با ادامه کودک کشی های آل سعود؛
کودکانی که هر روز با ترس از خواب بیدار می شوند !
روزنامه نیویورک تایمز با اشاره به حملات مستمر آل سعود در یمن نوشت: کودکان یمنی هر روز با ترس از خواب بیدار می شوند، و هر شب با ترس به خواب می روند.

به گزارش سرویس بین الملل
خبرگزاری صدا و سیما،
این روزنامه در گزارشی به قلم محمد الاسعدی، خبرنگار سابق یمنی که هم اکنون برای یونیسف کار می کند و در صنعا، پایتخت یمن پدر چهار فرزند است، به ترس و وحشت فرزندانش از بمباران یمن در حملات هوایی عربستان سعودی پرداخت و نوشت: پسر سه ساله ام، یوسف با صدای بمباران ها با وحشت از خواب بیدار می شود. یک روز از سه دخترم خواستم درباره اوضاعی که در اطرافشان روی می دهد، مطلب بنویسند و در صفحه خود در فیس بوک قرار دهند. دختر بزرگم که 15 ساله است نوشت: «ما، کودکان یمن می خواهیم به امید و آرزوی خود برسیم که تحصیل، تفریح و دستیابی به اهدافمان است. ما با ترس می خوابیم و با ترس از خواب بیدار می شویم، و با ترس از خانه بیرون می رویم.» فرزندانم می دانند که ما هدف مستقیم هیچ یک از طرف های درگیر در این جنگ نیستیم، اما به هر حال این جنگ باعث محدودیت فعالیت ما شده است. فرزندانم می گویند شرایط طوری است که گویی ما «در بازداشت خانگی هستیم.»
دختر 14 ساله ام یک بار مطلبی در فیس بوک نوشته بود که با خواندن آن گریه کردم. او نوشته بود: «ما از مصیبت و بلا وحشت داریم، چرا که وقتی یک نفر افراد دیگر، مادران، پداران و کودکان را می کشد، بسیار دردناک است. گویی وجدان انسان ها تبدیل به سنگ شده است و هر کسی که قدرت دارد، هر کاری که می خواهد انجام می دهد.»
دختر کوچکم که 12 ساله است نیز مقاله ای در صفحه اش در فیس بوک نوشت که بخشی از آن به شرح زیر است: «اوضاع هر روز بدتر می شود. و دیگر نمی توانیم تحصیل یا بازی و تفریح کنیم. آنها آب و برق همه شهروندان را قطع کرده اند. هر روز صدای شلیک ها و حملات بلند و بلندتر می شود. با این حال، دو سؤال است که مرا سردرگم کرده است: آینده ما چگونه می تواند زیبا باشد، در حالی که آنها یمن را ویران کرده اند؟ این جنگ چه زمانی پایان می یابد و یمن چه موقعی آزاد خواهد شد؟»
زندگی در منطقه جنگی اینگونه است. شما هر روز با خبر تلخ و غافلگیرکننده ای همچون مرگ یا زخمی شدن یک دوست یا یکی از اعضای خانواده تا رو به رو می شوید. شما شاهد ویرانی محله و مدرسه دوران کودکیتان و مغازه کوچکی می شوید که در کودکی از آنجا شکلات می خریدید. مجبورید بدون برق، آب، سوخت و خدمات اجتماعی زندگی کنید. در چنین شرایطی، بزرگترین موفقیت شما این است که می توانید یک روز دیگر زنده بمانید.
جنگ نه تنها شهرها و شهرک ها، بلکه روح ها را ویران می کند.