سفیر و نماینده ایران در سازمان ملل با ابراز تأسف از اینکه شورای امنیت برای ششمین بار در ماه‌های اخیر به دلیل سوء‌استفاده مکرر آمریکا از حق وتو، نتوانسته قطعنامه‌ای برای توقف تجاوزات علیه مردم فلسطین تصویب کند، از این شورا خواست که آتش‌بس فوری و دائمی در غزه را تصویب و اجرا کند.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، امیرسعید ایروانی، سفیر و نماینده دائم جمهوری اسلامی ایران نزد سازمان ملل متحد، در نشست مجمع عمومی با موضوع استفاده از حق وتو در شورای امنیت در قطعنامه پیشنهادی برای آتش‌بس در غزه به ایراد سخنرانی پرداخت.
وی گفت: جای تأسف بسیار است که شورای امنیت برای ششمین بار در ماه‌های اخیر به دلیل سوء‌استفاده مکرر ایالات متحده آمریکا از حق وتو، نتوانسته است قطعنامه‌ای برای توقف تجاوزات بی‌رحمانه علیه مردم فلسطین به تصویب برساند.
ایروانی ادامه داد: چنین کارشکنی نه‌تنها در تضاد آشکار با اراده قاطع جامعه بین‌المللی است که همواره بر حمایت خود از عدالت، صلح و حقوق مسلم و غیرقابل سلب مردم فلسطین تأکید کرده، بلکه به‌طور مستقیم نیز با همان تعهدی که ایالات متحده مکرراً در گفتار خود به نقش صلح‌جویانه ابراز داشته، مغایرت دارد؛ در حالی که در عمل از اشغالگر متجاوز حمایت کرده و زمینه استمرار نقض‌های فاحش حقوق بین‌الملل را فراهم آورده است.
سفیر ایران بیان کرد: نزدیک به هشت دهه است که رژیم اشغالگر صهیونیستی سیاست‌های غیرقانونی و جنایتکارانه‌ای را دنبال کرده که در دو سال اخیر به بمباران‌های نظام‌مند و بی‌ضابطه‌ای تشدید یافته است که منجر به قتل ده‌ها هزار غیرنظامی، از جمله زنان و کودکان، شده است. این اقدامات نقض‌های فاحش حقوق بین‌الملل بشردوستانه و حقوق بشر بوده و به پاکسازی قومی، محاصره غیرقانونی، استفاده از گرسنگی به‌عنوان سلاح جنگی، سیاست‌های شهرک‌سازی و آپارتاید، تروریسم شهرک‌نشینان، مصادره زمین‌ها، تخریب خانه‌ها و حمله به اماکن مقدس اسلامی و مسیحی انجامیده و غزه را به ویرانه مبدل ساخته است.
ایروانی خاطرنشان کرد: این اقدامات همچنین مصداق نسل‌کشی و جنایت علیه بشریت بر اساس اساسنامه رم دیوان کیفری بین‌المللی محسوب می‌شود. در واقع، کمیسیون مستقل بین‌المللی تحقیق سازمان ملل رسماً تأیید کرده است که رژیم صهیونیستی در سرزمین‌های اشغالی فلسطین مرتکب نسل‌کشی شده است.
وی افزود: با وجود همه این واقعیت‌های فاجعه‌بار، شورای امنیت همچنان در برابر این بحران فلج مانده است. ایالات متحده با حمایت مکرر از مقامات جنایتکار رژیم صهیونیستی و جلوگیری از پاسخگویی آنان، زمینه استمرار نقض‌های فاحش حقوق بین‌الملل را فراهم آورده، اعتبار شورا را تضعیف کرده، بنیان‌های چندجانبه‌گرایی را تضعیف کرده و از انجام وظیفه خود ذیل منشور در حفظ صلح و امنیت بین‌المللی سر باز زده است.
ایروانی بیان کرد: جامعه بین‌المللی نمی‌تواند در برابر چنین وضعیت تراژیکی سکوت اختیار کند. برعکس، بر اعضای شورای امنیت واجب است که بر اساس فصل هفتم منشور، مسئولیت‌های خود را از طریق اتخاذ اقدامات فوری و الزام‌آور برای توقف خونریزی، تضمین پاسخگویی و حمایت از مردم فلسطین و سایر ملت‌های منطقه که همچنان با تهدیدات ماشین جنگی رژیم صهیونیستی علیه جان و استقلال خود دست و پنجه نرم می‌کنند، ایفا کنند.
وی گفت: از این رو جمهوری اسلامی ایران از شورای امنیت می‌خواهد تا:
۱. آتش‌بس فوری و دائمی در غزه را تصویب و اجرا کند؛
۲. رفع تمامی محدودیت‌ها و محاصره‌های رژیم صهیونیستی بر کمک‌های بشردوستانه را، مطابق با حقوق بین‌الملل بشردوستانه، تضمین کند؛
۳. هرگونه طرح الحاق، جابجایی اجباری یا اسکان مجدد در کشور‌های ثالث را رد و محکوم کند؛
۴. اقدامات مکرر تجاوزکارانه رژیم صهیونیستی علیه کشور‌های منطقه، از جمله سوریه، لبنان، یمن، قطر و ایران را محکوم کند؛
۵. پذیرش دولت فلسطین به‌عنوان یک عضو کامل سازمان ملل متحد را تصویب کند؛
۶. رژیم صهیونیستی را ملزم کند تا نیرو‌های اشغالگر خود را از سرزمین‌های اشغالی فلسطین، لبنان و سوریه خارج سازد و به تجاوزات و نقض‌های جاری خود پایان دهد؛
۷. تدابیر تنبیهی الزام‌آور را طبق فصل هفتم منشور علیه رژیم صهیونیستی اعمال کند، به‌گونه‌ای که این رژیم و حامی اصلی آن یعنی ایالات متحده آمریکا، دریابند که جامعه بین‌المللی نسل‌کشی، جنایت علیه بشریت یا تجاوز را بدون پاسخ تحمل نخواهد کرد.
وی عنوان کرد: جمهوری اسلامی ایران بار دیگر تأکید می‌کند که پایان دادن به نسل‌کشی و اشغال در فلسطین و تأسیس یک دولت مستقل فلسطینی با عضویت کامل در سازمان ملل، بدون هیچ استثنایی هم خواست جامعه بین‌المللی است و هم مسئولیت تمامی کشور‌های عضو.
نماینده ایران گفت: حقوق مسلم و غیرقابل سلب ملت فلسطین، از جمله حق تعیین سرنوشت و تحقق عدالت برای جنایات ارتکاب‌یافته علیه آنان، باید محترم شمرده شود.
ایروانی بیان کرد: جمهوری اسلامی ایران عمیقاً معتقد است که تنها راه پایدار برای حل این بحران تاریخی، راه‌حلی است که بهره‌مندی کامل از این حقوق را فارغ از هرگونه مداخله، اجبار یا سلطه خارجی، تضمین کند