پخش زنده
امروز: -
نیویورک تایمز: ترامپ به دیکتاتورها روی خوش نشان می دهد
آمریکای ترامپ هیچ تعهد راهبردی، سیاسی و اخلاقی را به رسمیت نمی شناسد. آمریکای ترامپ به آسانی اهداف را دنبال می کند بدون اینکه به تاثیرات آن بر متحدان و جهانیان توجهی داشته باشد.
به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما، نیویورک تایمز نوشت: امروز ما رئیس جمهوری در آمریکا داریم که نه تنها منتقد نیست بلکه در واقع به سران در خصوص انتخابات تقلب آمیز تبریک می گوید و به نظر می رسد رفتار بد آنها را تایید می کند.
این روزنامه آمریکایی در مقاله ای به قلم توماس فریدمن نوشت: زمانی که دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا را مشاهده می کردم که اخیرا جاستین ترودو نخست وزیر کانادا را متهم کرد از پشت به او خنجر می زند، یک سؤال ساده را در اینترنت جستجو کردم. سؤال این بود: چه تعداد از کانادایی ها از آوریل سال 2002 در جنگ در کنار آمریکایی ها در افغانستان کشته یا زخمی شده اند؟ جواب این است: 158 نفر کشته و 635 نفر زخمی شدند.
به این موضوع فکر کنید که آمریکا در یازده سپتامبر سال 2001 مورد حمله قرار گرفت و به کانادا حمله نشد. با وجود این، متحد شمالی ما هزاران نفر از زنان و مردان جوان خود را اعزام کرد تا به ما برای از بین بردن نیروهای القاعده که به شهرهای ما حمله کردند کمک کنند. 158 کانادایی جان خود را بر سر این تلاش از دست دادند.
با وجود این، زمانی که نخست وزیر کانادا با ملایمت، خواسته کاهش تعرفه های واردات شیر، پنیر و ماست کانادا به آمریکا را از این کشور مطرح کرد، ترامپ و گروه وی فورا ترودو را متهم کردند که خیانت می کند، از پشت خنجر می زند و سزاوار داشتن مکانی ویژه در جهنم است.
مکانی ویژه در جهنم؟ به خاطر تعرفه های شیر؟ برای کشوری که در تاریکترین زمان ها در کنار ما ایستاد؟ این واقعا شرم آور است.
در عین حال این وضعیت همه اطلاعاتی را که ما نیاز داریم تا در مورد نگرش متفاوت ترامپ به جهان نسبت به رؤسای جمهور جمهوریخواه یا دموکرات پیش از وی در اختیار داشته باشیم ارائه می دهد. همه چیز یک معامله است: شما امروز برای من چه کاری کرده اید؟ این ایده که آمریکا ، آخرین مدافع قوانین و حقوق بشر جهان است که برخی اوقات امتیازات اندک اقتصادی را فدای تقویت جوامع دموکراتیک می کند تا ما بتوانیم از مزایای بیشتر جهانی از دموکراسی های سالم و اقتصاد بازار بهره مند شویم، پایان یافته است.
رابرت کِیْگان مورخ آمریکایی در مطلبی در روزنامه واشنگتن پست نوشت: "آمریکای ترامپ، اهمیتی نمی دهد. خاطره تاریخی، مانعی برای آن محسوب نمی شود. آمریکای ترامپ هیچ تعهد راهبردی، سیاسی و اخلاقی را به رسمیت نمی شناسد. آمریکای ترامپ به آسانی اهداف را دنبال می کند بدون اینکه به تاثیرات آن بر متحدان و جهانیان توجهی داشته باشد.
نویسنده مقاله در ادامه نوشت: توجه داشته باشید، من از لحاظ لفظی از برقراری روابط نزدیک ترامپ با کیم جونگ اون دیکتاتور کره شمالی حمایت می کنم اگر این کار واقعا موجب کاهش احتمال وقوع جنگ در شبه جزیره کره و آغاز روند غیر هسته ای سازی این شبه جزیره شود. هیچ اقدام دیگری مؤثر نیست. بنابراین، اینکه سخن "مرد کوتوله موشکی" ترامپ جایش را به پایان واقعی سلاح های هسته ای و آزمایش های موشکی کره شمالی بدهد، معامله ای است که اگر مؤثر واقع شود مورد تایید من است.
در عین حال، آنچه درباره ترامپ نگران کننده است این است که به نظر می رسد او دیکتاتورها را به متحدان دموکراتیک ما در همه جا ترجیح می دهد.
ترامپ روز جمعه به خبرنگاران در مورد رهبر کره شمالی گفت: "او صحبت می کند و مردمش خبردار می ایستند. من می خواهم مردم من همین کار را انجام دهند."
ترامپ بعدا گفت شوخی کرده است. متاسفم، هیچ رئیس جمهوری در آمریکا نباید چنین شوخی کند که افسوس، با هر آنچه ترامپ قبلا گفته یا انجام داده است مطابقت دارد: ترامپ، جمع افراد مستبد را ترجیح می دهد و تا زمانی که این افراد از او تمجید کنند، اهمیتی نمی دهد سران در هر جایی چطور با مردم خودشان رفتار کنند از جمله اینکه با افرادی که جان خودشان را به خطر می اندازند تا الگوی کشورشان برای ما قرار گیرند چه رفتاری دارند.
در حالی که این رویکرد ممکن است برای ما در برابر کره شمالی اندکی زمان بخرد، به ما و دوستانمان در بسیاری از مکان های دیگر آسیب می زند زیرا مجوز به دیکتاتورها در هر جایی تلقی می شود تا نه تنها انقلابیون یا تروریست های خود را سرکوب کنند بلکه همچنین به سرکوب مخالفان متعادل بپردازند. جایی برای حتی مخالفت از روی وفاداری باقی نمی ماند.
مصر را در نظر بگیرید. سازمان دیده بان حقوق بشر سی و یکم مه اعلام کرد پلیس مصر از اوایل مه سال 2018 موجی از دستگیری منتقدان عبدالفتاح السیسی رئیس جمهور این کشور را به راه انداخته است.
بازداشت شدگان شامل حازم عبدالعظیم فعال سیاسی، وائل عباس روزنامه نگار و مدافع شناخته شده حقوق بشر و همچنین شادی الغزالی حرب که جراح است و چند نفر دیگر هستند.
من بعضی از این جوانان را در طول بهار عربی شناختم. این افراد، اسلامگرایان خشن و تندرو نیستند. آنها مصریانی فوق العاده، صلح دوست و خواستار برقراری حکومت قانون در کشورشان هستند. آنها مشتاقند تا با هر رهبری در مصر که خواهان ایجاد یک جامعه بازتر باشد کار کنند. حرب یک جراح بسیار مجرب و تحصیل کرده انگلیس است که صرفا به خاطر انتقاد ملایم از سرکوب مخالفان سیسی، زندانی شده است.
سارا لی ویتسون مدیر امور خاور میانه و شمال آفریقا در دیده بان حقوق بشر گفت: "وضعیت سرکوب در مصر به قدری وخیم شده است که نیروهای سیسی به دستگیری فعالان شناخته شده در زمانی که خواب هستند می پردازند آنهم به صرف اینکه انتقاد کرده اند. پیام واضح و این است که انتقاد و حتی انتقادی ملایم ظاهرا موجب می شود مصری ها بلافاصله زندانی شوند."
وضعیت مشابهی در ترکیه در دوره فعلی ریاست جمهوری رجب طیب اردوغان وجود دارد. تقریبا همه دوستان روزنامه نگار ترکیه ای من، زندانی یا اخراج یا به تبعید فرستاده شده اند.
این یک روند است. کمیته دفاع از روزنامه نگاران ماه دسامبر گزارش داد: "برای دومین سال پیاپی بیش از نیمی از افرادی که به سبب کارشان در سراسر جهان زندانی شده اند در ترکیه، چین و مصر هستند. لفاظی ملی گرایانه دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا، تمرکز بر اسلام گرایی افراطی و تاکید بر جعلی خواندن خبرهای رسانه های منتقد، موجب تقویت چارچوب اتهام زنی ها و اتهامات قانونی شد که به چنین سرانی اجازه می دهد بر به زندان انداختن روزنامه نگاران نظارت کنند."
محمد بن سلمان ولیعهد عربستان سعودی برخی تلاش های بسیار مهم را برای کاهش کنترل اسلامگرایان تندرو در کشورش و قدرت دادن به زنان آغاز کرده است. اما شیوه سرخود و غیر شفاف وی در خصوص دستگیری و بازجویی از صاحبان صنایع سعودی در خصوص فساد مالی و نیز به همین شکل، هفده نفر از فعالان زن طرفدار رانندگی، موجب به وجود آمدن فضای ترس می شود. این وضعیت موجب تضعیف تلاش های محمد بن سلمان برای جذب سرمایه گذاری های خارجی و خود عربستانی ها می شود که برای دیدگاه محمد بن سلمان در خصوص اصلاح اقتصاد کشور ضروری هستند.
در بحرین کشور متحد آمریکا، عبدالجلیل السنکیس وبلاگ نویس و مدافع حقوق بشر به سبب نوشتن مقاله ای انتقادی درباره نقض حقوق بشر، تبعیض فرقه ای و سرکوب مخالفت سیاسی سال 2011 به حبس ابد محکوم شد.
در فیلیپین که آنهم از کشورهای متحد آمریکاست، لیلا دو لیما سناتور صریح اللهجه و کمیسر سابق حقوق بشر به سبب انتقاد از سیاست های مقابله با مواد مخدر از فوریه 2017 با اتهامات ساختگی مواد مخدر در زندان بسر می برد. بیش از هفت هزار نفر در سه سال گذشته در درگیری های پلیس و قاچاقچیان در فیلیپین کشته شده اند.
مایکل پازنر مدیر مرکز تجارت و حقوق بشر در دانشگاه نیویورک معتقد است: "ما در آمریکا از ترامپ جان سالم بدر می بریم. ما مؤسساتی قوی و افراد زیادی داریم که به حفظ روندهای دموکراتیک ما متعهدند. اما مکان هایی مانند مصر، ترکیه یا فیلیپین، کشورهایی شکننده هستند که در آنجا فعالان چند دهه به آمریکا وابسته بودند تا بایستند و بگویند اگر مخالفت مسالمت آمیز آنها سرکوب شود، کشورشان با پیامدهای تجاری، نظامی، سرمایه گذاری و کمک از طرف آمریکا روبرو می شود. امروز ما رئیس جمهوری داریم که نه تنها منتقد نیست بلکه در واقع به سران در خصوص انتخابات تقلب آمیز تبریک می گوید و به نظر می رسد رفتار بد آنها را تایید می کند. به یاد داشته باشید که این سران در حال سرکوب افراد تندروی خشن نیستند. آنها در واقع مخالفت و بحث کردن را جرم اعلام کرده اند. شهروندان این کشورها اکنون معتقدند ما با این وضعیت مشکلی نداریم. اگر این موضوع ادامه یابد، جهان در نهایت به مکانی خطرناک تر برای همه ما تبدیل می شود.
این روزنامه آمریکایی در مقاله ای به قلم توماس فریدمن نوشت: زمانی که دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا را مشاهده می کردم که اخیرا جاستین ترودو نخست وزیر کانادا را متهم کرد از پشت به او خنجر می زند، یک سؤال ساده را در اینترنت جستجو کردم. سؤال این بود: چه تعداد از کانادایی ها از آوریل سال 2002 در جنگ در کنار آمریکایی ها در افغانستان کشته یا زخمی شده اند؟ جواب این است: 158 نفر کشته و 635 نفر زخمی شدند.
به این موضوع فکر کنید که آمریکا در یازده سپتامبر سال 2001 مورد حمله قرار گرفت و به کانادا حمله نشد. با وجود این، متحد شمالی ما هزاران نفر از زنان و مردان جوان خود را اعزام کرد تا به ما برای از بین بردن نیروهای القاعده که به شهرهای ما حمله کردند کمک کنند. 158 کانادایی جان خود را بر سر این تلاش از دست دادند.
با وجود این، زمانی که نخست وزیر کانادا با ملایمت، خواسته کاهش تعرفه های واردات شیر، پنیر و ماست کانادا به آمریکا را از این کشور مطرح کرد، ترامپ و گروه وی فورا ترودو را متهم کردند که خیانت می کند، از پشت خنجر می زند و سزاوار داشتن مکانی ویژه در جهنم است.
مکانی ویژه در جهنم؟ به خاطر تعرفه های شیر؟ برای کشوری که در تاریکترین زمان ها در کنار ما ایستاد؟ این واقعا شرم آور است.
در عین حال این وضعیت همه اطلاعاتی را که ما نیاز داریم تا در مورد نگرش متفاوت ترامپ به جهان نسبت به رؤسای جمهور جمهوریخواه یا دموکرات پیش از وی در اختیار داشته باشیم ارائه می دهد. همه چیز یک معامله است: شما امروز برای من چه کاری کرده اید؟ این ایده که آمریکا ، آخرین مدافع قوانین و حقوق بشر جهان است که برخی اوقات امتیازات اندک اقتصادی را فدای تقویت جوامع دموکراتیک می کند تا ما بتوانیم از مزایای بیشتر جهانی از دموکراسی های سالم و اقتصاد بازار بهره مند شویم، پایان یافته است.
رابرت کِیْگان مورخ آمریکایی در مطلبی در روزنامه واشنگتن پست نوشت: "آمریکای ترامپ، اهمیتی نمی دهد. خاطره تاریخی، مانعی برای آن محسوب نمی شود. آمریکای ترامپ هیچ تعهد راهبردی، سیاسی و اخلاقی را به رسمیت نمی شناسد. آمریکای ترامپ به آسانی اهداف را دنبال می کند بدون اینکه به تاثیرات آن بر متحدان و جهانیان توجهی داشته باشد.
نویسنده مقاله در ادامه نوشت: توجه داشته باشید، من از لحاظ لفظی از برقراری روابط نزدیک ترامپ با کیم جونگ اون دیکتاتور کره شمالی حمایت می کنم اگر این کار واقعا موجب کاهش احتمال وقوع جنگ در شبه جزیره کره و آغاز روند غیر هسته ای سازی این شبه جزیره شود. هیچ اقدام دیگری مؤثر نیست. بنابراین، اینکه سخن "مرد کوتوله موشکی" ترامپ جایش را به پایان واقعی سلاح های هسته ای و آزمایش های موشکی کره شمالی بدهد، معامله ای است که اگر مؤثر واقع شود مورد تایید من است.
در عین حال، آنچه درباره ترامپ نگران کننده است این است که به نظر می رسد او دیکتاتورها را به متحدان دموکراتیک ما در همه جا ترجیح می دهد.
ترامپ روز جمعه به خبرنگاران در مورد رهبر کره شمالی گفت: "او صحبت می کند و مردمش خبردار می ایستند. من می خواهم مردم من همین کار را انجام دهند."
ترامپ بعدا گفت شوخی کرده است. متاسفم، هیچ رئیس جمهوری در آمریکا نباید چنین شوخی کند که افسوس، با هر آنچه ترامپ قبلا گفته یا انجام داده است مطابقت دارد: ترامپ، جمع افراد مستبد را ترجیح می دهد و تا زمانی که این افراد از او تمجید کنند، اهمیتی نمی دهد سران در هر جایی چطور با مردم خودشان رفتار کنند از جمله اینکه با افرادی که جان خودشان را به خطر می اندازند تا الگوی کشورشان برای ما قرار گیرند چه رفتاری دارند.
در حالی که این رویکرد ممکن است برای ما در برابر کره شمالی اندکی زمان بخرد، به ما و دوستانمان در بسیاری از مکان های دیگر آسیب می زند زیرا مجوز به دیکتاتورها در هر جایی تلقی می شود تا نه تنها انقلابیون یا تروریست های خود را سرکوب کنند بلکه همچنین به سرکوب مخالفان متعادل بپردازند. جایی برای حتی مخالفت از روی وفاداری باقی نمی ماند.
مصر را در نظر بگیرید. سازمان دیده بان حقوق بشر سی و یکم مه اعلام کرد پلیس مصر از اوایل مه سال 2018 موجی از دستگیری منتقدان عبدالفتاح السیسی رئیس جمهور این کشور را به راه انداخته است.
بازداشت شدگان شامل حازم عبدالعظیم فعال سیاسی، وائل عباس روزنامه نگار و مدافع شناخته شده حقوق بشر و همچنین شادی الغزالی حرب که جراح است و چند نفر دیگر هستند.
من بعضی از این جوانان را در طول بهار عربی شناختم. این افراد، اسلامگرایان خشن و تندرو نیستند. آنها مصریانی فوق العاده، صلح دوست و خواستار برقراری حکومت قانون در کشورشان هستند. آنها مشتاقند تا با هر رهبری در مصر که خواهان ایجاد یک جامعه بازتر باشد کار کنند. حرب یک جراح بسیار مجرب و تحصیل کرده انگلیس است که صرفا به خاطر انتقاد ملایم از سرکوب مخالفان سیسی، زندانی شده است.
سارا لی ویتسون مدیر امور خاور میانه و شمال آفریقا در دیده بان حقوق بشر گفت: "وضعیت سرکوب در مصر به قدری وخیم شده است که نیروهای سیسی به دستگیری فعالان شناخته شده در زمانی که خواب هستند می پردازند آنهم به صرف اینکه انتقاد کرده اند. پیام واضح و این است که انتقاد و حتی انتقادی ملایم ظاهرا موجب می شود مصری ها بلافاصله زندانی شوند."
وضعیت مشابهی در ترکیه در دوره فعلی ریاست جمهوری رجب طیب اردوغان وجود دارد. تقریبا همه دوستان روزنامه نگار ترکیه ای من، زندانی یا اخراج یا به تبعید فرستاده شده اند.
این یک روند است. کمیته دفاع از روزنامه نگاران ماه دسامبر گزارش داد: "برای دومین سال پیاپی بیش از نیمی از افرادی که به سبب کارشان در سراسر جهان زندانی شده اند در ترکیه، چین و مصر هستند. لفاظی ملی گرایانه دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا، تمرکز بر اسلام گرایی افراطی و تاکید بر جعلی خواندن خبرهای رسانه های منتقد، موجب تقویت چارچوب اتهام زنی ها و اتهامات قانونی شد که به چنین سرانی اجازه می دهد بر به زندان انداختن روزنامه نگاران نظارت کنند."
محمد بن سلمان ولیعهد عربستان سعودی برخی تلاش های بسیار مهم را برای کاهش کنترل اسلامگرایان تندرو در کشورش و قدرت دادن به زنان آغاز کرده است. اما شیوه سرخود و غیر شفاف وی در خصوص دستگیری و بازجویی از صاحبان صنایع سعودی در خصوص فساد مالی و نیز به همین شکل، هفده نفر از فعالان زن طرفدار رانندگی، موجب به وجود آمدن فضای ترس می شود. این وضعیت موجب تضعیف تلاش های محمد بن سلمان برای جذب سرمایه گذاری های خارجی و خود عربستانی ها می شود که برای دیدگاه محمد بن سلمان در خصوص اصلاح اقتصاد کشور ضروری هستند.
در بحرین کشور متحد آمریکا، عبدالجلیل السنکیس وبلاگ نویس و مدافع حقوق بشر به سبب نوشتن مقاله ای انتقادی درباره نقض حقوق بشر، تبعیض فرقه ای و سرکوب مخالفت سیاسی سال 2011 به حبس ابد محکوم شد.
در فیلیپین که آنهم از کشورهای متحد آمریکاست، لیلا دو لیما سناتور صریح اللهجه و کمیسر سابق حقوق بشر به سبب انتقاد از سیاست های مقابله با مواد مخدر از فوریه 2017 با اتهامات ساختگی مواد مخدر در زندان بسر می برد. بیش از هفت هزار نفر در سه سال گذشته در درگیری های پلیس و قاچاقچیان در فیلیپین کشته شده اند.
مایکل پازنر مدیر مرکز تجارت و حقوق بشر در دانشگاه نیویورک معتقد است: "ما در آمریکا از ترامپ جان سالم بدر می بریم. ما مؤسساتی قوی و افراد زیادی داریم که به حفظ روندهای دموکراتیک ما متعهدند. اما مکان هایی مانند مصر، ترکیه یا فیلیپین، کشورهایی شکننده هستند که در آنجا فعالان چند دهه به آمریکا وابسته بودند تا بایستند و بگویند اگر مخالفت مسالمت آمیز آنها سرکوب شود، کشورشان با پیامدهای تجاری، نظامی، سرمایه گذاری و کمک از طرف آمریکا روبرو می شود. امروز ما رئیس جمهوری داریم که نه تنها منتقد نیست بلکه در واقع به سران در خصوص انتخابات تقلب آمیز تبریک می گوید و به نظر می رسد رفتار بد آنها را تایید می کند. به یاد داشته باشید که این سران در حال سرکوب افراد تندروی خشن نیستند. آنها در واقع مخالفت و بحث کردن را جرم اعلام کرده اند. شهروندان این کشورها اکنون معتقدند ما با این وضعیت مشکلی نداریم. اگر این موضوع ادامه یابد، جهان در نهایت به مکانی خطرناک تر برای همه ما تبدیل می شود.
نظر شما