«صدا» چندشی یا میسوفونیا چیست؟

به گزارش گروه وب گردی خبرگزاری صدا و سيما، آیا تا به حال به این فکر کرده‌اید که چرا برخی از صدا‌ها اینقدر باعث آزار ما و احساس چندش ذهنی می‌شوند؟ به این حالت، یعنی نفرت شدید از صدا‌های خاص، میسوفونیا یا misophonia گفته می‌شود، حالتی که پاسخ‌های روانی یا احساسی منفی ما را برمی انگیزند. پاسخ‌های روانی از خشم تا حالت اضطراب شدید یا پانیک متغیرند. همچنین به این حالت، سندرم حساسیت انتخابی به صدا هم گفته می‌شود.

صدا‌هایی هستند که بیشتر باعث این حالت می‌شوند، مانند صدا‌های خوردن و جویدن و تنفس، صدای کیبورد، ضرب گرفتن یا شاید بیش از همه صدای ناخن بر روی سطح چوبی.

همچنین آدم‌هایی که میسوفونیا دارند، اگر صحنه‌ای ببینند که حدس بزنند در پی آن صدای نفرت‌آور خواهد آمد، علائم سندرم را پیدا کنند. فرض کنید که کارتونی به آن‌ها نشان داد شود که قرار است ناخن یک شخصیت کارتونی روی سطحی کشیده شود!

صدا‌های منجر به میسوفونیا اغلب یک طرح تکرارشونده دارند که ناگزیر بر بقیه روند‌های پردازش صوتی سوار می‌شوند و واکنش احساسی را برمی‌انگیزند.

در بعضی از افراد شدت میسوفونیا در حدی است که فعالیت اجتماعی‌شان را محدود می‌کند و آن‌ها برای پرهیز از شنیدن صدا‌هایی که به آن‌ها حساسیت دارند، وارد گردهم‌آیی‌های خاصی خاص نمی‌شوند.

میسوفونیا یک اختلال مغزی (و نه روانی) در نظر گرفته می‌شود. پژوهشگران بر این باورند که اختلالاتی در اتصال قسمت‌های مختلف‌های مغز باعث مشکل در پردازش محرک‌های شنیداری و پاسخ فرد می‌شود.

 

اما آیا درمانی هم برای میسوفونیا وجود دارد؟

گاهی لازم می‌شود از سمعک‌های خاصی استفاده شود که صدا‌های پوشاننده یا ماسکه کننده ایجاد می‌کنند.

همچنین تغییر سبک زندگی مثلا ورزش و خواب مناسب و مدیریت تنش‌ها توصیه می‌شود.

همین چند وقت پیش بود که تلویزیون بریتانیا، مستندی پخش کرد و در آن با زنی مصاحبه کرد که میسوفونیا در مواجهه با صدای تنفس دیگران داشت. خوب برخی از ما‌ها به برخی از صدا‌های تنفش مثلا تنفس آدم‌های آسمی یا نفس نفس زدن آدم‌های چاق حساس هستیم، اما این زن در مقابل تنفس عادی هم حساس است.