درخشش مهندسان کشور در فعالیت‌های دانش بنیان

به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما، ۵ اسفند به عنوان روز مهندس نام گذاری شده است

تاریخ پرافتخار سرزمین ما پر است از نام آورانی که در عرصه‌های مختلف علمی در سطح جهان درخشش داشتند.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی، دوره جدید از آموزش عالی در سطح کشور آغاز شد و هر روز شاهد افزایش تعداد دانش آموختگان در زمینه‌های مختلف علمی همچون مهندسی در سطح کشور هستیم.

هم اکنون ایران به عنوان سومین کشور در سطح جهان، دانش آموختگان رشته مهندسی دارد و پژوهش پژوهشگران دانشگاهی کشور موجب شد که ایران در زمینه مهندسی رتبه نخست را در سطح منطقه کسب کند.

بسیاری از دانش آموختگان رشته‌های مهندسی از دانشگاه‌های برتر کشور با خلاقیت خود به دنبال ایجاد مراکز رشد و شرکت‌های دانش بنیان برای فراهم سازی شغل برای خود و سایر افراد جامعه هستند و دیگر واژه مهندسی منحصر به راه و ساختمان نیست.

مهندس کسی است که تلاش می‌کند که یک ساختار عملیاتی و عملی از مفهومی را ایجاد کند و در یکی از رشته‌های مهندسی آموزش دیده باشد و یا به طور حرفه‌ای در آن رشته مشغول به کار باشد؛ مهندسان از فناوری، ریاضیات و دانش برای حلّ مسائل کاربردی استفاده می‌کنند.

وظایف مهندسی بدین گونه‌اند که یک مهندس می‌بایست ضمن شناخت مسئله یا موضوع کاری، علوم و فنون لازم، محدودیت‌های مربوطه را تشخیص دهد تا بتواند به دستاورد‌های لازم برسد.

محدودیت‌ها شامل منابع در دسترس، محدودیت‌های جسمانی یا فنی، آمادگی برای پیرایش‌ها یا افزایش‌های آینده و دیگر عامل‌ها مانند نیاز‌های هزینه ای، ساخت‌پذیر بودن، اقتصادی و کاربردی بودن است.

با درک این محدودیت‌ها، مهندس، شناسه‌ها و مشخصات حدودی را که یک شی یا سامانه می‌تواند در چارچوب آن ساخته یا بهبود داده شود مشخص کرده و ارائه کند.

خواجه نصیرالدین طوسی، شاعر، فیلسوف، متکلم، فقیه، دانشمند، ریاضیدان و منجم ایرانی سده هفتم است و به افتخار روز تولد این دانشمند بزرگ (پنجم اسفند) به عنوان روز مهندس نامگذاری شده است.

وی یکی از بزرگ‏ترین بنیانگذاران کلام شیعه بود و ضمن تائید حکمت ابن ‏سینا، به شرح مشکلات اشارات پرداخت.

وی همچنین آثار متعددی را در علوم مختلف به نگارش درآورد که اخلاق ناصری، تجرید العقاید، زیج ایلخانی، اوصاف الاشراف، اساس الاقتباس و تذکره نصیریه و بیش از ۶۰ اثر دیگر در اصول دین، منطق، هندسه، هیئت، نجوم، عروض و شعر از آن جمله‏ اند.

خواجه نصیرالدین در سال ۶۷۲ در ۷۵ سالگی درگذشت و در کاظمین به خاک سپرده شد.

یادداشت از محبوبه دل انگیز