بومیان استان مانیتوبا کانادا در حال حفاری منطقه‌ای هستند که بررسی‌ها نشان دهنده وجود ۱۴ گور بی نشان در آن محل است.
به گزارش خبرگزاری صدا و سيما، به نقل از میزان ؛ جامعه ملل نخست استان «مانیتوبا» کانادا در حال حفاری منطقه‌ای در نزدیکی یک کلیسا است که رادار‌های نفوذ به زمین وجود ۱۴ گور بی نشان در آن را تایید کرده اند.
جامعه مذکور سال گذشته شرکتی برای جست و جوی محوطه «Pine Creek» مدرسه سابق شبانه روزی ویژه کودکان بومی استخدام کرد؛ شرکت مذکور پس از بررسی از وجود ۱۴ گور بی نشان خبر داد.
عملیات حفاری برای پیدا کردن گور‌های مذکور احتمالا یک ماه به طول می‌انجامد.
اگرچه بررسی‌های شرکت مذکور وجود ۵۷ ناهنجاری دیگر را در اطراف کلیسا و محل مدرسه قدیمی کشف کرده، اما جامعه ملل نخست «مانیتوبا» فقط موارد کشف شده در زیر کلیسا را حفاری می‌کند.
رئیس این جامعه تاکید کرد: ما می‌دانیم که با گذشت زمان ممکن است مکان‌های تدفین در اثر عوامل طبیعی از بین بروند، اما دفن اجساد زیر یک ساختمان نشان‌دهنده قصدی تاریک و شوم است که نمی‌توان آن را نادیده گرفت، زیرا ما حقیقت آن چه را که در سرزمینمان رخ داده است، افشا می‌کنیم.
مدرسه «Pine Creek» که تحت اداره کلیسای کاتولیک قرار داشت، از سال ۱۸۹۰ تا ۱۹۶۹ در ساختمان بزرگ در یک قطعه زمین فعالیت می‌کرد.
مرکز ملی آشتی و حقیقت آمار مرگ کودکان بومی در مدرسه «Pine Creek» را ۲۱ مورد اعلام کرده است.
بازماندگان مدرسه مذکور مدت‌هاست که از آزار و اذیت و سوءرفتار در این مدرسه سخن می‌گویند.
در عین حال، خبرگزاری «montreal.citynews» ماه پیش گزارش داد که جمعی از مادران یک جامعه بومی از دانشگاه «مک گیل» و مقام‌های استانی «کِبِک» و دولت کانادا خواستند که عملیات حفاری گور‌های بی نشان در محوطه یک بیمارستان ویژه بومیان در شهر «مونترال» استان «کِبِک» را آغاز کنند.
به گفته گروهی که مسئولیت این امر را به عهده گرفته، تحقیقات در محوطه بیمارستان «رویال ویکتوریا» مونترال کانادا با چالش‌هایی مواجه شده است؛ چراکه هنوز تحقیقات تحت هدایت بومیان به رسمیت شناخته نشده است.
براساس گزارش‌ها، سگ‌های آموزش دیده، شواهدی از بقایای انسانی دفن شده را در محوطه بیمارستان قدیمی «رویال ویکتوریا» مونترال پیدا کرده اند.
گروهی که خواستار جست‌و‌جوی گور‌های بی نشان است، می‌گوید که حدود ۲۰۰ سایت مربوط به چنین گور‌هایی در سراسر استان «کِبِک» وجود دارد.
این گروه تاکید دارد که اگرچه آماری از کودکان اعزام شده به مدار شبانه روزی ویژه کودکان بومی وجود دارد، چنین سوابقی برای بیمارستان‌ها، یتیم خانه‌ها و آسایشگاه‌های ویژه بومیان موجود نیست.