افزایش دستمزد کارگران در سال 96؛ چالشها و انتظارات

به گزارش خبرنگار خبرگزاری صداوسیما، جمال رازقی جهرمی عضو هیات مدیره کانون عالی کارفرمایان در برنامه تیتر امشب شبکه خبر ادامه داد : در راستای حقوق و دستمزد  سال 96 کارگران جلساتی برگزار شد  که دو جلسه اول بر اساس مبناها و دستمزدها بود.

او افزود: طبق قانون شورای عالی کار می تواند دستمزد را منطقه ای لحاظ کند؛ این کار کارشناسی از امسال شروع شده است اما امسال بعید است که دستمزد منطقه ای اعمال شود.

رازقی در ادامه گفت: کارگران ما عضو خانواده ما هستند بنابراین تامین حداقل معیشت آنها وظیفه ماست. وی افزود: متناسب با تورم هرسال و حتی در دوسال گذشته بیشتر از تورم حداقل دستمزد افزایش داشته است.

او گفت: 23 درصد از حقوق کارگران را کارفرمایان برای بیمه پرداخت می کنند وبخشی را خودشان پرداخت می کنند. خیلی از کارفرمایان علی رغم مشکلات بیمه تکمیلی کارگران را نیز انجام داده اند.

رازقی افزود : اساس نامه سازمان تامین اجتماعی در دولت قبل تغییر کرد. سرمایه تامین اجتماعی متعلق به  کارفرمایان و کارگران است اما ما ( کانون عالی کارفرمایان) هیچ نقشی در سازمان تامین اجتماعی نداریم. دولت پولی در سازمان ندارد بلکه به این سازمان بدهکار هم هست که این کار بار کارفرما و کارگران را سنگین تر کرده است.

عضو هیئت مدیره کانون عالی کارفرمایان گفت: اگر قرار است تولید در کشور جان بگیرد می بایست ریل اقتصاد کشور تغییر اساسی کند. وقتی تولید در کشور سودآور نیست بحران بوجود می آید و بیکاری زیاد می شود. سوال ما این است که مجلس و دولت چه اقداماتی انجام داده اند که تولید در کشور سودآور نیست؟

رازقی افزود : به نظر ما معیشت پایین تر از حداقل خط فقر است. تولید کننده قابل احترام است و جبهه جنگ اقتصادی در کشور را مدیریت کرده است. وی افزود: 80 درصد مالیات کشور از تولید گرفته می شود. وقتی جلوی قاچاق گرفته نمی شود تولید نمی تواند جان بگیرد بنابراین کارفرما حداقل معیشت را نمی تواند تامین کند.

او ادامه داد :  تعداد واحدهای صنعتی که نتوانستند رقابت کنند و از چرخه تولید خارج شدند را باید دید. امروز اگر قیمت گندم تولید شده در کشور علی رغم استفاده از آب مجانی و هزینه برق پایین و استفاده از سوپسید را نگاه کنیم، می بینیم که خرید گندم داخل 1300 تومان است که در مقایسه با گندم خارجی بسیار پایین است.

رازقی تصریح کرد: پس با کوچکترین باری که به تولید اضافه می شود، مجبوریم تعداد زیادی کارگر را اخراج و از چرخه تولید خارج کنیم. همه اینها بحران در تولید ایجاد کرده است که وظیفه مجلس و دولت حل بحران تولید است. اگر کارگر دغدغه  معیشت داشته باشد یقینا بهره وری مناسب را نخواهد داشت بنابراین از مجلس و دولت می خواهیم مشکلات تولید را برطرف کند.

عباسی رئیس کانون عالی انجمن های صنفی کارگران دیگر مهمان تیتر امشب گفت: کارفرمایان معتقدند که بحث حقوق و دستمزد به صورت شفاف اعلام نمی شود، اما این صحیح نیست زیرا این ماده 41 به صراحت اعلام می دارد که تعیین تورم برعهده مرکز آمار است و از سوی دیگر افزایش دستمزد باید به گونه ای باشد تا یک خانوار کارگری بتواند تامین معیشت کند.

او گفت: ما ادعا نمی کنیم که بررسی های دولت غیرواقعی است اما برخلاف ادعای دولت که بیان می کند خانوار کارگری به 350 قلم نیاز دارد ما می گوییم خانوار کارگری در حقیقت به 50 تا 60 کالای اساسی نیازمند است.

عباسی افزود: تامین اجتماعی صندوقی است که به صورت دولتی اداره می شود و هیچ یک از کارگزان و کارفرمایان در آن هیچ نقشی ندارند و عملا این دولت ها هستند که حرف نهایی را می زنند.

او گفت: ماده 41 در موضوع معیشت می گوید حداقل دستمزد باید با خط فقر برابر باشد، در حال حاضر جامعه کارگزی در اقلیت است و این دولت است که کارفرمای بزرگ به حساب می آید.

عباسی افزود: امروز با 812 هزار تومان نمی شود تا 8 روز زندگی کرد چه برسد به 30 روز! و همین امر باعث می شود تا کارگران چندشغله شوند و به دنبال آن کاهش کیفیت در محصولات تولیدی را شاهد هستیم و از سوی دیگر یک فرد جای چند نفر اشغال کرده است.

او گفت: براساس برآوردها دستمزد کارگران تنها 7 تا 12 درصد از هزینه های تولید را به خود اختصاص داده است که رقم تاثیرگذاری نیست، یک سری از مشکلات به بدنه دولت برمی گردد، واردات بی رویه، قاچاق، بهره بانکی و عوارض همه چالش هایی را برای تولید ایجاد کرده است، سوال ما از نمایندگان مردم این است که چه راهکاری برای رفع مشکلات معیشتی ارائه می دهند، اینکه بنشینی و حرف بزنی مشکل حل نمی شود، برنامه دولت چیست؟ این فضا تا کی ادامه دارد، ما در همه صحنه های انقلاب بوده ایم و امروز تنها به دنبال معیشت و امنیت شغلی هستیم که انتظار زیادی نیست، دولت باید حقوق ها را افزایش دهد.

مصری عضوکمیسیون اجتماعی مجلس مهمان تلفنی برنامه گفت: همیشه یک سری کشمکش هایی بوده و اساسی ترین دغدغه ما معیشت کارگران است؛ ظرفیت کشش مصرف کننده، قیمت بالای کالا، رغبت مصرف کننده برای استفاده از این کالاها، اینکه کالاهای داخلی با خارجی قابل رقابت هست یا خیر و غیره جزو دغدغه های اصلی ماست، همه ما اقرار می کنیم که با این مبلغ نمی شود زندگی کرد که معیشت، مسکن، آموزش، درمان و غیره را شامل می شود که با حداقل دریافتی جوردر نمی آید اما کارفرمایان هم دغدغه خودشان را دارند، سبد معیشتی همیشه مدنظر هست اما در نهایت محقق نمی شود، دغدغه ما امنیت شغلی است زیرا اگر هزینه ها رشد کند طبیعی است که امنیت شغلی کارگران به خطر می افتد که مورد تایید ما نیست.