سهم فضای سبز اصفهان از منابع آب زیرزمینی تنها ۲.۵ درصد است.
مجتبی حق‌شناس در سی‌وهشتمین جلسه مشترک مجمع نمایندگان شهرستان و شورای اسلامی شهر اصفهان گفت: حدود چهار هزار هکتار از فضای سبز شهر در اختیار شهرداری قرار دارد و سرانه فضای سبز اکولوژیک حدود ۲۸ مترمربع و سرانه فضای سبز تفرجگاهی حدود ۳.۵۷ مترمربع برآورد می‌شود.
وی تاکید کرد: بر اساس آماری از وزارت نیرو، اقلیم اصفهان از وضعیت خشک به فراخشک تغییر پیدا کرده است؛ برآوردها نشان می‌دهد سالانه حدود ۷۳ میلیون مترمکعب آب برای حفظ فضای سبز مورد نیاز است، در حالی که در شرایط ایده‌آل این میزان لازم است به حدود ۹۰ میلیون مترمکعب برسد. مدیرعامل سازمان پارک‌ها و فضای سبز شهرداری اصفهان گفت: از مجموع ۷۳ میلیون مترمکعب آب مورد نیاز که به‌عنوان سطح آستانه در نظر گرفته می‌شود، در حال حاضر حدود ۳۱ تا ۳۲ میلیون مترمکعب آب در دسترس است، به‌گونه‌ای که حدود ۲۳ میلیون مترمکعب از طریق چاه‌ها و نزدیک به ۹ میلیون مترمکعب از طریق پساب تأمین می‌شود، به این ترتیب فضای سبز شهر تنها نیمی از آب مورد نیاز خود را دریافت می‌کند. حق‌شناس ادامه داد: از نظر کیفیت و اهمیت فضای سبز، همگان آگاه هستند که نقش درختان در تولید اکسیژن، جذب آلاینده‌ها و ایجاد رطوبت در هوا بسیار حیاتی است؛ میزان تولید اکسیژن در درختان بسته به نوع و سن آن‌ها متفاوت است، اما هر درخت به‌طور میانگین حدود دو کیلوگرم اکسیژن تولید می‌کند؛ به‌صورت تقریبی یک هکتار درختان پهن‌برگ می‌تواند اکسیژن مورد نیاز حدود ۱۰ نفر را تأمین کند و از نظر افزایش رطوبت هوا نیز تأثیر قابل‌توجهی دارد.
مدیرعامل سازمان پارک‌ها و فضای سبز شهرداری اصفهان گفت: بر اساس داده‌های دریافتی از دانشگاه صنعتی اصفهان، نقشه‌های میانگین دمای هوا در دو دهه اخیر نشان می‌دهد ایران در شرایط بسیار بحرانی از نظر گرما قرار گرفته است؛ نتایج طرح های بررسی‌شده نیز حاکی از آن است که بر پایه آمار اداره‌کل هواشناسی حدود ۹۸.۳۱ درصد از مساحت اصفهان درگیر خشکسالی است، ۱.۶۳ درصد از مناطق شهر شرایط نرمال دارند و تنها ۰.۰۰۵ درصد از مساحت شهر در وضعیت ترسالی قرار گرفته است.
حق شناس تاکید کرد: بررسی آمار بارش‌ها نیز بیانگر کاهش چشمگیر بارندگی است؛ به‌گونه‌ای که میانگین بارش در اسفندماه ۱۴۰۳ برابر با ۵.۹ میلی‌متر بوده که نسبت به سال قبل ۲۴ درصد کاهش نشان می‌دهد. همچنین تاکنون در فصل پاییز هیچ بارندگی گزارش نشده است.
وی بیان کرد: داده‌های ایستگاه هواشناسی از سال ۱۳۹۴ تا ۱۴۰۱ نیز نشان می‌دهد میزان ذرات معلق به‌صورت مستمر افزایش پیدا کرده است، اگرچه میزان اوزون در سال ۱۴۰۱ وضعیت بهتری داشته، اما در سال ۱۴۰۴ تنها در چهار ماه نخست شاخص ذرات معلق به عدد ۸۲ و اوزون به ۴۳ رسیده که نشان‌دهنده وخامت شدید شرایط جوی است.
مدیرعامل سازمان پارک ها و فضای سبز شهرداری اصفهان گفت: در راستای توسعه کمربند سبز، شهرداری و شورای اسلامی شهر اقدام به ایجاد ۸۰ هکتار فضای سبز با گونه‌های کم‌آب‌بر همچون اسکوپاریا، بلوط و داغ‌داغان کرده‌اند؛ در سمت باغ رضوان نیز تاکنون حدود ۸.۵ هکتار کشت شده و پیش‌بینی می‌شود تا پایان سال کل ۸۰ هکتار تکمیل شود. حق شناس گفت: بررسی تراز آبخوان نشان می‌دهد که از سال ۱۳۸۱ تا ۱۴۰۳ سطح آبخوان شهر به‌طور مستمر کاهش پیدا کرده و در بعضی مناطق ۲۰ تا ۳۰ متر افت کرده است که نیازمند تغذیه مجدد است. مدیرعامل سازمان پارک ها و فضای سبز شهرداری اصفهان اضافه کرد: از حدود ۵۵۵۸ چاه موجود در محدوده مطالعاتی اصفهان و برخوار، سهم چاه‌های مربوط به فضای سبز تنها ۲ درصد است؛ بسیاری از چاه‌ها در سال‌های اخیر خشک و موجب آسیب به فضای سبز شده است؛ به‌طور کلی سهم شهرداری از منابع آب زیرزمینی حدود ۲.۵ درصد و سهم بخش کشاورزی حدود ۹۰ درصد است.
حق شناس تاکید کرد: چاه‌هایی که در محدوده‌های تاریخی قرار دارند، با همکاری شرکت آب منطقه‌ای مسدود شده و بعضی دیگر نیز برداشت آب از آن‌ها انجام نمی‌شود؛ روند برداشت آب نشان می‌دهد که از سال ۱۳۹۶ تا سال ۱۴۱۰ میزان برداشت کاهش پیدا کرده و برنامه‌ریزی شده است که استفاده از آب زیرزمینی از حدود ۲۳ میلیون مترمکعب فعلی به ۱۲.۵ میلیون مترمکعب در سال ۱۴۱۰ کاهش پیدا کند؛ اجرای این برنامه نیازمند همکاری سایر نهادها و دستگاه‌هاست.
مدیرعامل سازمان پارک‌ها و فضای سبز شهرداری اصفهان با بیان اینکه: بیشتر چاه‌های فضای سبز به سامانه‌های کنترل هوشمند مجهز شده‌اند و شهرداری اصفهان همکاری لازم را در این زمینه داشته است؛، گفت: در منطقه ناژوان هفت چاه وجود دارد که دو چاه دیگر در وضعیت بحرانی قرار گرفته‌اند؛ با توجه به وسعت ۱۲۰۰ هکتاری فضای سبز ناژوان و شرایط فوق بحرانی اقدام فوری برای حفاظت از این بخش ضروری است.
حق‌شناس بیان کرد: فضای سبز اصفهان علاوه بر کمبود آب با مشکلات کیفیت منابع آب نیز روبه‌رو است؛ شوری، افزایش کلر و کمبود بی‌کربنات در آب‌های زیرزمینی موجب آسیب به درختان، تخریب خاک و کاهش جذب عناصر مغذی شده است؛ بررسی‌های گسترده نشان می‌دهد کیفیت آب در سه منطقه شهر فوق بحرانی است و در سایر مناطق به جز بخش‌هایی از منطقه یک و سه مناسب نیست.