پول اعراب می توانست بساط اسرائیل را برچیند

به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما، عضو کادر رهبری جنبش حماس، پولی که اعراب در جیب آمریکا ریخته اند اگر به مقاومت فلسطین می رسید بساط اسرائیل در طول چند ماه برچیده می شد.

به گزارش شبکه تلویزیونی العالم، محمد الزهار در گفتگو با برنامه «میهمان و گفتگو» در شبکه العالم گفت، حماس در گذشته چیزی به عنوان سند سیاسی نداشت و آنچه در اختیار داشت منشور بود، در فرهنگ سیاسی، میان منشور و سند سیاسی تفاوت وجود دارد، منشور شامل اصول و اساس هرکاری در حزب یا جنبش است، تفاوتی نیست این فعالیت تبلیغی باشد، جهادی باشد یا غیره. منشور بیانگر آن است که حماس یک جنبش اسلامی است، بر این اساس منبع قانونگذاری، قرآن و سنت نبوی است و  تمام سرزمین فلسطین سرزمین اشغالی به شمار می آید. در منشور حماس چهار اصل غیر قابل تغییر وجود دارد:

اصل اول این است که حق هر انسانی است تا آزادی عقیده و آزادی حقوق داشته باشد. 

اصل دوم، مرتبط به سرزمین فلسطین است، وقتی اشغالگران ما را از سرزمینمان بیرون راندند ما نیز باید آنان را از تمامی سرزمین خود بیرون برانیم. بر اساس این اصل سرزمین فلسطین برای ما، تمامی سرزمین فلسطین است یعنی از مرزهای لبنان و سوریه در شمال تا مرزهای مصر در جنوب، از رود اردن در شرق تا دریای مدیترانه در غرب. در این زمینه اختلاف نظر وجود ندارد.

اصل سوم، عقیده مردم فلسطین است، عقیده مردم فلسطین اسلام و مسیحیت است و در این زمینه جای هیچ چانه زنی نیست، 

اصل آخر نیز مقدسات فلسطین است، مسجد الاقصی مکان مقدسی است و کسی در این زمینه تردیدی ندارد. کلیسای قیامت کلیسای مقدس مسیحیان است. منشور در واقع توضیح اصول مورد نظر است اما سند (سیاسی) تعیین کننده سازوکارهاست. منشور تعهدی میان ما و دین خداست. سند سیاسی شامل سازوکارهایی برای تحقق اهداف مورد نظر است. جنجالی ترین چیزی که در سند سیاسی مورد توجه قرار گرفت موضوع (مرزهای) سال هزار و نهصد و شصت و هفت است. در این باره نکته اول این است که حماس از سال دو هزار و شش حاکمیت واقعی فلسطین را در منطقه هزار و نهصد و شصت و هفت به اجرا گذاشت، یعنی از سال دو هزار و پنج که حماس توانست در انتخابات شهرداری ها موفق شود و سپس در سال دو هزار و شش اکثریت شورای قانونگذاری را به دست بگیرد و در ادامه تشکیل کابینه دهد. پیش از این مشکلاتی برای تشکیلات خودگردان در اراضی سال هزار و نهصد و شصت و هفت ایجاد کرده بودند اما آیا ما در این مدت از یک وجب از خاک فلسطین گذشت کرده بودیم؟ اگر رفتار مقاومت فلسطین را از سال دو هزار و شش تا الان مقایسه کنید متوجه می شوید که نه تنها در زمینه مقاومت عقب نشینی وجود نداشته است بلکه همواره در پی توسعه مقاومت در مسیر آزادسازی تمامی اراضی فلسطین بوده ایم. باید بدانیم سازوکارها می توانند عوض شوند بر اساس سازوکارها ممکن است تلاش شود بخشی از مناطق اشغالی یا تمام مناطق اشغالی از اشغالگران پس گرفته شود، مقاومت در اندیشه بنیادین خود به این معنی است که از تمامی امکاناتش بهره بگیرد تا به هدف نهایی برسد، اهداف را هم از بر اساس منشور حماس شرح دادم، این اهداف شامل، مردم، سرزمین، عقیده و مقدسات است اما سازوکارها در سند سیاسی می آید و ممکن است این سازوکارها با شکست هم مواجه شود چنانچه در مسیر حل مشکل فلسطین، اهرم مذاکرات شکست خورده و در برابر ما جر مسیر مبارزه باقی نمانده است. 

محمود الزهار ادامه داد:« اینکه بر این باور باشیم با وحدت رویه در میان گروههای فلسطینی می توان به هدف اصلی یعنی آزادی فلسطین نزدیک تر شد درست نیست، حتی معتقدم وحدت رویه محال است زیرا اصول مورد اعتقاد گروههای مختلف فلسطینی با هم متفاوتند. یکی از این اصول مردم فلسطین بودند که در این زمینه نیز دیدگاهها در قبال آنانی که در داخل فلسطین حضور دارند با آنانکه به خارج از فلسطین آواره شده اند تفاوت دارد، نهایت چیزی که برخی در این زمینه معتقدند بازگشت نمادین آوارگان است یعنی مثلا دویست، سیصد یا پانصد نفر برگردند، سرزمین به عنوان دومین اصل، از نگاه برخی در همان اراضی پس از سال هزار و نهصد و شصت و هفت خلاصه می شود، مثلا محمود عباس می گوید:« ما نمی خواهیم در صفد زندگی کنیم همینکه بتوانیم از این شهر دیدن کنیم بس است.»، اصل دیگری که آنان معتقدند تداوم مذاکرات است در شرایطی که مقاومت به هیچ وجه این باور را قبول ندارد. در اصل چهارم نیز آنان به قدس شرقی اعتقاد دارند و قدس شرقی را پایتخت فلسطین می دانند در شرایطی که در تاریخ خودمان چیزی به نام قدس شرقی و غربی نداریم. وحدت میان کسانی که نیمی از آنان به مقاومت در برابر اشغالگری معتقدند و نیمی دیگر با اسرائیل همکاری امنیتی دارند چگونه ممکن خواهد شد؟ اختلافات موجود، ریشه ای است. با برخی گروهها حتی اتفاق نظر در برنامه ها هم وجود ندارد مثلا در توافق سال دوهزار و یازده قاهره، آمده بود در فلسطین باید انتخابات برگزار شود و هر کسی نتیجه انتخابات را بپذیرد. اما آنان جز به انتخاباتی که نتیجه اش به سودشان باشد تن نمی دهند. با این حساب هیچ وجه مشترکی میان ما و محمود عباس وجود ندارد. با توجه به این اختلافات سئوال درباره آینده نوار غزه پیش می آید، آینده این منطقه در مقاومت و آینده کرانه باختری رود اردن نیز در مقاومت است. آینده ای که می تواند توام با سهولت و آسایش باشد این است که دیگر رژیم اسرائیل در منطقه وجود نداشته باشد و مقاومت بر تمامی اراضی فلسطین مسلط شود. از دلایل اصلی مشکلات معیشتی مردم در نوار غزه همین آقاست ( محمود عباس)، او در حق ساکنان غزه ظلم کرده است. او کمک ها به فلسطین را به نام کمک به مردم فلسطین دریافت می کند و به کرانه  باختری اختصاص می دهد، حتی در آنجا نیز این کمک ها را برای مردم هزینه نمی کند بلکه برای تشکیلات خودگردان هزینه می کند. این مرد محرک  و مشوقی برای تداوم محاصره غزه است، او مسئول سرقت اموال مردم در نوار غزه است که اسرائیل به نام مالیات از آنان اخذ می کند. وقتی سخن از اخذ حقوق مردم فلسطین است طرف سخن ما نیستیم بلکه همین تبهکاری است که اموال مردم را سرقت و غارت می کند ، برق مردم را در نوار غزه قطع می کند. حتی اسرائیل اعلام کرد نمی تواند برق اهالی غزه را قطع کند  اما او گفت برق را قطع کنید. این مرد چه از نگاه ما و چه از نگاه افکار عمومی، فردی خائن است و صلاحیت نمایندگی مردم فلسطین را ندارد.»

محمود الزهار در ادامه گفتگویش با العالم گفت:«افزایش تدابیر مجازت گونه محمود عباس علیه نوار غزه از این زاویه نیست که بگوید حماس در پی جدایی طلبی است، چون در آستانه سفر ترامپ به منطقه بودیم او با افزایش چنین تدابیری سعی کرد پیشکشی را برای ترامپ آماده کند. او بر سر دولت وفاق ملی چه آورده است که این دولت عمر کوتاهی داشت؟ این دولت کمتر از دو سال ادامه داشت. او در این مدت به نمایندگان دولت وفاق و حتی وزرایش اجازه ملاقات نمی داد، با نمایندگان وزرا تماسی نداشت، او حتی وزیر دادگستری را که از جنبش فتح بود و ارتباطی با حماس نداشت، بدون مشورت با دیگران برکنار کرد تنها به این دلیل که این وزیر شکایتی را علیه اشغالگران در دادگاه بین المللی مطرح کرده بود.» 

این عضو کادر رهبری حماس در ارزیابی اش از سفر اخیر ترامپ به منطقه به ویژه بازدید از اراضی اشغالی فلسطین گفت:« اولین ملاحظه من در این زمینه دیدارش با محمود عباس است زیرا عباس  بر اساس قانون رئیس تشکیلات خودگردان نیست، انتخابات در سال دو هزار و پنج برگزار شده بود و مدت زمان ریاستش بر تشکیلات تا سال دو هزار و نه اعتبار داشت. دیدار ترامپ از منطقه دیدار ناخوشایندی بود. این دیدار نشان داد بسیاری از حاکمان منطقه برای حفظ کرسی خود، به بیگانه پناه برده اند تا این بیگانه آنان را ازخطری که از طرف ملتشان تهدیدشان می کرد حفاظت کند. این حاکمان این اقدام را پس از آن انجام دادند که اموال و سرمایه های مردمشان را به یغما بردند، از کشتار ، زندانی کردن و تبعید کردن مردمشان کوتاهی نکردند، این کشورها با ادعای جنبش اسلامی سعی کردند در نزدیک شدن به ترامپ از همدیگر سبقت بگیرند. این سبقت به سمت کشوری بود که دستش از برخی امکانات برای سوء استفاده از آنها در جنایاتش خالی است و به همین دلیل بوده است که در سال دو هزار و سه برای حمله به عراق از  دروغ و بهتان استفاده کرد تا صدام را از میان بردارد و پس از آن عراق را چند تکه کند و در ادامه جسارت یابد تا برای چند تکه کردن سوریه ، یمن ، سودان و لیبی اقدام کند، و این سریال همچنان ادامه خواهد داشت. برای اولین بار کابینه اسرائیل نشست خود را در تونل ( در تونل های حفاری شده در بخش زیرین مسجد الاقصی) برگزار کرد تا به طور واضح مشخص شود تمامی سرزمین قدس در اشغال قرار دارد. البته ما دیدار ترامپ از منطقه را توطئه نمی دانیم زیرا آمریکا موضع ثابتی در منطقه دارد و آن اینکه جهان غرب نمی خواهد در این منطقه جنبش اسلامی وجود داشته باشد.»

الزهار درباره سناریوی جدید در منطقه و تقسیمات جدید خاورمیانه گفت:« مکر غرب برای منطقه معروف است، آنان در پی تجزیه و تکه تکه کردن منطقه هستند اما در این مسیر نتیجه ای برایشان حاصل نخواهد شد. آنچه اتفاق افتاد در ادامه اتفاقات مراحل سابق است، ما در منطقه اشغالگری انگلیس را داشتیم، اشغالگری اسرائیلی را داریم ، مدت زمانی حاکمیت مصر را شاهد بودیم، مدت زمانی بهبود روابط میان فلسطین و اشغالگران اسرائیلی را داشتیم، پس از این مرحله مقاومت فلسطین روی کار آمد و در ادامه نیز شاهد انتفاضه در فلسطین بودیم. تقسیم بندی های جدید در منطقه نیز همین سرنوشت را خواهند داشت در نتیجه ادامه نخواهند یافت. اموالی را که برخی از کشورها به آمریکا داده اند اگر به مقاومت فلسطین می دادند اسرائیل تنها چند ماه بیشتر دوام نمی آورد. خدواند مکر آنان را به خودشان باز می گرداند.»

وی درباره موفقیت مقاومت در سایه مشکلات بزرگ معیشتی و اجتماعی در نوار غزه گفت:« مقاومت اندیشه، فرهنگ، درس، بهداشت، آموزش و ...است، وقتی اندیشه های اسلامی در فلسطین متبلور شد مردم خود بخود به دیوار نویسی و راههای فرهنگی و مسالت آمیز مقابله با اشغالگران روی آوردند. ما وقتی وارد شهرداری ها شدیم با برنامه مقاومت مسالمت آمیز  وارد شدیم، وقتی کابینه را به دست گرفتیم، در رویای تحقق اهداف دنیایی نبودیم بلکه لباس خدمت به تن کرده بودیم. این بخشی از فرهنگ مقاومت است، موفق شدیم در بسیاری از ارتباطات تغییراتی به وجود آوریم ،وقتی در بخش تامین بودجه به مشکل برخوردیم با اخذ کمک از ایران و دیگر کشورها این نقصان را جبران کردیم تا بتوانیم حقوق ها را پرداخت کنیم. همه این موارد درچارچوب برنامه مقاومت بود. مقاومت در مدیریت کردن بخش بهداشت، آموزش و کشاورزی است. وقتی در حوزه امنیت داخلی وارد شدیم تلاش کردیم برنامه مقاومت را اجرا کنیم در صورتی که دیگران در پی همکاری با اسرائیل و مزدوران بودند. در پلیس، در صنعت و در هر جایی که وارد شدیم سعی کردیم برنامه  مقاومت را اجرایی کنیم.» 

وی ابزارهای مقاومت را توکل به خدا و تلاش مردم دانست و افزود:« ما در بازی سنی و شیعه وارد نمی شویم. زیرا معتقدیم هم اهل تسنن و هم شیعیان وارد بهشت می شوند چنانچه از هر دو مذهب هم گروهی به جهنم می روند. امت اسلام امت گسترده ای است که در جای جای جهان حضور دارد و مرزهای جغرافیایی میان آنان ساخته دست استعمار است.» 

وی به طور کلی نقش مقاومت را نقش فعال و مثبت خواند و  افزود، مقاومت باید ارتباط خود را با گروههایی مختلف اسلامی گسترش دهد و در صدر آنان ایران، ترکیه، کشورهای عربی قرار دارند.