پخش زنده
امروز: -
پایان سلطه دهها ساله قدرتهای استعماری بر مراکز علمی و آموزشی ایران ، از نتایج شگرف و تاریخ ساز پیروزی انقلاب اسلامی ایران است .
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما درآستانه چهلمین سالگرد تحقق رویداد عظیمی قرار داریم که به دهها سال تبلیغات زهرآگین، هدفمند و موزیانه قدرتهای سلطه گر درباره "جدایی دین از سیاست "و "تضاد دین با علم" پایان داد ؛ تبلیغاتی که در واقع باهدف تضعیف حوزه های علمیه و متفکران برخاسته از آن صورت میگرفت.
قدرتهای سلطه گر غربی که از زمان میرزای شیرازی از حوزه های علمیه ضربه خورده بودند ، سخت ترین موانع استیلا بر سرزمین ایران را همین "حوزه های علمیه" می دیدند و لذا سعی کردند با ایجاد تقابل و بدبینی میان دانشگاه و حوزه، به تضعیف جایگاه اجتماعی این نهاد دینی بپردازند.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی یکی از نخستین سیاستگذاری های حاکمیتی حضرت امام خمینی (ره) ؛ نفیِ قاطع جدایی حوزه و دانشگاه و طرح "وحدت حوزه و دانشگاه "بود. دکتر رضائی نسب استاد دانشگاه می گوید : طرح وحدت حوزه و دانشگاه پاسخ محکم علمی و عملی به دهها سال تلاش رژیم غرب گرای پهلوی و حامیان غربی اش برای منزوی کردن حوزه و تخریب وجهه روحانیت بود.
وی افزود رژیم پهلوی برای تضعیف دین در جامعه ایران، پشت سر دانشگاه سنگر گرفت و تلاش کرد ؛ دانشگاه را مهد تمدن و تجدد و حوزه های علمیه را مرکز واپس گرایی معرفی کند ، در حالیکه تاریخ چند صد سال گذشته ایران ، گواه صادقی است براینکه برخلاف تبلیغات پهلوی، حوزه های علمیه همواره موتور محرکه تحرکات اجتماعی در ایران به سمت پیشرفت و نوآوری بوده اند.
دکتر داوودی استاد دانشگاه با بیان اینکه قبل از پیروزی انقلاب اسلامی دانشگاهیان و حوزویان ، همگام با یکدیگر و با سردادن شعارهای واحد به مبارزه علیه رژیم پهلوی برخاستند، معتقد است : دیدگاه متعالی حضرت امام ره درباره وحدت حوزه و دانشگاه ، نتایج درخشان خود را حتی قبل از پیروزی انقلاب اسلامی نشان داد .
آقای رحمتی استادیار دانشگاه هم دیدگاه جامعی دارد و میگوید : شعار وحدت حوزه و دانشگاه از سوی امام خمینی همچنین تاکیدی هوشمندانه بر ضرورت همکاری ، همراهی و هم افزایی حوزه و دانشگاه در دوره بعد از پیروزی انقلاب برای سرعت بخشیدن به روند تحقق اهداف انقلاب بود.
حضرت امام درهمان ماههای اول انقلاب گفتند: امروز یکی از ضروری ترین تشکل ها ، گردهم آمدن دانشجو و طلبه است ، طلاب علوم دینی و دانشجویان دانشگاه ها باید با تمام توان خود در مراکزشان از انقلاب و اسلام دفاع کنند.
اما آیا وحدت مورد نظر حضرت امام بین این دو نهاد علمی برقرار شد؟
حجت الاسلام عسکری استاد حوزه و دانشگاه میگوید باید به نشانه ها توجه کنیم ، اکنون علاوه بر تدریس مباحث دینی در دانشگاه و حضور اساتید حوزوی در کرسی تدریس دانشگاه ؛ رغبت دانشجویان به استماع سخنرانی یک اندیشمند و متفکر حوزوی در حدی است که معمولا سالنهای همایش دانشگاهها لبریز از جمعیت میشود و از سوی دیگر دعوت از اساتید غیرحوزوی برای سخنرانی و بحث و درس در مساجد فعال و مدارس علمیه هم قابل توجه است.
حجت الاسلام عسکری نشانه دیگر را تحصیل بسیاری از طلاب علوم دینی ، همزمان در دانشگاه میداند و میگوید: این شواهد به معنای برداشتن گامهای خوب اما ناکافی در مسیر تحقق وحدت حوزه و دانشگاه است .
اما چرا ناکافی ؟
آقای عسکری توضیح میدهد : همچنان درمباحث علوم انسانی دانشگاهی از نظرات دانشمندان خارجی به عنوان یافته های علمی و مقبول استفاده میشود و در حوزه هم هر آنچه را که مبتنی بر آیات و روایات و استدلالهای معنوی نباشد به عنوان علم نمی پذیرند.
حجت الاسلام مظفری استاد حوزه و دانشگاه هم به تداوم هشدارهای دغدغه مندانه مقام معظم رهبری درباره ضرورت ایجاد نهضت نرم افزاری در علوم انسانی اشاره میکند و میگوید: به نظر میرسد حوزه و دانشگاه هنوز در این زمینه همکاری موثری که نتایج قابل قبولی داشته باشد نداشته اند.
موانع تحقق وحدت بنیادین بین حوزه و دانشگاه چیست ؟
آقای رضائی نسب استاد دانشگاه ، تبیین نشدن دقیق مفهوم وحدت حوزه و دانشگاه نزد طرفین ، و آقای شاه آبادی استاد حوزه هم نبود همدلی و خوش بینی متقابل را از موانع وحدت حوزه و دانشگاه میدانند .
زمینههای وحدت حوزه و دانشگاه چیست ؟
آقای عابدی مدرس دانشگاه میگوید : این دونهاد باید یکدیگر را بپذیرند و خود را دو بال اجتماع برای پرواز ببینند ، دو بالی که در عین استقلال از یکدیگر، با هم کاملا هماهنگ ، همراه و همدل هستند و در غیر این صورت هیچکدام به تنهایی به درد پرواز نمیخورند.
و سخن آخر از بیانات مقام معظم رهبری که راهکارهای وحدت حوزه و دانشگاه را این چنین تبیین کردهاند : «در نظام اسلامی، علم و دین باید پا به پا حرکت کند. وحدت حوزه و دانشگاه یعنی این . وحدت حوزه و دانشگاه معنایش این نیست که حتما بایستی تخصصهای حوزهای در دانشگاه و تخصصهای دانشگاهی در حوزه دنبال بشود. نه، لزومی ندارد. اگر حوزه و دانشگاه به هم وصل و خوش بین باشند و به هم کمک بکنند و با یکدیگر همکاری نمایند، دو شعبه از یک مؤسّسه علم و دین هستند: یک شعبه حوزههای علمیه و شعبه دیگر، دانشگاهها هستند .