گنج های پنهان در رشته های پایه و خواب خوش روسا

به گزارش خبرنگار خبرگزاری صداوسیما؛ در این دوره از رقابت های آسیایی که از آن به المپیک قاره کهن هم یاد می شود نماینده های ایران نتوانستند در برخی رشته ها عملکرد قابل قبولی داشته باشند مجالی برای بررسی عملکرد 378 ورزشکار در 42 رشته نیست و با نگاهی اجمالی باید به این موضوع رسیدگی شود.

اگر فقط از چهار سال پیش به روی فدراسیون های شنا، شیرجه و واترپلو که ظرفیت کسب 31 مدال (مردان)، ژیمناستیک با پتانسیل به دست آوردن 9 مدال(مردان) و دوومیدانی   با ظرفیت 48 مدال، سرمایه گذاری و برنامه ریزی کرده بودند امروز با افتخار می گفتیم کاروان ایران با 88 مدال رنگارنگ جایگاه بهتری را به خود اختصاص داده و بايد از اين پس مراقب اين گنج باشيم تا از آن محافظت شود، اما الآن بايد براي به دست آوردن صندوقچه اي از مدال هاي رنگارنگ  برنامه اي گسترده تدارک ديد.

وقتی با مسئولان کلان ورزش صحبت می کنیم از برنامه های راهبردی حرفه ای و سطح بالا صحبت به میان می آید که اگر همانند آن چه گفته می شود اجرا شود معجزه ای در ورزش ایران رخ می دهد اما پای کار و عمل که به میدان می آید نوع اجرا با آن چه برنامه ریزی شده فرق می کند و نتیجه آن از دست دادن یک پله و سقوط به مکان ششمی آسیا می شود.

هجدهمین دوره بازی های آسیایی جاکارتا برای ورزش ایران درس های زیادی به همراه داشت و مهمترین آن توجه به جوانان و رشته بی نام و نشان مانند پنچاک سیلات بود. که اگر این طور نباشد به طور حتم در آینده باز هم این روند نزولی ادامه میابد.حالا تا شروع بازی های آسیایی 2022 فرصت زیادی باقی نمانده و بهتر است از همین الان برای رسیدن به رویای ورزشی برنامه ریزی بلندمدتی داشته باشیم تا باز هم اسیر ناشناخته ها نشویم.
یادداشت: انسیه ورزنده