کارشناس امور امنیتی و راهبردی عرب تاکید کرد که مین‌های دریایی ایران یکی از بزرگترین فاکتور‌های قدرت در زرادخانه تسلیحاتی این کشور هستند و با روش‌های پیشرفته‌ای طراحی شده‌اند که تشخیص یا خنثی‌سازی آنها را حتی برای یگان‌های ویژه مین روبی دشوار می‌کند.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، سرلشکر خلف، کارشناس امور امنیتی و راهبردی عرب افزود: مین‌های ایرانی از نظر وزن و اندازه متفاوت هستند. آنها بین ۱۲۵ تا ۱۵۰ کیلوگرم مواد منفجره دارند و وزن برخی از انواع آنها نیز ممکن است به یک و نیم تن مواد منفجره برسند که «برای غرق کردن بزرگترین کشتی‌ها در سطح دریا‌ها کافی است».
وی ارزیابی کرد: ایران بین پنج هزار تا ده هزار مین دریایی از انواع مختلف دارد که به چهار دسته اصلی تقسیم می‌شوند. از جمله مین‌های چسبان هستند که غواصان برای متصل کردن آنها به بدنه کشتی‌ها از قایق‌های کوچک استفاده می‌کنند، علاوه برآن، مین‌های شناور زیرآبی هستند که از راه دور کنترل می‌شوند و به گونه‌ای مین گذاری می‌شوند که کشتی‌ها را مجبور به عبور از مسیر‌های خاصی کنند که در راستای نقشه‌های عملیاتی نیروی دریایی ایران است.
این کارشناس امنیتی به نوع دیگری از مین‌ها به نام «مین کف نشین» اشاره کرد که در اعماق دریا‌ها کار گذاشته می‌شود و از ویژگی‌های آن می‌توان به اندازه و حجم بزرگ آن اشاره کرد. به گفته سرلشکر خلف، این مین‌ها مجهز به حسگر‌های متعدد از جمله مغناطیسی، صوتی، فشاری و لرزه‌ای است که به آن امکان می‌دهد هدف را حس کرده و با سرعت بسیار بالا از کف دریا به سمت بدنه کشتی حرکت کند تا بلافاصله پس از برخورد، آن را منهدم و غرق کند.
وی توضیح داد که در میان این مین‌ها، انواع غیرمغناطیسی وجود دارد که حتی با استفاده از دستگاه‌های «سونار دریایی» (ویژه بررسی بستر دریا و تشخیص اهداف غوطه‌ور) شناسایی و تشخیص آنها دشوار است. اینها منحصراً ساخت ایران هستند و هیچ نیروی دریایی دیگری آنها را در اختیار ندارد.
سرلشکر خلف تصریح کرد: روش‌های مورد استفاده برای حمل مین‌ها و کارگذاری آنها بسیار پیشرفته است. ایران صد‌ها قایق تندرو دارد که سرعت آنها به بیش از ۱۰۰ کیلومتر در ساعت می‌رسد و قادر هستند انواع مختلف مین‌ها را در مدت زمان کوتاهی کار بگذارند. مین‌ها حتی می‌توانند با استفاده از اژدر‌های مجهز به قابلیت شلیک با برد وسیع در جریان جنگ‌ها یا رزمایش‌های نظامی کار گذاشته شوند.
وی تاکید کرد: هدف اصلی این مین‌ها ایجاد مانع در برابر دشمن و به تأخیر انداختن تحرکات دریایی آن و جلوگیری از نزدیک شدن نیرو‌های متخاصم به مناطق حیاتی ایران است و استفاده از موشک «فجر ۵» در رزمایش اخیر ایران با هدف آزمایش توانایی این موشک در کاشت میدان‌های مین دریایی در مناطق مشخص بود.
سرلشکر خلف این اقدام را تحولی جدید در شیوه ایران در مدیریت نبرد‌های دریایی، به ویژه در آبراه‌های حساس که ممکن است شاهد رویارویی احتمالی با آمریکا یا متحدانش باشد، دانست.
وی افزود: ایرانی که خط ساحلی آن بیش از ۲۲۰۰ کیلومتر امتداد دارد، مساحت واقع در مقابل خلیج عمان را به طور کامل تحت کنترل خود دارد که یک کریدور راهبردی به شمار می‌رود و خلیج فارس را به دریای عرب و مسیر‌های تجارت جهانی متصل می‌کند. بنابراین، کنترل ایران بر این سواحل، چه از طریق مین گذاری یا قایق‌های تندرو، پهپاد و موشک‌های دریایی، به این کشور توانایی زیادی برای اعمال کنترل بر ترافیک دریایی می‌دهد و توقیف کشتی‌های انگلیسی، آمریکایی و کره‌ای در طول سال گذشته، توانایی ایران در این زمینه را اثبات می‌کند.
این کارشناس تصریح کرد که برخی از مین‌های ایرانی - مانند مین MI-۵-۲ - حاوی بار انفجاری بیش از ۱۲۵۰ کیلوگرم هستند که برای "دو نیم کردن کشتی‌های بزرگ" و از کار انداختن ناو‌های هواپیمابر برای مدت طولانی کافی است.
وی خاطرنشان کرد که این قابلیت‌ها، مین‌های ایران را به یکی از مهمترین عوامل مؤثر در هرگونه درگیری دریایی آینده در منطقه تبدیل می‌کند.
سرلشکر خلف افزود: مین‌های دریایی، حتی توسط کسانی که آنها را کار گذاشته‌اند، به راحتی قابل تشخیص و شناسایی نیستند، به خصوص اگر جنگ‌ها مدت زیادی طول بکشد یا شرایط دریا تغییر کند.
وی تاکید کرد که استفاده از این مین‌ها فقط در مواقع ضروری و پس از ارزیابی عملیاتی توسط فرماندهی نظامی در مورد احتمال نزدیک شدن دشمن به سواحل ایران انجام می‌شود.