پیامد مرگبار کووید-۱۹

به گزارش گروه وبگردی خبرگزاری صدا و سيما، دانشمندان سال‌های «زندگی ازدست‌رفته» یا عدد «وای‌ال‌ال» (YLL) را با توجه به تفاوت بین سن فرد در هنگام مرگ و سنی که انتظار می‌رفت در شرایط عادی فوت کند، حساب کرده‌اند. آنان به این نتیجه رسیدند که عمر از‌دست‌رفته (وای‌ال‌ال) در کشور‌هایی که بیشتر آماج کووید-۱۹ بودند، احتمالا دو تا سه برابر بیشتر از عمر ازدست‌رفته در نتیجه آنفلوانزای فصلی است.

سال‌های «زندگی ازدست‌رفته» از تفاوت بین سن فرد هنگام مرگ و سنی که انتظار می‌رفت در شرایط عادی فوت کند، محاسبه شده است

هکتور پیفاره آی آرولاس، استاد دانشگاه اسپانیایی پمپئو فابرا و همکاران او، عدد وای‌ال‌ال ناشی‌از حدود یک‌میلیون و ۲۸۰هزار مرگ ناشی از کووید-۱۹ در ۸۱ کشور جهان را با داده‌های مرتبط با متوسط سن مردم (پیش از همه‌گیری) و پیش‌بینی مجموع موارد مرگ ناشی‌از کووید-۱۹ در هر کشور اندازه‌گیری کردند. نتیجه این پژوهش که در نشریه «ساینتیفیک ریپورتز» (گزارش‌های علمی) منتشر شد، حاکی از آن است که در مجموع ۲۰ میلیون و ۵۰۷ هزار و ۵۱۸ سال از زندگی بشر یا ۱۶ سال از سن هر قربانی، بر اثر همه‌گیری کرونا از دست رفته است.

عدد محاسبه‌شده وای‌ال‌ال در مقابل سن قربانی، نشان می‌دهد که ۴۴/۹ درصد موارد مرگ‌ومیر در میان افراد ۵۵ تا ۷۵ سال، ۳۰/۲ درصد مرگ‌ومیر ناشی از کووید-۱۹ در میان اشخاص جوان‌تر از ۵۵ سال و ۲۵ درصد در میان افراد بالای ۷۵ سال رخ داده است.

در کشور‌هایی که داده‌های مرتبط با مرگ شامل جنسیت هم می‌شود، عدد وای‌ال‌ال نشان می‌دهد که موارد مرگ‌ومیر ناشی از کووید-۱۹ در مردها، حدود ۴۴ درصد بیشتر بوده است.

در مقایسه با دیگر عوامل مرگ، عدد وای‌ال‌ال مرتبط با کووید-۱۹، دو تا ۹ برابر بیشتر از عدد وای‌ال‌ال ناشی از آنفولانزای فصلی و بین یک‌چهارم تا نیم برابر این عدد در نتیجه حمله قلبی بوده است.

نویسندگان این گزارش، توجه بیشتر به سیاست‌های حفاظت از افراد آسیب‌پذیر که بیشترین سال‌های زندگی خود را از دست می‌دهند، خواستار شدند. آن‌ها می‌گویند «نتیجه‌گیری‌های ما تایید می‌کند که پیامد مرگبار کووید-۱۹ نه‌تن‌ها در ارتباط با موارد مرگ‌ومیر بلکه در مورد سال‌های ازدست‌رفته زندگی بشرهم بسیار چشمگیر است. هرچند بخش اعظم موارد مرگ‌ومیر در سنین بالای ۷۵ سال رخ داده که موید سیاست‌های حفاظت از گروه‌های سنی آسیب‌پذیر است، اما نتایج این پژوهش درمورد الگوی سنی، به‌گونه‌ای فزاینده نشان می‌دهد که باید نسبت به سیاست‌های حفاظت از جوان‌ها هم توجه بیشتری نشان داد. تفاوت جنسیت در سال‌های ازدست‌رفته از دو عامل سرچشمه می‌گیرد: مرد‌ها نسبت‌به زنان بیشتر قربانی کووید-۱۹ می‌شوند، اما درعین حال مرد‌ها زودتر می‌میرند و درنتیجه، عدد سال‌های ازدست‌رفته زندگی در مورد آن‌ها، بیشتر از زنان است. به‌منظور ثابت نگه‌داشتن سن متوسط مرگ‌ومیر، از میان بردن عامل جنسیت در عدد وای‌ال‌ال، مستلزم ۳۴ درصد کاهش در موارد مرگ در میان مردان است. این موضوع نمایانگر آن است که توجه به سیاست‌های متمرکز بر جنسیت هم به میزان سیاست‌های مشابه در مورد سن‌و‌سال توجیه‌پذیر است.»