ديده‌بان حقوق بشر: ضمانتي براي امنيت آوارگان روهينگيا در بازگشت به ميانمار وجود ندارد

به گزارش سرويس بين الملل خبرگزاري صدا و سيما، «ديده‌بان حقوق بشر» اعلام کرد، هيچ ضمانت بين المللي براي محافظت از آوارگان روهينگيايي در زمان بازگشت به ميانمار وجود ندارد.
فيل رابرتسون، معاون رئيس آسيايي «ديده بان حقوق بشر» روز يکشنبه گفت، اگر آوارگان روهينگيا بخواهند از بنگلادش به کشورشان بازگردند هيچ ضمانت بين المللي براي محافظت از آنها وجود ندارد.
مباحث در مورد اينکه آيا بازگرداندن آوارگان روهينگيايي بايد آغاز شود يا خير در جريان است و برخي مقامات در مورد امنيت آنها پس از بازگشت نگران هستند.
از اواخر ماه اوت 2017 در پي کمپين مبارزه با شورش در ايالت شمالي راخين ميانمار، حدود 700 هزار آواره روهينگيايي از ميانمار به بنگلادش فرار کرده اند.
مقامات سازمان ملل ارتش ميانمار را به پاکسازي قومي متهم کرده اند، اتهامي که ارتش اين کشور آنرا رد مي کند.
اردوگاه‌هايي براي آوارگان روهينگيايي که مي خواهند به ميانمار بازگردند در حال ساخت است. اين اردوگاه ها در نزديکي مرز بنگلادش احداث شده اند.
ميانمار مي گويد آماده است فرايند بازگرداندن آوارگان آغاز شود، اما در مورد امنيت آوارگاني که به کشورشان باز مي گردند ترديدهايي وجود دارد.
چندين ماه است که دولت ميانمار ايالت شمالي راخين را به روي سازمان ملل و گروه هاي بشردوستانه بسته، اما هيأت مشاوره اي ميانمار توصيه کرده است که به اين سازمان ها اجازه دسترسي داده شود.
تا زماني که اين اتفاق مي افتد بعيد به نظر مي رسد که تعداد چشمگيري از آوارگان به کشورشان بازگردند.
فيل رابرتسون، معاون رئيس آسيايي «ديده بان حقوق بشر» در اين باره گفت: وقتي که هيچ ضمانت بين المللي براي محافظت از آوارگان وجود ندارد روهينگيا چه برداشتي از اين توصيه خواهد داشت.
اما آليستر بولتون، از مقامات کميسارياي عالي پناهندگان سازمان ملل در اين باره گفت: ما به دسترسي نياز داريم به طوري که بتوانيم هنگام بازگشت آوارگان آنها را همراهي کنيم، به گونه اي که بتوانيم بازگشت ها را نظارت کنيم و اطمينان يابيم ايمني و شأن آنها رعايت مي شود. مشکل بزرگي که وجود دارد اين است که آوارگان هنگام بازگشت ممکن است با شرايط مشابه اي مانند روهينگيايي‌هاي ايالت راخين مرکزي روبرو شوند. بيش از 100 هزار نفر از آنها خانه هاي خود را در جريان شورش هاي آن زمان از دست دادند. بعد از گذشت پنج سال آنها همچنان در اردوگاه ها زندگي مي کنند و منتظر بازسازي منازلشان هستند.
بولتون در ادامه گفت: ما نمي خواهيم به بازگشت آوارگان به شرايطي بدتر و به بي خانماني و دربه‌دري بيشتر کمک کنيم، چيزي که در حال حاضر در راخين مرکزي با آن روبرو هستيم. اين يک راه حل قابل قبول نيست.