کارگران در آلمان با فقر روز افزون روبرو هستند

 به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما؛ یورونیوز گزارش داد دستمزد پایین بسیاری از کارگران در آلمان را فقیر کرده است
شبکه خبری تلویزیونی یورو نیوز در گزارشی به موضوع فقیر تر شدن کارگران در آلمان پرداخت و اعلام کرد در مقابل برخی مراکز کاریابی در این کشور صف های طولانی ازکسانی می بینیم که به دنبال یافتن کار برای خود هستند. با دیدن این صف ها آدم شگفت زده می شود که چگونه در کشوری ثروتمند مانند آلمان که اقتصاد شکوفایی دارد و نرخ بیکاری در بین جمعیت فعال آن بسیار پایین است مردم برای پیدا کردن کار باید مقابل مراکز کاریابی صف بکشند؟ پاسخ به این سئوال بسیار آسان است بیشتر این افراد کار دارند اما میزان دستمزدی که می گیرند اینقدر پایین است که کفاف هزینه هایشان را نمی دهد از همین رو آنها به دنبال کار دوم برای خود هستند. در واقع ، اینها کارگران فقیری هستند که به دنبال کمک های اجتماعی برای تکمیل دستمزد ناچیزشان هستند.
در واقع شغل های موقت و با دستمزد پایین ویژگی این گونه افراد را تشکیل می دهد. در حالیکه بسیاری از آنها آموزش های خوبی دیده اند و صلاحیت انجام یک کار تمام وقت را دارند.
بخشی از این افراد فقیر و با درآمد پایین بازنشستگان هستند که شمار آنها نیز در این کشور به طور مرتب در حال افزایش است. مونیکا یکی از این افراد است. مونیکا آموزش های حرفه ای دیده است تا به عنوان مدیر فروش کار کند اما هرگز این فرصت را به دست نیاورده است تا یک کار تمام وقت پیدا کند. او می گوید:« کارفرمایان در آلمان نمی خواهند به کارگر یا کارمند ماهری که استخدام می کنند پول کافی پرداخت کنند. به همین علت آنها افرادی مثل من را که مهارت های کاری را دارم در نتیجه درخواست حقوق بیشتری دارم نمی خواهند. برعکس آنها ترجیح می دهند افرادی که مهارت لازم را ندارند به استخدام خود در آورند تا پول کمتری به آنها پرداخت کنند. به عبارت دیگر بسیاری از کارفرمایان آلمانی ترجیح می دهند افرادی را که هشت و نیم یورو در ساعت دستمزد دریافت می کنند به استخدام در آورند و نه افرادی مثل من که به خاطر مهارت کاری شان دستمزد بالایی را درخواست می کنند.
پس از اتحاد آلمان شرقی و غربی، آلمان متحد باید به فکر اشتغالزایی می بود اما کارفرمایان از بالا بودن دستمزدها می نالیدند و می گفتند بالا بودن دستمزد ها، قدرت رقابت پذیری را از آنها گرفته است. از آنها می گیرد. به همین علت آلمان با هدف بهبود بازار کار ، روند اصلاح ساختار آن را آغاز کرد. شعار این اصلاحات، آزاد سازی در بازار کار بود. اما حاصل این اصلاحات، پرداختهای کمتر به افراد فاقد شغل و همچنین چراغ سبز به مراکز کاریابی فعال در زمینه مشاغل موقت بود. در
نتیجه اجرای این سیاست، بیکاری در بین جمعیت فعال کشور تا حد زیادی کاهش یافت اما فقر در میان کارگران کم در آمد به طور نسبی افزایش یافت.

رولف مارر یک صنعت کار بسیار ماهر است که می تواند هر کاری را انجام دهد. او می گوید مشتریانش را از طریق اینترنت پیدا می کند. شیوه اقتصادی که او به کار بسته است انعطاف پذیری است و برای آنکه مشتریانش را از دست ندهد به طور کامل با آنها کنار می آید. او می گوید با این شیوه ای که من کار می کنم یک روز کار دارم و یک روز دیگر ندارم . حتی تضمینی وجود ندارد که مشتریان من پول کاری را که برای آنها انجام داده ام پرداخت کنند . بارها اتفاق افتاده است که مشتریان دستمزد کاری که برایشان انجام داده ام پرداخت نکرده اند.

رولف مارر درباره دستمزد کارش نیز می گوید:« اتاق مشاغل به من توصیه کرده بودند که برای یکساعت کار 35 یورو دریافت کنم اما در این سالها همیشه مبلغ بسیار کمتری دریافت کرده ام. معمولا حدود
10 تا 15 یورو در ساعت دستمزد دریافت کرده ام.»

وی می گوید:« تمام پولی که دریافت می کند صرف پرداخت کرایه آپارلمانش و خرید مواد و تجهیزات برای انجام کار بهتر می کند. در چنین حالتی واقعا پولی برایم باقی نمی ماند که برای دوران بازنشستگی کنار بگذارم.»

این صنعت کار تقریبا سالخورده می افزاید زمانی که جوان بود شغلی دائمی در یک ریخته گری داشت اما محل کار او بسته شد. پس از آن مدتها بدون کار بود و یا به طور موقت به فعالیت می پرداخت و هیچگاه این فرصت را نیافت تا یک شغل تمام وقت پیدا کند. مراکز کاریابی نیز می گفتند برای پیدا کردن کار، سن اش بالاست. به همین علت او اکنون مجبور است کسب و کار خود را راه بیندازد و از طریق ‌آن امرار معاش کند.

او می گوید: «در سن من، شایسته نیست که مجبور باشم برای خودم کار کنم. هنگامیکه به سن مشخصی رسیدید بهتر است که شغل عادی داشته باشید. در 60 سالگی واقعا آدم آمادگی آن را ندارد که همه چیز را از صفر آغاز کند و کسب و کار مختص به خود را راه بیندازد.»
با این حال رولف مارر می افزاید قصد ندارد کارش را متوقف کند. شرایط زندگی او،گرایش کنونی حاکم بر آلمان را تایید می کند. در واقع امروز افراد زیادی با سن رولف مارر مجبورند برای امرار زندگی خود کار کنند.
طی 10 سال اخیر شمار افراد مسن مشغول به کار در آلمان دو برابر شده اند. به عبارت دیگر شمار افرادی در بازه سنی 65 تا 74 سال هستند و مجبورند برای امرار معاش خود کار کنند از پنج درصد در 10 سال پیش به 11 درصد در حال حاضر رسیده اند. بسیاری از آنها مجبور به کارند تا حقوق کم بازنشستگی خود را جبران کنند و زندگی مناسبی داشته باشند.

مارر می گوید برای آنکه مشتریان خود را از دست ندهم من ساعات کار خود را مطابق خواست مشتریانم تنظیم می کنم . اگر آنها بخواهند روزهای تعطیل آخر هفته برایشان کار می کنم. اگر بخواهند شب ها کار می کنم. خلاصه اینکه هر طور آنها بخواهند من برایشان کار می کنم.

در برلین ،‌برخی از فعالان اتحادیه های صنفی، این شهر را پایتخت شغل موقت و کارگران فقیر می دانند.دیرک هیرشل اقتصاددان در یکی از اتحادیه های صنفی در این باره می گوید:«ما در آلمان با این مشکل مواجهیم که یک پنجم کارگران دستمزدی کمتر از 10 یورو در ساعت دریافت می کنند .علت این وضع نیز نابودی قوانین بازار کار است. آلمان کشور ثروتمندی است و در آن هیچ شکی نیست اما این کشور از نظر اجتماعی دچار دو دستگی شده است. در کشوری به این ثروتمندی کارگران فقیر بسیاری وجود دارند؛ مردمی که 40 تا 50 ساعت در هفته کار می کنند و درنهایت نمی توانند امورات زندگی شان را بگذارنند.»
یوان متاهل است و دو فرزند دارد و سعی می کند پولی را برای دوران بازنشستگی کنار بگذارد.او معلم موسیقی است که قرار است در سال 2033 بازنشسته شود. وی می گوید هنگامیکه نامه مربوط به حقوق بازنشستگی اش در آینده دریافت کرده است واقعا یکه خورده است. این معلم آلمانی می افزاید هنگامی که من این موضوع را مطرح می کنم هیچ کس باورش نمی شود که قرار است این رقم پول را به عنوان حقوق بازنشستگی دریافت کنم. 351 یورو و 82 سنتی که من قرار است در آینده ماهانه به عنوان مستمری بازنشستگی دریافت کنم به هیچ جای زندگی من نمی رسد. من فقط باید 400 یورو در ماه کرایه خانه بدهم.