چربي دور شکم، عمر زنان مبتلا به سرطان را کاهش مي دهد

به گزارش سرويس بين الملل خبرگزاري صداوسيما به نقل از پايگاه خبري يورک الرت در اينترنت، محققان علوم پزشکي در دانشگاه واشنگتن اعلام کردند زنان مبتلا به سرطان کليه که چاقي دور شکم دارند، کمتر از ديگر زنان مبتلا به اين سرطان، عمر مي کنند.
محققان مي گويند چاقي شکمي و بزرگ بودن شکم در اين گروه از زنان، از عوامل کوتاهي عمر است در حالي که اين مشکل، در مردان مبتلا به سرطان کليه مشاهده نمي شود.اين يافته نشان مي دهد که سرطان کليه در مردان و زنان، مسير متفاوتي طي مي کند و ابتلا به آن نيز از روش هاي گوناگون انجام مي شود.
دکتر جوزف ايپوليتو مدير گروه راديولوژي موسسه مالينکروت مي گويد مطالعه آنان بر روي مردان و زنان انجام گرفته و هدف آن نيز بررسي تفاوت روش هاي درماني و ميزان زنده ماندن پس از ابتلا به سرطان کليه بوده است.نتايج بررسي اين محققان در شماره اخير نشريه راديولوژي Radiology منتشر شده است.
منظور محققان از چربي دور شکمي، آن بخش از چربي است که به چربي احشايي visceral موسوم است و بين ديواره شکم و احشاي داخلي شکمي قرار مي گيرد.ولي آن بخش از چربي که زير پوست قرار مي گيرد، در واقع بي ضرر است. بررسي اين محققان بر روي 145 مرد و 77 زن مبتلا به سرطان کليه صورت گرفته است.چاقي از جمله عوامل خطرناک براي همه انسان هاست و زمينه ساز ابتلا به بسياري از بيماري هاي مزمن از جمله ديابت، فشار خون، مشکلات ريوي و همچنين زمين ساز ابتلا به سرطان محسوب مي شود.
سلول‌هاي سرطاني از سازوکارهاي عادي تقسيم و رشد سلول‌ها جدا مي‌افتند. علت دقيق اين پديده نامشخص است ولي احتمال دارد عوامل ژنتيکي يا عوامل بيروني هم‌چون ويروس و مواد سرطانزا موثر باشد.در يک جاندار سالم، هميشه بين ميزان تقسيم سلول، مرگ طبيعي سلولي و تمايز، يک تعادل وجود دارد.سرطان شامل همه انواع تومورهاي بدخيم مي‌شود که در پزشکي آنها را بيشتر با نام نئوپلاسم مي‌شناسند. احتمال بروز سرطان در سنين مختلف وجود دارد ولي احتمال بروز سرطان با افزايش سن زياد مي‌شود. سرنوشت سلول‌ها کاملاً کنترل شده‌است و براساس نيازهاي بدن مي‌باشد.
در جنين ميزان تکثير سلول‌ها بيشتر از مرگ طبيعي سلولي است اما در جاندار بالغ ميزان مرگ سلولي و تقسيم سلولي به تعادل مي‌رسد. سرنوشت سلول در هر زمان، به طور کاملاً دقيق، بوسيله فاکتورهاي رشد، پيام‌هاي محيطي و برخي پروتئين‌ها و پيامبرهاي سلولي، کنترل مي‌شود. جهش‌هايي که منجر به تغيير هر يک از فاکتورهاي موثر در سرنوشت سلول، مي‌شوند باعث بهم خوردن نظم دقيقي که در تنظيم رشد و تکثير و تمايز سلول هاوجود دارد مي‌شود و مي‌تواند منجر به بروز سرطان شود.
سلول‌هاي سرطاني کنترل خود را بر چرخه سلولي از دست داده و به طور مداوم و بدون توجه به پيام‌هاي سلولي و فاکتورهاي رشد، به تکثير ادامه مي‌دهند. در سلول‌هاي سرطاني بيان پروتئين‌هاي سلولي تغيير کرده و برخي از آنها که نبايد بيان شوند بيان شده و يا بيان برخي ديگر از ژن‌ها متوقف مي‌شوند.