چراغی که به خانه روا نیست!

به گزارش خبرگزاري صداوسيما مركز كيش، بیش از یک دهه است که قول و وعده مسوولان ورزشی کیش، در اتوبان پرترافیک فراموشی قرار گرفته تا چشمِ ورزشِ کیش به جمال فوتبال ساحلی روشن نشود.

جالب است وقتی بدانیم در جزیره کیش با تمامی امکانات و زیر ساخت هایی که دارد، جای خالی یک زمین اختصاصی فوتبال ساحلی به چشم میخورد، زمینی که می تواند تحول شگرفی در برگزاری مسابقات داخلی و خارجی، میزبانی از اردوهای تمرینی تیم های ملی و باشگاهی و حتی توسعه و رونق تیم داری حرفه ای در این ورزش شود.

هیچگاه مصاحبه کاپیتان باشگاه اسپورتینگ پرتغال که برای برگزاری مسابقات فوتبال ساحلی اوراسیای سال 96  به شهر یزد سفر کرده بود، از یادم نمی رود که پس از پیاده شدن از هواپیما و در فرودگاه این شهر گفته بود: «در آسمان یزد هرچه از پنجره به دنبال دریا گشتم چیزی نیافتم».
با خودم فکر کردم چرا وقتی جزیره ای با این همه امکانات ویژه که از ظرفیت های منطقه آزاد بودن هم برخوردار است، نمی تواند از این ظرفیت ها استفاده کرده و رونق اقتصاد ورزشی را سرعت بخشد؟

ساحل بکر جزیره کیش بهترین فرصت برای توسعه ورزش، جذب گردشگر و درآمدآفرین است چرا که هر جا ورزش با گردشگر رابطه داشته باشد، هم توسعه اقتصادی و هم روحیه نشاط و شادابی ایجاد می شود.
 
شرحی بر یک ظرفیت ذاتی و خدادادی

بیش از 190 هزار مترمربع فضای ورزشی در کیش وجود دارد که شامل 15 هزار متر فضای سرپوشیده و بیش از 175 هزار متر مربع فضای روباز است.

سرانه فضای ورزشی در این جزیره به ازاء هرنفر 8 مترمربع است که این آمار بیش از  دو برابر استاندارد جهانی و هشت  برابر دیگر استانهای کشوراست .
به همه این توانمندی ها باید ظرفیت های طبیعی ساحل و دریا را هم اضافه کرد که می تواند پرورش و توسعه دهنده ورزش های ساحلی و دریایی متنوع و جدیدی هم شود.

در جزیره کیش و در پلاژ آقایان تنها یک زمین والیبال ساحلی قرار دارد که تاکنون میزبان چندین دوره رقابت بین المللی و داخلی بوده  است. اما برای دیگر ورزش های ساحلی کیش و به ویژه فوتبال ساحلی هنوز فکر و اقدام عملی نشده است.
اگر این شرایط جزیره کیش را با تیم های مطرح فوتبال ساحلیِ باشگاهیِ ایران مقایسه کنیم که حتی در استانهای غیر ساحلی قرار گرفته اند، به خوبی متوجه میشویم و افسوس خواهیم خورد که چرا در جزیره 92 کیلومتر مربعی کیش تاکنون فضایی برای این ورزش پرطرفدار ایجاد نشده است.

زمینی که اتفاقا به راحتی و با هزینه کمتر نسبت به دیگر ورزش ها می توان آن را راه اندازی کرد.
حالا که همه امکانات همچون حمل و نقل هوایی و دریایی، وجود بیش از 50 هتل با ستاره های مختلف، سیستم حمل و نقل شهری مجهز، زیبایی طبیعی خدادادی و از همه مهمتر عدم نیاز به اخذ روادید در این جزیره مرجانی وجود دارد، باید با جرات هر چه تمامتر گفت: آیا دیگرِ استانها این امکانات را دارند؟ پاسخ این سوال و فهم مواهب آن با عملی شدن تصمیمی جدید، می تواند چراغی را به این خانه روشن کند که تلالو رونق بخشی آن، همیشگی خواهد بود.
غلامحسین مظفری مدیرعامل سازمان منطقه آزاد کیش با بیان اینکه بیش از دو میلیون مسافر در سال از جزیره کیش بازدید می کنند اعلام کرد: یکی از ظرفیت های اصلی برای افزایش این آمار، توجه به ورزش جزیره کیش است.

حوزه ای که می تواند و باید زیر ساخت های آن بهسازی، تکمیل و اضافه شود تا استعدادهای ورزشی این جزیره بیش از پیش خود نمایی کنند.
ما هم که در این سال ها دفترچه یادداشتمان از وعده های محقق نشده مسوولان پر شده است امیدواریم و آرزو میکنیم که حداقل در دوره مدیریتی ایشان رسیدگی به ورزش های آبی و ساحلی جایگاه واقعی خود را پیدا کرده و فوتبال ساحلی آن، زمینه ساز حضور گردشگران تخصصی بیشتری به کیش شود.

نگاهی به تاریخچه فوتبال ساحلی در کیش

شاید بیست سال پیش یعنی سال های 77 – 78 بود که  آخرین نگاه رسمی مسئولان و فوتبال دوستان جزیره کیش  به ورزشی دوخته شد که همه امکانات برای رشد آن وجود داشت و دارد.

فوتبال ساحلی کیش در ان روزها برای اولین بار مسابقاتی داخلی را برگزار کرد و بعد از آن و برای همیشه این ورزش به دست فراموشی سپرده شد.
بعد از سال 77 این بار بعد از خوابی بیست ساله یعنی در سال 97 بود که اولین دوره رقابت های داخلی کیش برگزارشد و استقبال خوبی هم از آن به عمل آمد.

ورزشی که با توجه به استعدادهای طبیعی و خدادادی جزیره کیش خیلی وقت ها پیش می توانست به یکی از ورزش های پر افتخار کیش تبدیل شود و حتی سرعت رشد فوتبال ساحلی کشورمان که حالا جزو کشورهای برتر این رشته است را حداقل یک دهه جلو بیندازد.
مجتبی یکی از فوتبالی های قدیمی جزیره می گوید:  در دهه هفتاد سرعت رشد و توسعه جزیره به ویژه در حوزه ورزش بسیار چشمگیر بود و آینده فوتبالی خوبی را برای جزیره متصور بودیم و شاید بیش از آنکه درگیر فوتبال چمنی و یا زمین های خاکی باشیم، تمام علایق ما در ماسه های ساحلی و با فوتبال ساحلی همراه بود.
وقتی از او می پرسم پس چرا به یکباره این وقفه 20 ساله بوجود آمد تنها به این پاسخ بسنده می کند که شاید داستان فروش زمین و درآمد زایی از آن و یا به عبارتی دیگر تک وجهی شدن تفکر مسوولان یعنی توجه بیش از اندازه به ساخت بازارها موجب این اتفاق شد.
این پیشکسوت قدیمی فوتبال جزیره ادامه می دهد: پس از پایان اولین دوره بهرام افشارزاده که باید او را پدر ورزش کیش بدانیم، دیگر توجه چندانی در حوزه ساخت و سازهای ورزشی جزیره نشد و توسعه ورزش های ساحلی و آبی هم کم کم به فراموشی سپرده شد.
نداشتن زمین و حتی یک تیم فوتبال ساحلی در در جزیره کیش سوال بزرگی است که مدت ها است ذهنِ حداقل کیشوندان را به خود مشغول ساخته که چرا با وجود زیرساخت های خوب ورزشی و گردشگری، ورزش جزیره از داشتن این رشته مهیج محروم است؟
چرا استان هایی که از داشتن ساحل محروم اند در لیگ فوتبال ساحلی کشور خوش می درخشند، ولی در کیش هیچ  مسوولی داستان فوتبال ساحلی را جدی نمیگیرد و با جابه جایی مدیران تنها وعده ها و قول های آنان در اذهان ما باقی می ماند؟!
 
راهی که به رفتنش می ارزد!

با مطرح شدن توجه به اقتصاد مقاومتی در حوزه های مختلف به ویژه ورزش توسط مقام معظم رهبری در سال های اخیر و البته با رویکرد نگاهِ به درون و استعدادهای کشور، نگاه مسئولان ورزش کشور به سواحل جنوبی و شمالی کشور دوخته شده که در این بین، کیش، همچون نگینی در کانون این توجهات می درخشد.
رفت و آمد های گاه و بی گاه مسئولان مختلف از بالاترین مقام رسمی فدراسیون تا مسئولان خارجی برای بررسی شرایط جزیره کیش و برگزاری رقابت های فوتبال ساحلی، خود گواهِ لزومِ هر چه سریعتر توسعه این ورزش در جزیره کیش است.
فروردین 95 بود که جوزف پونِست، رئیس رقابت های جهانی فوتبال ساحلی برای بازدید از امكانات و ظرفیت های ورزش كیش و فراهم ساختن زمینه های لازم برای برگزاری رقابت های بین المللی فوتبال ساحلی و همچنین توسعه همكاری های ورزشی به کیش سفر كرد.

سفری که  پریا شهریاری رییس دپارتمان فوتبال ساحلی فدراسیون فوتبال ایران هم جوزف پونست را همراهی می کرد.
رئیس رقابت های جهانی فوتبال ساحلی در این دیدارجذب گردشگر برای كیش از طریق برگزاری رقابتهای بین المللی و توسعه همكاری با مسئولان ورزش ایران در رشته فوتبال را هدف سفر خود عنوان كرد وگفت: ایران در فوتبال ساحلی عملكرد خوبی داشته است.

 

پونست با ابراز رضایت از امكانات موجود در كیش اعلام کرده بود: به نظر می رسد نیازاست زمین ساحلی موجود برای برگزاری رقابت های بین المللی فوتبال ساخته شود.
وی با  اعلام اینکه  سایر امكانات موجود خوب است پیشنهاد داد تا رقابت های چند جانبه بین المللی، باشگاه های جهان و مقدماتی جام جهانی در كیش برگزار شود.
اما اینکه چرا تا امروز سکوتی زجر آور بر پیکر فوتبال ساحلی کیش مستولی شده است، سوالی است بی جواب که کسی جز ابراز امیدواری و قول و وعده، پاسخی برای آن نداشته است.
تلاش برای احیای فوتبال ساحلی در کیش به همین سفر ختم نشد و مهدی تاج رئیس فدراسیون فوتبال هم که در تب و تاب  همکاری مشترک با کشور قطر برای میزبانی از جام جهانی فوتبال 2022 بود، تیر 96 به جزیره کیش سفر کرد و در کنار بررسی ظرفیت های فوتبال کیش نگاهی هم به زیرساخت های فوتبال ساحلی جزیره داشت، به نحوی که قرار شد تا بررسی های ساخت یک زمین فوتبال ساحلی هرچه سریعتر تمام شود تا کیش هم بتواند به عنوان یکی از دارندگان شرایط میزبانی برگزاری مسابقات مختلف این رشته شناخته شود.
رئیس هیئت فوتبال سابق جزیره کیش هم در همان سال  از ساخت یک زمین فوتبال ساحلی در منطقه سفین کیش خبر داد و حتی زیر سازی این زمین هم آماده شد. خبری خوش که می توانست آغازی باشد برای افتخارآفرینی یک ورزش جذاب که کیش در آن، حرف اول را بزند.

 

محمود پازوکی تاکید کرده بود ساخت این زمین با حمایت سازمان منطقه آزاد کیش و فدراسیون هرچه سریعتر ساخته شود تا هم شاهد رشد استعدادهای فوتبالی این رشته در کیش بوده و هم اینکه بتوانیم میزبان شایسته رقابت های داخلی و خارجی باشیم.
اما در مسیر تکمیل این زمین، تنها جدول کشی و مسطح کردن زمین ان عملیاتی شد و با تغییر رئیس هیئت فوتبال کیش و روی کار آمدن امیر عرب به جای محمود پازوکی، تاکنون حرکت مدون و منسجمی برای احیای فوتبال ساحلی کیش انجام نشده است.
 
فراموشی تنها ثمره تغییرات مدیریتی در کیش

حالا که بسیاری از استان های محروم از دریا و ساحل، سرعت پیشرفتشان در رشته فوتبال ساحلی سریعتر از سرعت تغییرات پی دی پی مسوولان و مدیران کیش است، بسیاری از برنامه های گذشته به دست فراموشی سپرده شده و تنها نتیجه آن برای ورزش و به ویژه فوتبال ساحلی، درجا زدن محض این رشته بوده است.
علی اصغر مونسان مدیرعامل سابق سازمان منطقه آزاد کیش و رئیس کنونی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، که بسیاری او و دوران مدیریتش را، دوران ساخت و تکمیل زیرساخت های اساسی در جزیره می دانند، بارها قول داده بود تا در کنار اضافه شدن دو زمین تمرینی فوتبال برای توسعه درآمد زایی از اردوهای تیم های باشگاهی و ملی، زمینی هم برای احیای فوتبال ساحلی در نظر گرفته شود تا این حوزه ورزش کیش هم رونق گیرد.  اما تنها اتفاقی که افتاد مخابره شدن این خبرها بود و اتفاقی هم که نیفتاد، ساخته شدن این زمین ها بود.
 
آیا باید وعده های جدیدی را ثبت کرد؟

پس از مونسان و تاکنون تنها اتفاق فوتبال ساحلی کیش از سر گیری مسابقات این رشته بود که جای امیدواری است. رئیس هیئت فوتبال کیش یعنی امیر عرب در حاشیه برگزاری این مسابقات قول داد در تعامل با فدراسیون فوتبال، مکانِ ساختِ زمینِ این رشته، به زودی تعیین شود. 

 

تجربه برگزاری این مسابقات نشان داد که در جزیره هم استقبال خوبی از این رشته می شود و هم استعدادهای گمنامی در حال فعالیت اند که در صورت فعال شدن این رشته می توانند پشتوانه های خوبی برای فوتبال ساحلی کشور باشند.
محمود افشار دوست مدیر عامل موسسه ورزش و تفریحات سالم کیش هم که سال 98 را سال توجه ویژه به ورزش های آبی و ساحلی کیش میداند هم تاکید کرده با رونق فوتبال ساحلی در کنار وجود فرصت های سرمایه گذاری اقتصادی کیش،  می توان در زمینه تیم داری و باشگاه داری هم فعال شد و کیش را به یکی از قطب های اصلی فوتبال ساحلی کشور تبدیل کرد.
بهرام افشار زاده هم که پس از یک دهه بار دیگر به کیش آمده تا مدیریتِ فرزندِ خود یعنی ورزش کیش را بدست گیرد، می گوید: در ابتدا باید به وضعیت زیرساخت ها و بهسازی آنان رسید و با اولویت بندی در رشته های مدال آور، نگاهی حرفه ای به ورزش کیش داشت.

نگاهی که با یک برنامه ریزی منسجم می تواند فوتبال، والیبال و هندبال ساحلی، اسکواش و دو و میدانی کیش را در کانون توجهات ورزش ایران و حتی منطقه قرار داد.
باز هم باید تاکید کرد که شرایط ویژه منطقه آزاد کیش به خاطر عدم نیاز به روادید و داشتن آب و هوایی مطلوب در فصل سرما و همینطور آماده بودن تمام زیر ساخت های گردشگری، فرصتی را رقم زده تا گردشگریِ ورزشی بتواند کمک بزرگی به اقتصاد جزیره و کشور کند. فرصتی که باید منتظر ماند و دید که آیا مغتنم شمرده می شود یا خیر !

نویسنده: مهدی هوشیار