عطوان:دوران برتري نيروي هوايي اسرائيل به سرآمده است

به گزارش سرويس بين الملل خبرگزاري صدا و سيما به نقل از راي اليوم، با توجه به حادثه سرنگوني هواپيماي اف 16 رژيم صهيونيستي و پايان دوران برتري نيروي هوايي اين رژيم، بر خلاف ادعاي رسانه هاي اين رژيم، جنگي بين ايران و اين رژيم اشغالگر رخ نمي دهد و اگر رخ دهد اين رژيم نابود خواهد شد.
عبدالباري عطوان سردبير روزنامه اينترنتي راي اليوم که از لندن به روز مي شود نوشت، مهمترين عناوين اکثر روزنامه ها و بخش هاي خبري تلويزيون هاي اسرائيلي در دو روز گذشته حاکي از اين است که رويارويي بزرگ با ايران دير يا زود رخ مي دهد زيرا اسرائيل وجود پايگاه هاي ايراني در مرزهاي خود را برنمي تابد و وزير مسکن اسرائيل نيز خواستار از بين بردن مثلث شرارت يعني ايران، سوريه و حزب الله شده است.
اين عناوين به اندازه اي که نشان دهنده نگراني و ترس بيش از اندازه هستند نشانگر احساس قدرت نيستند و همه اين ها به علت نفوذ يک هواپيماي بدون سرنشين به آسمان الجليل و سپس سرنگوني پيشرفته ترين هواپيماي اسرائيلي با موشک قديمي سوري که عمر مفيد آن به پايان رسيده و عملا از دهه هفتاد خارج از رده به شمار مي آيد رخ داده است.
سرنگوني هواپيماي اف 16 اسرائيل که نسخه تغييريافته و پيشرفته آن است نقطه تحول نظامي بزرگي است که ما را به ياد سرنگوني هواپيماي جاسوسي U2 آمريکا از سوي موشک زمين به هواي S_75 اتحاد جماهير شوروي مي اندازد که ضربه شديدي به آمريکا بود و دهها ميليارد دلار در آن زمان برايش هزينه داشت. چون مجبور شد هواپيماهاي جاسوسي جديدي با دستگاه هاي جديد بسازد که روس ها اسرار آن را ندانند.
اين سومين هواپيماي اف 16 است که در آسمان کشورهاي عربي سقوط مي کند. اولي مغربي بود و از سوي مبارزان يمني  در آسمان يمن سرنگون شد. دومي اردني بود و معاذ الکساسبه آن را هدايت مي کرد که داعشي ها در آسمان عراق آن را نشانه رفتند و سومي که مهمترين آنهاست اسرائيلي بود و با موشک سوري ها به زمين افتاد.
هواپيماهاي مغرب و اردن از نوع قديم و خارج از رده بودند اما هواپيماي اسرائيلي جديد و پيشرفته بود از اين رو ارزش و شهرت اين هواپيما در بازارهاي جهاني به طور کلي از بين رفت همان گونه که موشک هاي حزب الله موفق به از بين بردن شهرت تانک مرکاوا شدند که با همتايان آلماني خود يعني لئوپارد و آبرامز آمريکايي رقابت مي کرد و توافق خريد محموله اي بزرگ از مرکاوا توسط هند با ارزش حدود دو ميليارد دلار را تحت الشعاع قرار داد که نشانگر از بين رفتن شهرت و قابليت هاي آن بود.
ايران از سوريه عقب نخواهد نشست زيرا به دنبال جنگ به اين کشور نرفته بلکه به دعوت حکومت به آن پا گذاشته و در خاک اين کشور نزديک به شش سال جنگيده است. در اين مدت خسارات انساني و مالي عظيمي متحمل شده و نقش مهمي در باقي ماندن کشور و رئيس جمهور سوريه در مقابله با توطئه آمريکايي و منطقه اي بي سابقه ايفا کرده است.
حزب الله لبنان، بازوي نظامي مقاومت در لبنان و منطقه، نيز همين کار را کرده است از اين رو درخواست وزير اسرائيلي براي از بين بردن اين مثلث و بازگرداندن نيروهاي ايراني به داخل مرزهاي اين کشور نشانگر سادگي سياسي و وقاحت بيش از حد اوست. حتي اگر فرض کنيم که تهديدهاي اسرائيل که از زبان ژنرال ها و سياستمداران بزرگ تل آويو شنيده شد عملي مي شود و احتمال جنگ بين اسرائيل و ايران دير يا زود قطعي است، اين سوال مطرح مي شود که ميدان اين جنگ کجاست؟
دو احتمال در اين زمينه وجود داردکه بايد به آن توجه کرد: نخست، اين که اسرائيل هواپيماهاي خود را براي بمباران ايران و منافع حياتي اين کشور مانند نيروگاه هاي هسته اي و زيرساخت هاي اقتصادي و نظامي آن در تجاوزي مستقيم به ايران بفرستد. دوم ، اين که اين جنگ به نيابت در خاک سوريه و لبنان رخ دهد.
احتمال نخست ضعيف است زيرا ايران بيش از دو هزار مايل از فلسطين اشغالي فاصله دارد و مانند شبه قاره است و اگر مقامات اسرائيلي کوچک ترين اميدي به موفقيت اين نوع حمله داشتند با توجه به تهديد ايران مبني بر انهدام تاسيسات هسته اي در طول هشت سال گذشته تا کنون بي ترديد اقدام به حمله کرده بودند از اين رو احتمال دوم قوي تر است اما خطرهاي زيادي با خود به همراه دارد.
نخستين خطر حضور نظامي و سياسي روسيه است و گمان نمي کنيم ولاديمير پوتين به اسرائيل اجازه دهد مهمترين دستاوردهاي راهبردي اش را در سوريه از بين ببرد. دومين خطر اين است که صدها هزار موشک به عمق خاک اسرائيل فرود خواهند آمد و شهرهاي اصلي آن را ويران خواهند کرد. وقتي هواپيماي بدون سرنشين ايراني با ارزش 350 دلار به مرزها نفوذ مي کند و باعث بسته شدن فرودگاه بن گورين به مدت چند ساعت مي شود و پناهگاه هاي حيفا و تل آويو را (به روي صهيونيست ها) مي گشايد و هواپيماي اسرائيلي را در دام مي اندازد، اوضاع در زماني که اين موشک هاي عربي و اسلامي مانند باران از سوريه و لبنان و ايران و باريکه غزه بر سر اراضي اشغالي فرود بيايد چگونه خواهد بود؟
سومين خطر نيز بازگشت ارتش عربي سوريه است که تجربه عالي در جنگ کسب کرده و توان نظامي و فناوري آن توسعه يافته و آمادگي اش براي جنگ بيش از هر زمان ديگري است.
ايران نيازي به ساخت پايگاه هاي دريايي و هوايي در سوريه ندارد . همه اراضي سوريه به روي ايران باز است همان گونه که به روي گروه هاي مسلح وابسته به او، که از پاکستان و افغانستان آمده اند و آماده مبارزه تا پاي شهادت در هر جنگي کنار ايران هستند به ويژه اگر عليه اسرائيل باشد که قدس و مسجدالاقصي را اشغال کرده است.
اقدام غافلگيرکننده سرنگوني هواپيماي اسرائيلي با موشکي قديمي ممکن است فقط گوشه اي از ماجرا باشد و اتفاق هاي غافلگير کننده ديگري که خطر و تاثير نظامي بيشتري دارند در راه باشند و بعيد نيست اين موشک اس 200 توسط کارشناسان سوري و ايراني و لبناني توسعه يافته و نوسازي شده باشد تا اين پيام را به اسرائيل برساند که آنچه هنوز رو نشده خيلي عظيم تر است و مبادا ما را امتحان کنيد که شما را به عصر حجر بازخواهيم گرداند.
اسرائيل ممکن است زرادخانه نظامي قدرتمندي داشته باشد اما نمي تواند ايران را که وسعتي پنجاه برابر بيشتر دارد از بين ببرد اما ايران و متحدانش مي توانند اسرائيل را با فقط با اسلحه متعارف نابود کنند. دوران برتري نيروي هوايي اسرائيل که مي توانست با آن نبردهاي عليه کشورهاي عربي را ببرد تمام شده و بارزترين معيار براي پيروزي در جنگ پايداري و مقاومت است و ائتلاف سوري- ايراني- لبناني- فلسطيني هرگز در جنگ هاي پيش از اين شروع کننده نبوده اند و در آينده نيز با وجود آمادگي روحي و نظامي بيشتر پيشقدم نخواهند شد.
خطرناک ترين اتفاقي که در سرنگوني هواپيماي اسرائيل افتاد اين است که تل آويو هيبت نظامي خود يا بخش مهمي از آن را از دست داد و عرب ها اعتماد به نفس مجدد يافتند و نيرويي تازه به محور مقاومت تزريق شد و توانست موازنه قوا و بازدارندگي را در آسمان و زمين به صورت هم زمان تغيير دهد و همه اين تهديدها و اظهارات اسرائيلي درباره هدف قرار دادن دوازده هدف سوري و ايراني در سوريه که متاسفانه برخي عرب ها نيز آن را تکرار کردند فقط براي اطمينان بخشي به افکار عمومي صهيونيست ها و بالا بردن روحيه خرد شده آنها و تلاش براي کاهش درد بود.
در صورتي که بين محور مقاومت ، نمي گوييم فقط ايران، با اشغالگران اسرائيلي، جنگي دربگيرد آن جنگ آخرين تجربه اسرائيل و واقعي ترين آنها خواهد بود و گمان نمي کنيم اين بار از آن با موفقيت بيرون بيايد. اما ايران و سوريه و لبنان و فلسطين باقي مي مانند و ريشه هاي خود را که از هزاران قبل در اين خاک محکم کرده اند نگه مي دارند از اين رو توان تحمل تجربه هاي ديگر را دارند ... البته گذر زمان همه چيز را مشخص خواهد کرد.