رئیس کمیته ملی ایکوم ایران، ثبت جهانی «محوطه‌های پیش از تاریخ دره خرم‌آباد» را نه تنها افتخاری ملی، بلکه اعلان دوباره‌ای به جهان برای بازخوانی جایگاه تمدنی ایران دانست.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما ، احمدمحیط طباطبایی با اشاره به وضعیت ژئوپلیتیک اخیر گفت : ثبت جهانی دره خرم آباد ؛ آن هم بلافاصله پس از حمله ۱۲ روزه رژیم صهیونیستی به ایران، پیام روشنی به جامعه جهانی است. در حالی که نگاه‌ها نگران آینده میراث ایران بود، خرم‌آباد به‌عنوان میراث بشری، برافراشته شد و فریاد زد: ایران هنوز ایستاده است.
وی ثبت جهانی «دره خرم‌آباد» را سندی بی‌بدیل بر جایگاه تمدنی ایران در تاریخ جهان دانست و تأکید کرد: خرم‌آباد با غار‌های هزاران‌ساله‌اش، باردیگر اثبات کرد که ایران، قلب تپنده فرهنگ و زیست بشر در جهان است.
احمدمحیط طباطبایی با اشاره به ثبت جهانی «محوطه‌های پیش از تاریخ دره خرم‌آباد» در چهل‌وهفتمین اجلاس کمیته میراث جهانی یونسکو، افزود : هر اثر ایرانی که در فهرست میراث جهانی جای می‌گیرد، نه‌فقط جلوه‌ای از تمدن کهن ماست، بلکه بخشی از حافظه تاریخی بشر را زنده می‌کند و جایگاه ایران را در نقشه تمدنی جهان پررنگ‌تر نشان می‌دهد.
رئیس کمیته ملی ایکوم ایران گفت : مناطق غربی ایران، از جمله دره خرم‌آباد، آینه‌ای تمام‌نما از ریشه‌های زیستی، فرهنگی و تاریخی انسان است و ثبت جهانی آن، ابزاری برای برنامه‌ریزی آینده‌نگرانه در توسعه پایدار با تکیه بر هویت است.
محیط طباطبایی با تأکید بر اینکه هرگونه طرح توسعه‌ای در منطقه خرم‌آباد باید با لحاظ ملاحظات میراثی انجام شود، افزود : دره خرم‌آباد تنها یک محوطه باستانی نیست، بلکه نقطه پیوند گذشته و آینده ماست؛ جایی که توسعه، باید در هم‌نشینی با فرهنگ طراحی شود.
وی با اشاره به بُرد منطقه‌ای این ثبت جهانی گفت : دره خرم‌آباد تأثیری فراتر از مرز‌های لرستان دارد و سرزمین‌های پیرامون، به‌ویژه شمال خوزستان را نیز در بر می‌گیرد؛ این یک الگوی ملی و فرامنطقه‌ای از رفتار مشترک میراث‌محور است.
رئیس کمیته ملی ایکوم ایران ، «دره خرم‌آباد» را «موزه‌ای زنده و روباز» توصیف کرد و گفت : موزه، فقط یک فضای بسته برای نگهداری اشیا نیست؛ هر مکان زنده‌ای که حامل و حافظ میراث بشری باشد، خود موزه است. دره خرم‌آباد از این منظر، یکی از اصیل‌ترین موزه‌های طبیعی و فرهنگی جهان به‌شمار می‌رود.
وی تأکید کرد: شاخص‌های حفاظتی این محوطه، منطبق بر کنوانسیون‌های بین‌المللی یونسکو و اسناد بالادستی جهانی است. این محوطه، نه‌فقط نیازمند حفاظت، بلکه سزاوار معرفی هوشمندانه و روایت‌گری تمدنی برای نسل‌های آینده است.