وی در یادداشت خود نوشته است: پروازهای دربستی بار و مسافر ، ماهیت حمل و نقل هوایی کوچک است که با نام Air Charter یا تاکسی هوایی ( Air Taxi ) شناخته می‌شود که نوع بازار را نسبت به ایرلاین ها متفاوت می‌کند.
در این نوع بازار، مشتریان به صورت گروهی پرواز می‌کنند و مسافران، همکار، خانواده یا آشنا هستند و به صورت کلی نسبت به یکدیگر شناخت دارند.
در نوع دیگری از این بازار، پرواز را یک نهاد، شرکت و یا سازمان خصوصی و یا دولتی اجاره می‌کند تا گردشگران، کارکنان، مهمانان و یا گروه مدنظر آن مجموعه را جابجا کند که در چنین حالتی مسافران ممکن است از یکدیگر شناختی نداشته باشند.
این نوع خدمات که به نام سرویس‌های مبتنی بر تقاضا یا On-Demand Service شناخته می‌شود، دارای تنوع بازار متناسب با نیاز است و زمان و مقصد پرواز به انتخاب مشتری است.
در این پرواز، نرخ بهای خدمات به ازای هر ساعت پرواز تکلیفی رفت و برگشتی به همراه درصدی از زمان توقف در فرودگاه در صورت انتظار برای بازگشت مشتریان به مبدا محاسبه می‌شود.
در مواردی، مشتریان طرف قرارداد ساعت پرواز تضمینی را در قرارداد می‌آورند و شرکت هواپیمایی کوچک موظف است نسبت به میزان ساعات پرواز تضمین (گارانتی) شده، خدمات خود را ارائه کند.
از مهمترین بازار‌های تقاضا برای این نوع خدمات، گردشگران ورودی به کشور است که طبق آخرین آمار وزارت میراث فرهنگی و گردشگری، گردشگران ورودی در سال ۱۳۹۸ و پیش از اپیدمی کرونا، بالغ بر ۸ میلیون و ۸۲۲ هزار و ۵۰ نفر که ۷ میلیون و ۲۴ هزار و ۲۶۰ نفر- گردشگر ورودی ناشی از لغو روادید بوده است.
همچنین یک میلیون و ۴۵۵ هزار گردشگر از مرز هوایی وارد کشور شده‌اند که می‌تواند به عنوان بازار هدف بالقوه برای پروازهای دربستی داخلی و به صورت غیر برنامه‌ای به مقاصد توریستی، مدنظر قرار بگیرند.
تنها درصورتی که ۱۰ درصد از این بازار، هدف قرار بگیرد نیاز به ۲۴ فروند هواپیمای توربوپراپ ۱۹ نفره و یا بیش از ۴۸ فروند هواپیمای ۹ نفره پیستونی است. این تعداد هواپیما حداقل ۳۳۶ فرصت شغلی عملیاتی و فنی ایجاد و سالانه بیش از ۱۴۴ هزار دلار به اقتصاد فرودگاهی و ناوبری، کمک می‌کند.