سهم بلندمرتبه سازی در کل مساحت تهران کمتر از یک درصد

به گزارش خبرنگار خبرگزاری صداوسیما، پژمان پشم‌چی‌زاده در سیصدمین جلسه علنی شورای اسلامی شهر تهران گزارشی تاریخی از کارنامه و عملکرد کمیسیون ماده 5 شهر تهران ارائه کرد که در آن به سیر تحولات طرح‌های توسعه شهری، مراجع تصویب طرح‌های توسعه شهری پایتخت و تحلیل آرای کمیسیون ماده 5 اشاره شده بود.
وی افزود: تا پیش از سال 49 تهران فاقد برنامه منسجمی به عنوان طرح جامع بوده و تا این مدت شهر با برنامه‌های مقطعی و بخشنامه‌ها شهر اداره می‌شد، لذا اولین طرح جامع پایتخت در سال 1349 مصوب شد که این طرح تا سال 1357 به عنوان یک تحول در شهر تهران محسوب می‌شد.
معاون شهرسازی و معماری شهرداری تهران ادامه داد: پس از انقلاب اسلامی ایران و در ادامه در دوران جنگ تحمیلی، نگاه به توسعه شهر و شهرهای توسعه‌ای مغفول ماند. تا سال 1370 که دومین طرح جامع مصوب شد ولی عملا توسط شهرداری تهران در آن زمان مورد قبول واقع نشد.
پشم‌چی‌زاده تاکید کرد: در سال 1386 طرح جامع کنونی توسط وزارت راه و شهرسازی و با همکاری شهرداری تهران به تصویب رسید و در ادامه نیز در سال 1387 طرح تفصیلی شهر تهران به تصویب کمیسیون ماده 5 رسید.
وی با اشاره به اینکه شهردار تهران، معاونان وزارتخانه‌های کشور، راه و شهرسازی، جهاد کشاورزی و نیرو به همراه معاونان سازمان‌های میراث فرهنگی و حفاظت محیط زیست اعضای کمیسیون ماده 5 را تشکیل می‌دهند، افزود: البته رییس شورای اسلامی شهر تهران نیز به عنوان ناظر و بدون داشتن حق رای در این کمیسیون حضور دارند که مغایرت مصوبات با طرح جامع در شهر تهران را مورد بررسی قرار می‌دهند.
پشم‌چی‌زاده در تشریح مصوبات این کمیسیون گفت: تا ماه گذشته 560 صورتجلسه در کمیسیون ماده 5 مورد بررسی قرار گرفته که این صورت جلسات 5992 بند داشته است. در حقیقت می‌توان گفت که هر سال 19 صورت جلسه با 20 بند توسط کمیسیون ماده 5 مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین در 10 سال اخیر میانگین صورتجلسات به 17 جلسه کاهش پیدا کرده است چراکه بسیاری از ابهاماتی که در گذشته به صورت بخشنامه‌ای مدیریت می‌شده توسط طرح جامع تعیین تکلیف شده است لذا تعداد صورتجلسات کمیسیون ماده 5 نیز کاهش پیدا کرده است.
معاون شهرسازی و معماری شهرداری تهران در بخش دیگری از ارائه گزارش خود به ماهیت مصوبات کمیسیون ماده 5 شهر تهران اشاره کرد و افزود: این مصوبات شامل طرح‌های موضوعی، موضعی، انتفاعی، خدماتی، خدماتی – انتفاعی و بلندمرتبه‌سازی می‌شود که 13 طبقه و بیشتر را که موضوع بندهای پنجم و ششم طرح جامع است، مورد بررسی قرار می‌دهد.
پشم‌چی‌زاده ادامه داد: در 10 سال اخیر 169 طرح به همراه 1162 بند توسط کمیسیون اصلی مورد بررسی قرار گرفته که از این میان 562 رای کارگروه تخصصی کمیسیون مورد موافقت قرار گرفته و 450 رای اصلاح و تکمیل شده است. همچنین با 140 مورد رای کارگروه تخصصی مخالفت شده است. از موارد مطرح شده در کمیسیون ماده 5، 10.2 درصد مربوط به طرح‌های موضعی، 3.10 درصد مربوط به طرح‌های موضوعی و 86.7 درصد مربوط به طرح‌های موردی بوده است و از میان درخواست‌های موردی، 28.5 درصد مربوط به بلندمرتبه سازی بوده که شامل 208 مورد بوده است.
وی در تشریح درخواست‌های موضعی برای بلندمرتبه‌سازی در پایتخت ادامه داد: از 208 مورد درخواست ارسال شده به کمیسیون ماده 5، 52 مورد مربوط به بلندمرتبه سازی بالای 20 طبقه بوده و 156 مورد درخواست بلندمرتبه‌سازی بین 12 تا 20 طبقه بوده است. همچنین 522 مورد مربوط به درخواست‌های ساخت و سازهای زیر 12 طبقه اختصاص داشته است. در حقیقت از ابتدای ساختمان‌سازی در شهر تهران تاکنون، 979 مورد پروانه بلندمرتبه‌سازی صادر شده که حدود 230 مورد از این بلندمرتبه‌سازی‌ها فاقد پروانه در سیستم‌ها هستند که به دهه‌های قبل مربوط می‌شوند.
معاون شهرسازی و معماری شهرداری تهران ادامه داد: در 10 سال گذشته 406 مورد صدور پروانه بلندمرتبه‌سازی انجام شده است که بخشی از این پروانه‌ها از دوره‌های گذشته در حال بررسی بوده و در این دوره صدور پروانه انجام شده است. کل سطح اشغال بلندمرتبه‌سازی‌ها در شهر تهران 5.6 کیلومتر است که در مقابل 630 کیلومتر مربع سطح اشغال کل شهر تهران، می‌توان درخصوص اظهارنظرهایی که برای جلوگیری ساختمان‌های بلندمرتبه از جابه‌جایی هوا از سطح شهر تهران انجام می‌شود، قضاوت کرد. این در حالی است که تا قبل از سال 1385، 343 مورد بلندمرتبه سازی در شهر تهران داشته‌ایم و از سال 85 تا انتهای 6 ماهه اول سال 95، 406 پرونده بلندمرتبه‌سازی صادر شده است.