پس از کارشکنی امریکا در شورای امنیت توپ در زمین مجمع عمومی است

بعد از صدور اعلامیه دونالد ترامپ رئیس جمهور امریکا برای انتقال سفارت این کشور از تل آویو به بیت المقدس، زنجیره ای از نشست های اعتراض آمیز آغاز شد و بعد از برگزاری نشست وزرای امور خارجه برخی از کشورهای عربی در قاهره و نشست سران کشورهای اسلامی در استانبول،  شورای امنیت نیز نشستی برای تصمیم گیری درباره پیش نویس قطعنامه پیشنهادی مصر برگزار کرد. با وجود اینکه در این پیش نویس هیچ اقدام بازدارنده ای علیه رژیم صهیونیستی و آمریکا پیش بینی نشده بود با این حال با وجود رای مثبت 14 عضو دائم وغیر دائم شورای امنیت به این پیش نویس،  نماینده امریکا به آن رای  منفی داد و این پیش نویس را وتو کرد.
حالا با وتوی این قطعنامه از سوی امریکا،  این احتمال قوت گرفته است که پیش نویس قطعنامه پیشنهادی مصر ،  در مجمع عمومی سازمان ملل پیگیری شود. حال سوال این است که در یک چنین شرایطی چه انتظاری می توان از این تحرکات داشت و در چه صورتی این اقدامات می تواند موثر واقع شود ؟ بر اساس قطعنامه اتحاد برای صلح ،در صورتی که شورای امنیت به علت سوء استفاده یکی از اعضای دائم از حق وتو نتواند به مسئولیت تعریف شده یعنی برقراری صلح و امنیت بین المللی عمل کند، مجمع عمومی به نیابت از شورای امنیت می تواند وارد عمل شود. در این صورت مصوبه مجمع عمومی نیز از خاصیت الزام آور برخوردار می شود و بر خلاف مصوبات معمولی آن ضمانت اجرایی می یابد. 
از این دید نشست آتی مجمع عمومی می تواند یک فرصت مهم برای فلسطینی ها و مخالفان اعلامیه ترامپ محسوب می شود مشروط بر اینکه در پیش نویس قطعنامه ای که برای این منظور تهیه خواهد شد برخلاف پیش نویس پیشنهادی مصر، محافظه کارانه نباشد و در آن به راهکارهای بازدارنده نیز تصریح و تاکید شده باشد.  در غیر اینصورت نشست مجمع عمومی نیز به سرنوشت نشست های قبلی دچار خواهد شد. آنچه اتخاذ چنین رویکردی را ضروری می سازد این است که در نشست هایی که تاکنون برگزار شده نتیجه عملی چندانی گرفته نشده و اکنون همه توجهات به نوعی به نشست آتی مجمع عمومی دوخته شده است. در این میان یافته های موجود حاکی از این است که تشکیلات خودگردان کماکان  به خواسته های حداقلی اکتفاء کرده و در تلاش است از نشست مجمع عمومی سازمان ملل به عنوان فرصتی برای تبدیل جایگاه فلسطین از کشور ناظر غیر عضو به کشور عضو استفاده کند تا از حق رای نیز برخوردار شود. وقتی در آذر 1391 فلسطین از سازمان ناظر به کشور ناظر غیر عضو ارتقاء‌ موقعیت پیدا کرد و زمینه عضویت را در دیگر نهادها و آژانس های تخصصی سازمان ملل از جمله دیوان کیفری بین المللی بدست آورد این تصور ایجاد شد که گویا تشکیلات خودگردان از این فرصت برای کشاندن پای رژیم صهیونیستی به دادگاه  جنایات جنگی استفاده خواهد کرد اما این تلاش ها در همان گام های نخست متوقف شد و در عمل ارتقاء موقعیت فلسطین با هیچ دستاورد عملی  همراه نشد. 
بر این  اساس حتی در صورتی که فلسطین به عضویت کامل در سازمان ملل در آید و از حق رای برخوردار شود باز هیچ تغییری در موقعیت فلسطین ایجاد نخواهد شد مگر اینکه فلسطینی ها بکوشند در روی زمین ، موازنه را به نفع خود تغییر دهند.
.....................................
احمد کاظم زاده