نفاق دیپلماتیک یا تعدیل سیاست های منطقه ای عربستان؟

نزدیک به سه سال پیش سلمان بن عبدالعزیز در عربستان به قدرت رسید و تغیرات وسیعی در ساختار سیاسی این کشور به وجود آورد. یکی از این تغییرات دادن پست وزارت دفاع به فرزندش محمد بود و او دو ماه پس از تصدی این پست فرمان حمله به یمن را صادر و پس از آن هم علیه ایران شروع به بحران سازی کرد. او همچنین با بحران آفرینی در روابط با قطر و ابراز علاقه برای برقراری روابط با رژیم صهیونیستی دوره ای پر تنش را برای سعودی ها رقم زد و به موازات افزایش بحران ها و تنش ها  او در ساختار سیاسی عربستان پله های ترقی را طی کرد تا اینکه با برکناری محمد بن نایف او به عنوان ولیعهد برگزیده شد. از این رو به نظر می رسد بیشتر این بحران سازی ها با هدف خاموش کردن صداها واعتراض های خاندان آل سعود برای به قدرت رسیدن بدون دردسر او برنامه ریزی شده بوده  و حالا پس از اینکه محمدبن سلمان به ولیعهدی منصوب شده است دیگر کمتر لفاظی های تنش زا از مقام های سعودی شنیده می شود و حتی در عرصه منطقه ای در ظاهر شاهد برخی چرخش ها در سیاست های منطقه ای عربستان هستیم که به نظر می رسد با آماده شدن شرایط برای اعلام پادشاهی محمدبن سلمان مرتبط است. چرا که به نظر می رسد او دیگر به تنش آفرینی نیازی ندارد و برای کسب وجاهت جایگاه پادشاهی عربستان و اجرای برنامه های خود از جمله برنامه چشم انداز اقتصادی  2030 نیاز به دوره ای از ثبات و آرامش دارد. از این رو به نظر می رسد برقراری روابط با عراق، بیرون آمدن از باتلاق یمن و حتی یافتن راهی برای عقب نشینی از ادعاهای ضد ایرانی و نزدیکی به تهران و سخن نگفتن از ارتباط با رژیم صهیونیستی در دستور کار قرار گرفته است. البته شکست در سیاست های تنش آفرین نیز می تواند دلیل محکمی برای تغییر رویکرد سعودی ها باشد. در هر صورت این تغییر رویکرد در صورتیکه تاکتیکی نباشد می تواند مورد استقبال واقع شود اما در رسانه های وابسته به سعودی ها نشانه ای از تغییر دیده نمی شود این رسانه ها همچنان روابط با عراق را به معنای دور کردن بغداد از تهران، سفر مقتدی صدر به ایران را در راستای ایجاد شکاف در صفوف شیعیان تحلیل می کنند و همگام با رژیم صهیونیستی همراهی محور مقاومت متشکل از  ایران، حزب الله و نیروهای سوری در مبارزه با تروریسم را تلاش برای گسترش هلال شیعی می نامند  و در یمن شکست خود را با رویکرد اختلاف افکنی در صفوف انصارالله و نیروهای وفادار به علی عبدالله صالح دنبال می کنند و همین رویکردها این شائبه را به وجود آورده است که هیات حاکمه عربستان حالا پس از گذشت سه سال تجربه اندوخته وفهمیده است که با چه زبانی باید سیاست های خود را در منطقه به پیش برد و همان سیاست ها را حالا در لفافه نفاق دیپلماتیک دنبال می کند. زمانی می توان در هیات حاکمه عربستان تغییر را واقعی دانست که رسانه های سعودی نیز متناسب با تغییر سیاست های ریاض به خط و مشی تنش آفرین خود در منطقه پایان دهند و به حل مسایل مسلمانان از جمله مسئله فلسطین، اسلام هراسی و مبارزه با افراط گرایی اهتمام ورزند.  

-----------------------------------------

رضا محمدمراد