­مراقب باشيد عطاي واليبال بانوان را به لقايش نفروشند!

به گزارش خبرنگار خبرگزاري صداوسيما؛ چند سالي بود که واليبال تهران در رقابت هاي ليگ برتر چندين نماينده داشت اما آن طور که شنيده مي شود امسال تنها تيم واليبال بانوان پيکان به نمايندگي از پايتخت در اين رقابت ها حضور دارد.

باشگاه فرهنگي ورزشي پيکان بلافاصله پس از عقد قرارداد با بازيکنان تمرينات را در تهران آغاز کرده است اما متاسفانه همکاري هاي لازم با اين باشگاه در خصوص خوابگاه بازيکنان که اکثر آن ها سابقه پوشيدن پيراهن تيم ملي در کارنامه خود دارند انجام نمي شود.

مجموعه چمران حاصل تفکري دورانديش در زمان رياست محمدرضا داورزني و نايب رييسي احمد ضيايي در فدراسيون واليبال احداث و مورد بهره برداري قرار گرفت، در ابتداي ساخت اين مجموعه که به کمپ واليبال بانوان تبديل شده بود، هدف توجه بيشتر به واليبال بانوان و استقلال آن ها در اجاره سالن و خوابگاه بود، با توجه به اين مساله بايد اين کمپ نيازهاي اساسي بانوان واليباليست را برطرف کند اما ظواهر امر حکايت از موضوعي ديگر دارد.

متاسفانه کمپ بانوان هم اکنون به منبعي براي درآمدزايي در اين رشته تبديل شده است، اگر چه اين مساله امري طبيعي و تصميمي قابل قبول است اما نوع برخورد مسئولان کمپ با باشگاه ها تا حد زيادي سوال برانگيز است.

طبق روال معمول، واليبال ملي در 6 ماهه دوم سال برنامه خاصي ندارد و سالن و خوابگاه کمپ هم خالي از سکنه خواهد بود و اين تيم هاي باشگاهي هستند که با اجاره سالن هم نياز خود و هم نياز مالي فدراسيون را برطرف مي کنند اما با وجود اين که مدت ها از زمان آغاز تمرينات نماينده تهران مي گذرد اما هنوز نتوانستند با مسئولان بخش بانوان فدراسيون به تفاهم برسند اين در حاليست که بانوان واليباليست آن عموماً ملي پوش و از شهرهاي مختلف هستند، آن ها در پژوهشگاه نفت تمرين مي کنند و هنوز وضعيت خوابگاه شان تيم مشخص نيست.

همه مي دانيم که پيکان شناسنامه واليبال ايران است و تاکنون کمک هاي بزرگ و راهبردي را در اين رشته داشته، براي دومين سال است که در بخش بانوان فعاليت مي کند، خودروسازان براي اين بخش از ورزشکاران هم برنامه اي گسترده و سطح بالا دارند که اگر با همکاري مسئولان فدراسيون به بهترين اجرا شود به طور حتم اثرات قابل توجهي را در آينده اي نزديک به همراه دارد و برخورد اخير مسئولان در خصوص کمپ چمران در مجموعه ورزشي آزادي دلسردي مسئولان و مديران را در بر خواهد داشت.

بهتر است؛ بخش بانوان فدراسيون واليبال با نگاهي بي طرف نسبت به تيم هاي حاضر در ليگ نيازهاي ابتدايي تيم ها را در حد امکان برطرف کند تا همين چند باشگاه و سرمايه گذاري که براي دختران ايران باقي مانده اند هم دلسرد نشوند و عطاي واليبال را به لقايش رها کنند.

حال که واليبال بانوان با حضور يک نايب رئيس باتجربه مسير رشد و پيشرفت را آغاز کرده براي اين که روي ريل پيشرفت با سرعت بالا قرار بگيرد نياز به تعامل و همکاري بيشتر با باشگاه ها احساس مي شود و بايد فدراسيون با اين بخش به مراتب بيشتر از گذشته تعامل داشته باشد.
يادداشت؛ انسيه ورزنده