آیت‌الله غلامعلی نعیم‌آبادی؛ فقیه اندیشمند و احیاگر اندیشه دینی در عرصه علم، مسجد و جامعه در استان‌های سمنان، تهران، قم و هرمزگان بود.
به گزارش خبرگزاری صداوسیما؛ مرکز سمنان،️ این روحانی اندیشمند متولد چهارم اردیبهشت ۱۳۲۳ در روستای نعیم‌آباد دامغان بود. وی از نوجوانی مسیر دانش‌آموزی و تحصیل حوزوی را توأمان پیمود و در ۱۳ سالگی راهی حوزه علمیه قم شد. او بیش از شش دهه از عمر خود را صرف تحصیل، تدریس، تفسیر، تحقیق و تألیف در حوزه دین و معارف اسلامی کرد و از محضر بزرگانی، چون آیت‌الله گلپایگانی، آیت‌الله حائری، آیت‌الله محقق داماد، شهید مفتح و آیت‌الله مکارم شیرازی بهره برد.
ایشان در ۲۵ سالگی با یکی از نوادگان حاج شیخ عبدالکریم حائری فرزند شیخ طاهری قمی ازدواج کرد و دارای ۶ فرزند است.
آیت‌الله نعیم‌آبادی از مؤلفان پرکار حوزه معارف اسلامی بود و بیش از ۳۵ عنوان کتاب علمی، فرهنگی و اجتماعی به رشته تحریر درآورد. آثار ماندگاری، چون «نماز در آینه وحی»، «ولایت علی (ع) در آینه وحی»، «تحریف در آموزه‌های دینی»، «داروینیسم از دیدگاه علم و دین»، «غدیر در آینه تاریخ» و «مبانی دینی اقتصاد مقاومتی» از جمله میراث فکری اوست که برخی از آنها در کشور‌های اسلامی نیز ترجمه و منتشر شده است.
این فقیه فرزانه نه‌تنها در عرصه نظر، بلکه در میدان عمل نیز الگویی از پیوند دین و جامعه بود. او طی دهه‌ها تلاش علمی و مدیریتی، بنیان‌گذار نهضت مسجدسازی در استان هرمزگان شد و ساخت بیش از ۴۰۰ مسجد، خانه عالم، مراکز دینی و مدارس علمی را هدایت کرد. همچنین حوزه علمیه خواهران بندرعباس به همت او شکل گرفت و مسجد جامع بندرعباس به عنوان یکی از بزرگ‌ترین مساجد جهان اسلام، به نام او ثبت شد.
تأسیس بنیاد بین‌المللی احیای فرهنگ خمس، بازسازی حوزه‌های علمیه، توسعه مدارس و درمانگاه‌ها در دامغان، بندرعباس و حتی افغانستان، از دیگر اقدامات مؤثر این عالم ربانی در گسترش عدالت فرهنگی و دینی بود.
آیت‌الله نعیم‌آبادی از سال ۱۳۶۹ با حکم رهبر معظم انقلاب، به‌عنوان نماینده ولی‌فقیه در استان هرمزگان و امام جمعه بندرعباس منصوب شد و تا سال ۱۴۰۲ به مدت ۲۹ سال در این مسئولیت منشأ خدمات فراوان علمی، دینی و اجتماعی بود.
او همچنین نماینده مردم هرمزگان و تهران در مجلس خبرگان رهبری در دوره‌های سوم، چهارم و ششم بود. سرانجام آیت‌الله غلامعلی نعیم‌آبادی، عالم برجسته، مفسر قرآن، مدرس حوزه و دانشگاه، و از پیشگامان نوسازی فکر دینی و ترویج فرهنگ عبادت و مسئولیت اجتماعی، روز شنبه ۲۸ تیر ۱۴۰۴ در سن ۸۱ سالگی در تهران دار فانی را وداع گفت.