الزامات حفظ و تثبیت قدرت منطقه ای ایران در قبال ائتلاف

دستیابی به قدرت منطقه ای یکی از فرصت های نادر در عرصه روابط بین الملل است که کسب آن دهه ها و شاید قرن ها وقت می برد ضمن اینکه بسیار هزینه بر هم هست اما در مقابل مزیت هایی نیز برای خود دارد و  اگر کشوری بتواند از فرصت پیش امده استفاده بهینه بکند ضمن اینکه می تواند هژمونی خود را برای مدتی تضمین کند بلکه چه بسا می تواند به خیلی از مشکلات و چالش های اقتصادی خود نیز پاسخ دهد . 
بررسی های موجود نشان می دهد که خوشبختانه جمهوری اسلامی ایران بعد از نزدیک به چهار دهه خیلی از شاخص های قدرت منطقه ای را مطابق دیدگاه برخی از متخصصان سرشناس ژئوپولتیک و روابط بین الملل دارد . برخی شاخص های پیشنهادی سائول بی کوهن (Saul B Cohen) جغرافی دان معاصر امریکایی در خصوص قدرت های درجه 2 (شامل :1-تلاش می کنند خود را به عنوان هسته و مرکز منطقه مطرح کنند2-از جهت اقتصادی و ارتباطی تلاش می کنند به گره مواصلاتی و مرکز منطقه تبدیل شوند3-تلاش می کنند جلوی قدرت های جهانی در آن منطقه را بگیرند )با اندکی مسامحه در باره ایران قابل مشاهده و ردیابی است .به همین ترتیب مطابق هرچهار شاخصی که ایویند استرود (Qyvind Qsterud)برای قدرت منطقه ای ذکر می کند( که شامل : قرارگرفتن دربخش معینی ازجغرافیای منطقه ،برخورداری از توان مقابله با ائتلاف سازی سایر دولت های منطقه ،برخورداری از نفوذ بالا در منطقه و برخورداری از ظرفیت تبدیل شدن به قدرت جهانی می باشد)جمهوری اسلامی ایران از موقعیت مطلوبی برخوردار است و حائز شرایط قدرت منطقه ای است .شاخص های دانیل فلیمز (شامل :1-تدوین طرح ادعای رهبری 2-برخورداری از منابع ضروری قدرت 3-بکارگیری مناسب ابزارهای سیاست خارجی 4-پذیرش نقش رهبری توسط دولت های ثالث )نیزنشان می دهد که جمهوری اسلامی ایران تقریبا حائز بسیاری از این شاخص ها می باشد .
اساسا تحرکات جدید رقبا،مخالفان و دشمنان ایران (که با تشکیل ائتلاف میان آنها همراه است) با فرض قدرت منطقه ای ایران و لزوم مهار آن اتخاذ شده است. در چنین وضعیتی حفظ و تثبیت قدرت منطقه ای ایران به این بستگی خواهد داشت که تا چه میزان بتوان با این تلاش ها مقابله کند و ایران و موقعیت جدید آن را از مخاطرات و چالش های پیش رو عبور داد .در این میان دوره گذار حاکم بر منطقه و تلاش ائتلاف مثلث آشوب شامل امریکا ، رژیم صهیونیستی و عربستان برای تغییر موازنه این ضرورت را به وجود آورده است که در قبال هرگونه تحرک این محور مواظب و هوشیار بود و در عین حال از هر تلاش ممکن بخصوص شیوه  های نرم افزاری برای حفظ و تثبیت آن در چارچوب صبر استراتژیک بهره گرفت.
 ظهور جمهوری اسلامی ایران به عنوان یک قدرت منطقه ای پایدار و ایفای نقش فعال در این محیط مستلزم اتخاذ تدابیر و راهکارهایی است که به قدرت نفوذ و اعتبار همه جانبه ملی منطقه ای و بین المللی ایران کمک نماید. در این راستا حفظ و تقویت اتحاد ملی و تبدیل آن به پشتوانه ای برای صیانت از قدرت منطقه ای از نقشی بی بدیل برخوردار است چراکه این موقعیت برای همه است و فرد یا جناح خاصی را شامل نمی شود.
------------------  
احمد کاظم زاده