اندر حکایت ساختن ها و سوختن ها

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما بی توجهی به قانون در هر کاری راه را به بیراهه می کشاند؛ بیراهه هایی که گاه تاوانشان قابل تحمل است و خطاهایشان جبران پذیر؛ اما کار وقتی سخت می شود که انتهای مسیر این بیراهه ها، به نابودی تخطی کننده ی از قانون بیانجامد و در سطوحی سنگین تر دیگران را نیز به پرتگاه نابودی بکشاند؛ یکی از بارزترین نمونه های این بی قانونی های خطرناک، ساخت و سازهای غیراصولی در ساختمان های تجاری و مسکونی است.

در سحرگاه نهم اسفند امسال، درست در روزهایی که پیکر جامعه درگیر جنگ با ویروس شوم کرونا بوده و هست، خبری نگران کننده، شهروندان قمی را متاسف کرد؛ «آتش سوزی مهیب در یک مجتمع مسکونی 300 واحدی.».

به سرعت خود را به محل حادثه رساندم؛ اولین کسی که نظرم را به خود جلب کرد سخنگوی آتش نشانی بود؛ خود را به او رساندم تا اطلاعات اولیه را از او بگیرم؛ آقای کریمی می گفت: ساعت 3 بامداد بود که گزارش این آتش سوزی به یکی از مراکز ما رسید؛ با وجود اینکه تیم آتش نشانی در حداقل زمان خود را به محل حادثه رساند اما حجم آتش به قدری زیاد بود که اموال بیش از 200 واحد مسکونی اعم از خودرو و لوازم منزل به طور کامل در آتش سوخت؛ او می گفت: آتش سوزی از طبقات منفی مجتمع آغاز شده بود و به سرعت به طبقات بالا سرایت کرد.

چاوشی معاون فوریت های پزشکی هم با اشاره به اعزام 20 دستگاه آمبولانس به محل حادثه گفت: متاسفانه 5 نفر در این حادثه جان خود را از دست دادند؛ 25 نفر در محل حادثه درمان شدند و 38 نفر نیز به مراکز درمانی منتقل شدند.

خیابان مملو از جمعیت بود و ساکنان مجتمع با چهره هایی بهت زده، خاکستر شدن اموالشان را به نظاره نشسته بودند؛ پای صحبت هایشان که نشستیم، برخی ها شوکه بودند و برخی ها هم با بغضی جانکاه در گلو و صدایی آمیخته با خشم، از پیش بینی چنین روزی می گفتند.

یکی از ساکنان می گفت: این مجتمع ده سال است که پایان کار ندارد؛ دیگری می گفت: پیمانکار بی وجدان مجتمع حتی یک راه پله برای طبقات منفی در نظر نگرفته و گاهی در حین استفاده از آسانسور برق مجتمع قطع می شد و با گرفتاری مواجه می شدیم.

مرد جوانی که در کنار خودروی جزقاله شده اش ایستاده بود می گفت: بخدا قسم اگر شیر آتش نشانی و لوله های آب پاش را در سقف طبقات کار گذاشته بودند اصلا آتش به طبقات بالا سرایت نمی کرد؛ چه بگویم که هر چه می کشیم از وجدان های خواب است و جیب گشاد طمع کاران.

زن میانسالی که قطرات اشک گونه هایش را خیس کرده بود و بغض راه گلویش را بسته بود، به سختی لب به سخن گشود و گفت: «هنوز قسط ماشین و خونه تموم نشده؛ کمرمون شکست!»

حرف هایشان از زبانه های آتشی که بر اموالشان افتاده بود سوزناک تر بود؛ در حین تماشای تلاش گروه های امدادی، چهره ساکنان و بچه های معصومشان را می دیدم که برخی زاری کنان و برخی بهت زده در کناری ایستاده بودند و سوختن آرزوهایشان را به تماشا نشسته بودند.

سه روز پس از واقعه

در حالی که ویروس کرونا همچنان در شهر جولان می دهد و تمرکز تمام دستگاه ها را معطوف خود کرده است کسی کمتر سراغ بیش از 200 خانوار مجمتع سحر را می گیرد که حالا در چند مدرسه استان سکونت داده شده اند؛ مدرسه های که مثل سایر مدرسه های کشور خالی و سوت و کور نیست، و به جای صدای هیاهوی دانش آموزان و درس معلم ها، از آن صدای اندوه خانواده هایی می آید که به جای زندگی در  آپارتمان و اتاق های شخصیشان در کلاس های مدرسه زندگی می کنند، با آشپزخانه و سرویس بهداشتی مشترک!

با پدر یک خانواده 5 نفره صحبت کردم؛ نگران سه فرزندش بود؛ می گفت در شرایطی که مردم حتی در خانه هایشان هم نگران ابتلا به ویروس کرونا هستند ما باید یک زندگی اشتراکی با افرادی با سلایق و انضباط های مختلف داشته باشیم.

از سر درگمی و بی نتیجه بودن تلاش هایشان کلافه بودند و منتظر یک خبر جدید بودند.

آشپزخانه ای کوچک برای ده ها خانوار و سرویس های بهداشتی که نظافت آنها خود داستانی پر حاشیه بود؛ از اینکه چه کسی این وظیفه را بر عهده بگیرد گرفته تا زنانه مردانه کردن آنها.

خبر خوش فرماندار؛ تخصیص وام بانک مسکن

در کش و قوس پیگیری این خبر به یک جلسه پیرامون مشکلات مجتمع مسکونی سحر در فرمانداری دعوت شدم.

فرماندار قم  می گفت: تصمیم بر آن شده است که ساختمان هایی که از بانک مسکن وام دریافت کرده اند، بیمه به آنها تعلق گیرد و لازم است آن دسته از ساکنان که شامل این تصمیم می شوند هر چه سریع تر به شعبه مربوطه مراجعه کنند و برای دریافت خسارت اقدامات ابتدایی را انجام دهند.

آقای حیدری همچنین با ابراز تاسف از دلایلی همچون نداشتن پایان کار و سیستم ایمنی استاندارد این مجتمع هشدار داد که ساختمان هایی از این دست که تعدادشان در شهر کم نیست هر لحظه در معرض چنین خطری هستند.

وی بیمه نبودن ساختمان ها را نیز خطری جدی دانست و از همه شهروندان خواست تا دیر نشده اقدامات را انجام دهند.

شعله های آتش مهمان هر از چند گاه قمی ها

این نخستین بار نیست که خبر آتش سوزی و خانه خراب شدن شهروندان قمی سر خط خبرها می شود؛ از آتش سوزی های مشابه در مجتمع های مسکونی بدون رعایت استانداردهای اولیه گرفته تا آتش سوزی در شهرک های صنعتی که یک شبه حاصل یک عمر تلاش و زحمت را دود کرده بود و منجر به بیکاری ده ها کارگر و مهندس و ... شده بود.

مهندس مقومی رئیس نظام مهندسی استان می گوید: سال 98 بیش از 35 میلیارد تومان خسارت از قِبل آتش سوزی های ناشی از تخلفات پیمانکاران و بساز و بفروش ها به مردم تحمیل  شد.

 آتش سوزی در کارخانه تولید چسب، آتش سوزی در 5 واحد تجاری در خیابان مولوی ، آتش سوزی در یک واحد تولید دمپایی در شهرک شکوهیه قم و آتش سوزی در یک مجتمع مسکونی در منطقه پردیسان نمونه هایی از حوادث خسارت باری است که آقای مقومی به آنها اشاره کرد.

اینها تنها چند نمونه از آتش سوزی های ناشی از بی توجهی به نکات ایمنی در ساخت و سازهاست که متاسفانه هر سال منجر به کشته شدن بخشی از شهروندان می شود؛ آتشی که زبانه های کشنده اش دیر یا زود دامن ساختمان ها و کارخانه های نا ایمن را خواهد گرفت؛ آتشی که امروز اموال مردم را می سوزاند و فردای قیامت بدن های در ناز و نعمت غلطیده پیمانکاران نابکار و مسئولان اغوا شده در زنجیر رشوه های نجومی .

آقانوری _ خبرگزاری صدا و سیما _ قم