دوران شیرین کودکی، یادآور آغوش گرم مادر و موسیقی دل انگیز لالاییهای مادرانه است.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیمای مهاباد، لالاییها درحقیقت ادبیات شفاهی هر سرزمینی هستند، چرا که هیچ مادری آنها را از روی نوشته نمیخواند و همه مادران بی آنکه بدانند از کجا و چگونه، آنها را میدانند. انگار دانستن لالایی و لحن ویژه آن از روز نخست برای روان مادران این سرزمین تدارک دیده شده است.
لالاییهایی که در مناطق مختلف کردنشین خوانده میشوند نغمههای مادرانهای هستند که روایتگر فرهنگ و آداب و رسوم و سنتهای بومی این منطقه بوده و نسل به نسل و سینه به سینه به آیندگان انتقال یافتهاند.
بانوی ۴۷ ساله مهابادی از ۲۰ سال قبل، لالاییهایی را که از مادرش به یادگار مانده بود، درگوش فرزندانش زمزمه کرده است. مادری که سالهاست فرزندانش را با لالاییهای کردی بزرگ کرده؛ لالاییهایی که نه فقط خواب، که عشق، هویت و مهر مادری را به گوش کودکان سپرده است. حدود ۳۰ نوع لالایی در مناطق کردنشین آذربایجانغربی، فقط در حافظه تعدادی از زنان روستایی مانده که اگر ثبت و بازخوانی شوند، بخش مهمی از میراث فرهنگی و هویت عاطفی این دیار حفظ خواهد شد.