تلاش روسیه برای تضعیف نظام بین المللی به رهبری آمریکا

پایگاه اینترنتی این روزنامه نوشت: زمانی باراک اوباما رئیس جمهور سابق آمریکا، روسیهِ پس از اتحاد جماهیر شوروی را به عنوان یک «قدرت منطقه ای» نادیده گرفت، اما اکنون اینگونه به نظر نمی رسد. ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه در سالهای اخیر جهانی شده است و نوعی تهاجم فریبنده سبک روسی در مناطق دور افتاده که کرملین بر آنها نفوذ دارد،ایجاد کرده است. ردپای و صدای روسیه در اکثر بخش های خاورمیانه[غرب آسیا] و اروپا و بخش هایی از آفریقا و حتی آمریکا لاتین دیده و شنیده می شود.
مسکو امکان بسیاری برای نفوذ پیدا کرده است و تلاش می کند از اختلافات در اردوی غرب تا بیشترین حد ممکن بهره برداری کند. دستور کار روسیه رو به جلوست و آن افزایش نفوذ روسیه در برابر واشنگتن و قوانین نظام بین المللی است که آمریکا پس از جنگ جهانی دوم ایجاد و رهبری کرده است. ابزارهای روسیه در این مسیر تضعیف حکومت های دموکراتیک، دامن زدن به تنشهای قومی و مذهبی و ایجاد پایگاه های خارجی جدیدی برای جمع آوری اطلاعات و قدرتنمایی است. در شرایطی که روسیه مشتاقانه اقدامات خود را در این زمینه توسعه می دهد، آمریکا و متحدانش نتوانسته است به این اقدامات مسکو واکنش نشان دهند. مداخله آشکار روسیه در انتخابات ریاست جمهوری 2016 بدترین بحران سیاسی از زمان رسوایی واترگیت را موجب و باعث شده است تحقیقات درباره دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا آغاز شود. در سوریه نیز بمب ها، سلاح ها و نیروهای روسی سرنوشت جنگ داخلی را تغییر و بشار اسد متحد پوتین را نجات داد. حتی شکست مارین لوپن نامزد طرفدار روسها در انتخابات اخیر ریاست جمهوری فرانسه یادآور این موضوع بود که هیچ کشوری در اروپا نمی تواند خود را از خطر مداخله روس ها در امور داخلی خود مصون بداند.
اما اینها دستاوردهای فزاینده پوتین است. در همه جای خاورمیانه[غرب آسیا] مسکو از فروش سلاح، عملیات ضداطلاعاتی و اطلاعاتی، فعالیت های دیپلماتیک و استفاده از قدرت سخت برای اجرای دستور کار خود استفاده می کند. براساس گزارش ها در هفته های اخیر پوتین و رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه- حکومتی استبدادی را ایجاد کرده و از متحدانش در ناتو فاصله گرفته است- یک قرارداد دو و نیم میلیارد دلاری را برای خرید سامانه پیشرفته اس چهارصد روسیه نهایی کرده اند.
در آشوب های لیبی پس از سقوط معمر قذافی رئیس جمهور معدوم، پوتین فرصت دیگر را امتحان کرد. مسکو همکاری با خلیفه حفتر-یک ژنرال دوره قذافی راکه با داعش می جنگید و سالهای دور در شوروی سابق آموزش نظامی دیده بود- تقویت کرد. براساس گزارش ها در ماه های اخیر، نیروهای ویژه و پهپادهای روسیه از پایگاهی در نزدیکی مصر برای حمایت از نیروهای ژنرال حفتر اعزام شده اند.
پوتین در پانزدهم نوامبر در آنکارا و پیش از نشست گروه بیست با جاکوب زوما رئیس جمهور آفریقای جنوبی دیدار کرد. در لیبی نیز پوتین انگیزه های ژئوپولتیکی و مالی را دنبال کرده است. فعالیت های روسیه در لیبی مقابله به مثل با اقدام ائتلاف به رهبری آمریکاست که قذافی متحدش را سرنگون کردند؛ این اقدامات به مسکو اجازه می دهد آینده این کشور را شکل دهد. روسیه همچنین تمایل دارد قراردادهای سودآور فروش سلاح و نفت را که پس از برکناری قذافی متوقف شده بودند، احیا کند.
روسیه تلاش می کند مصر را که زمانی متحد آمریکا بود و در سالهای اخیر روابطشان متزلزل شده است به سمت خود جذب کند. اوباما انتقال سلاح را به مصر برای نشان دادن نارضایتی اش ازعملکرد عبدالفتاح السیسی حاکم دیکتاتور مصر، متوقف کرد، اما برعکس روسیه ارائه سخت افزارهای نظامی خود را به مصر افزایش داد.
اقدامات اخیر دولت ترامپ رئیس جمهور آمریکا برای تقویت روابط با عربستان سعودی، امارات متحد عربی و مصر تا کنون برای کاهش روابط دوستانه آنها با روسیه شکست خورده است.
به نوشته این روزنامه، فعالیت های روسیه در بالکان نیز برای اروپایی ها دردسر ایجاد کرده است. جاه طلبی های روسیه از بخش های شناخته شده خاورمیانه و اروپا هم فراتر رفته است به طوری که در آفریقای جنوبی، در رسوایی ریاست جمهوری زوما نقش داشته است. علاوه بر اتهامات دیگر، زوما رئیس جمهور آفریقای جنوبی برای نقش داشتن برای تامین بودجه هفتاد و شش میلیارد دلاری قرارداد با پوتین برای ساخت هشت نیروگاه هسته ای به فساد متهم شده است. یک دادگاه آفریقای جنوبی به تازگی حکم داده است این قرارداد بر خلاف قانون اساسی این کشور بوده است.
در نیکاراگوئه، متحد کرملین در دوره جنگ سرد، دانیل اورتگای مارکسیست از ساخت تاسیسات مشکوک روسی در موگابه پایتخت استقبال کرد.مقامات ارشد روسی گفته اند آنها همچنین برای حضور دوباره نظامی و اطلاعاتی در کوبا تلاش می کنند.
حال این سوال مطرح است که چرا آمریکا باید درباره افزایش نفوذ روسیه نگران باشد؟ از این گذشته، روسیه نمی تواند انتظار داشته باشد که بر اروپا مسلط شود. روسیه همچنین نمی تواند مسیر خود را در خاورمیانه آشفته دنبال یا این که بالکان را به دولت وابسته خود تبدیل کند. هر آن چیزی که در آفریقا و آمریکای لاتین به دست خواهد آورد آنقدر کم اهمیت خواهد بود که نمی تواند واشنگتن و متحدانش را به طور مستقیم به چالش بکشاند. همچنین اقدامات روسیه در این بخش ها ریشه اصلی چالش ها و مشکلات این منطقه ها و کشورها نیست.
با وجود این جای نگرانی وجود دارد. فعالیت های جدید روسیه برای دیکته کردن حوادث در بخش های خاصی از دنیا نیست. این فعالیت ها برای ایجاد فرصت هایی به منظور تضعیف و از بین بردن توازن نظام بین الملل به رهبری آمریکا با استفاده از آزادی های اقتصادی، دموکراتیک و حاکمیت قانون آن است.