در نشستی در فرهنگستان زبان و ادب فارسی
کارنامۀ ادبی موسی اسوار بررسی شد
کارنامۀ ادبی زنده‌یاد موسی اسوار در نشستی با عنوان «از مزامیر گل سرخ» در فرهنگستان زبان و ادب فارسی بررسی شد.
به گزارش خبرگزاری
صداوسیما، در این نشست که امروز به همت گروه پژوهش‌های زبانی و ادبی فرهنگستان برگزار شد، بخشی از کارنامۀ ادبی موسی اسوار، ادیب، مترجم و عضو درگذشتۀ فرهنگستان زبان و ادب فارسی بررسی شد. موسی بیدج، شکوه حسینی، مریم حسینی، آریا طبیب‌زاده، امید طبیب‌زاده، نرگس قندیل‌زاده و آبتین گلکار درباره موسی اسوار سخن گفتند.
مریم حسینی، دبیر نشست گفت: میراثی که استاد اسوار برای ما برجا گذاشتند، چنان گسترده و متنوع است که از ادبیات کلاسیک تا ادبیات معاصر عرب و ایران را دربرمی‌گیرد. ایشان از زمره مترجمان و ادیبان نادری بودند که توانستند میان دو زبان و دو جهان فرهنگی ایران و عراق، پلی استوار ایجاد کنند.
وی افزود: استاد اسوار آثار بزرگانی چون متنبی و سعدی را میان دو زبان ترجمه و نقش مهمی در شناخت و تبادل فرهنگی میان ایران و کشورهای عربی، به‌ویژه عراق زادگاهشان ایفا کردند. توجه ویژه ایشان به ادبیات معاصر عرب و ترجمه آثار نویسندگان عراقی، سبب شد تا ادبیات عراق و جهان عرب در ایران بیش از پیش شناخته شود.
حسینی با اشاره به یکی از برجسته‌ترین آثار استاد اسوار یعنی کتاب "از مزامیر گل سرخ تا سرود باران " افزود: این کتاب که نام نشست ما نیز از آن گرفته شده است، مجموعه‌ای از اشعار ۱۷ شاعر عرب معاصر است که استاد آنها را با دقت و ذوق ادبی به فارسی ترجمه کرده‌اند. در کنار این اثر، کتاب دوزبانه ‹مزامیر گل سرخ و سرود باران› نیز از آثار ارزشمند ایشان است که هم در آموزش ترجمه و هم در کلاس‌های ادبیات عربی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
او با اشاره به فعالیت‌های استاد اسوار در حوزه ادبیات داستانی گفت: استاد در کنار ترجمه شعر، به ترجمه آثار داستانی نیز توجه ویژه داشتند.
اسوار، ادیب، مترجم و ویراستار سرشناس کشورمان شهریور امسال رخ در نقاب خاک کشید.موسی اسوار، زادۀ سوم مرداد ۱۳۳۲ کربلا بود و چهارم شهریور ۱۴۰۴ در پی دوره‌ای بیماری جان به جان‌آفرین سپرد. وی در دانشگاه تهران در رشتۀ تاریخ و فلسفۀ تعلیم و تربیت کارشناسی ارشد گرفت. اسوار در۲۶ شهریور ۱۳۹۶ به عضویت پیوستۀ فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی برگزیده شد و مدیریت گروه ادبیات تطبیقی را برعهده گرفت.
اسوار از مترجمان سرشناس ایران بود و آثار بسیاری از شاعران و نویسندگان جهان عرب را به فارسی برگرداند. برخی از آثار او شامل تألیف و ترجمه به فارسی و عربی عبارت‌اند از: آخرِ شب، محمود درویش؛ ادبیات مقاومت در فلسطین اشغال‌شده، غَسّان کنَفانی؛ تا هر وقت که برگردیم، غَسّان کنَفانی؛ تا سبز شوم از عشق، نِزار قَبّانی؛ ستاره‌ها در دست، آدونیس؛ شکوه مُتَنَبّی؛ چکامه‌های مُتَنَبّی؛ درخت‌ها و قتل مرزوق، عبدالرحمان منیف؛ سایه‌هایی بر پنجره، غائب طعمه فرمان؛ عیسی پسر انسان (ترجمۀ آثار انگلیسی جبران خلیل جبران)؛ از سرودِ باران تا مزامیرِ گُلِ سرخ، پیش‌گامان شعر امروز عرب؛ اشعار عربی سعدی؛ شعر امروزِ ایران (به اهتمام و ترجمه به عربی)، اگر باران نیستی نازنین، درخت باش (گزینة شعر‌های محمود درویش)؛ ادبیات و تاریخ‌نگاری آن.
اسوار از ویراستاران برجستۀ کشور بود و ویرایش ده‌ها اثر فرهنگی، ازجمله فرهنگ اشعار حافظ (نوشتۀ احمدعلی رجایی بخارایی (فرهنگنامۀ شعری و مَثَل‌ها و حکمت‌ها در آثار شاعران (اثر رحیم عفیفی)، ترجمۀ قرآن مجید و معلّقاتِ سَبْع (اثر عبدالمحمد آیتی)؛ روح تشریع در اسلام، (اثر امام موسی صدر)؛ و پرتو‌هایی از اندیشۀ امام موسی صدر را برعهده داشت.
او سال‌ها دبیر و رئیس شورای عالی ویرایش سازمان صداوسیما بود. طراحی و نویسندگی سه مجموعۀ برنامۀ آموزشی تلویزیونی (جمعاً ۳۰۰ میان‌پرده) به نامِ «چگونه بنویسیم، چگونه بگوییم» معروف به «فارسی را پاس بداریم» از یادگار‌های اوست. شادروان اسوار سال ۱۴۰۲، در چهاردهمین جشنوارۀ بین‌المللی فارابی در بخش ترجمه از عربی به فارسی به عنوان مترجم برتر برگزیده شد.