتی در داخل اروپا هم آنها را باور ندارد و دیگر هیچ کس باور نمی‌کند حقوق بشر برای اروپا مهم باشد.
آقای خطیب زاده، مقطع کنونی را لحظه‌ای حساس برای اروپا دانست و این را هم گفت که اروپا نشان داد از لحاظ اخلاقی، صلاحیت دفاع از هنجار‌های بین المللی را ندارد.
معاون وزیر امور خارجه هشدار داد: شاید اروپایی‌ها بخواهند از کارت راهبردی خودشان استفاده کنند؛ این آخرین فرصت است؛ یا از این کارت علیه ایران استفاده می‌کنند یا اقدام مسئولانه انجام می‌دهند.
آقای خطیب زاده در پاسخ به سوالی درباره نحوه همکاری ایران در چارچوب ان. پی. تی گفت: در این زمینه قانون پارلمان را داریم که لازم اجراست و شورای عالی امنیت ملی ایران تنظیم کننده رابطه ما در چارچوب ان. پی. تی است. اما درباره بعد «عدم اشاعه برجام» باید بگویم که این امریکایی‌ها بودند که از ان خارج شدند و اروپایی‌ها هم نتوانستند این خروج را جبران کنند.
وی با اشاره به اینکه قطعنامه ۲۲۳۱ همچنان ظرفیت استفاده دارد؛ گفت: ظرفیت، برای توافق جدید وجود دارد.
آقای خطیب زاده در پاسخ به سوالی درباره احتمال مذاکرات جدید گفت: دیپلماسی چه با جنگ چه بی جنگ همیشه گزینه بوده است؛ اما مذاکره برای محقق شدن نیازمند پیش نیاز است ما الان در این باره یک حلقه مفقوده داریم و آن "اعتماد" است؛ پیام‌هایی دریافت میکنیم که خواهان بازگشت به میز مذاکره‌ای هستند که ترک کردند. اما طرف مقابل باید اطمینان دهد قرار نیست کلک بزند از مذاکره سو استفاده کند؛ آنها نمی‌توانند اهدافی که از طریق حمله نظامی تامین نشد از طریق مذاکره تامین کنند. مذاکره براساس تساوی منافع مشترک خواهد بود در غیر این صورت وارد گفت‌و‌گو‌های بی معنا می‌شود.