طباطبایی: هیچوقت از کار خودم راضی نبوده ام

به گزارش خبرنگار خبرگزاری صداوسیما؛ رامین طباطبایی رئیس فدراسیون بسکتبال در سالگرد شروع کار خود درباره اقدامات فدراسیون توضیحاتی داد که دیروز منتشر شد. او همچنین به سوالات خبرنگار ما درباره عملکردش به طور جداگانه پاسخ گفت:

يک سال بعد از انتخابات،​ شخصا از عملکردتان در سال اول ریاست فدراسیون رضایت دارید؟
به هر حال هیچکس از خود بد نمی‌گوید. با این وجود من از کار خودم هیچوقت راضی نبوده ام و دوست دارم بهتر شود. چالش‌های زیادی از جمله بدهی‌های فدراسیون، نداشتن فضای فیزیکی مناسب، آیین نامه‌های مدون و .. وجود داشت. روی هر کاری که دست گذاشتیم، متوجه شدیم که زیرساختی وجود ندارد.
یکی از مشکلاتی هم که در ابتدای کار ما پیش آمد، بالا رفتن نرخ ارز و تغییر شرایط اقتصادی در کشور بود. به هر حال از فدراسیونی که در سال اول تشکیل به بحرانی این چنینی می‌خورد، انتظار معجزه هم نباید داشت. البته هیچ وقت دنبال توجیه نیستم؛ اما ممکن است با شرایطی مواجه شوید که برنامه‌ها را زیر سوال ببرد.

 

بزرگترین ایراد کار شما را در زمینه اقتصادی می‌دانند.
ما با همه شرایط، ۵ میلیارد تومان جذب منابع مالی داشتیم و همه اعزام‌ها را انجام دادیم که شاید برخی فدراسیون‌های متمولتر مثل کشتی در این زمینه مشکل پیدا کردند.
۵۴ اردو، ۵۸ مسابقه داخلی و خارجی در بخش ملی و ۳۳ اعزام برون مرزی داشتیم. ۱۱۷ تیم آقایان و ۴۵ تیم بانوان در لیگ‌های مختلف داریم. همه این‌ها مستلزم برنامه ریزی است و نشان می‌دهد که فعالیت‌های خود را انجام می‌دهیم. حالا باید شرایط موجود را ارزیابی کنیم و برای سال‌های بعد برنامه ریزی کنیم.

 

مطابق عملکرد فدراسیون، درخواست افزایش ۶۰ تا ۷۰ درصدی بودجه داشتیم. فعالیت‌های بانوان و بسکتبال سه نفره در بودجه سال ۹۷ منظور نشده بود

سال‌های قبل فدراسیون چقدر از اسپانسر‌ها درآمد داشت؟
دقیقا نمی‌دانم؛ اما فکر می‌کنم سال ۹۶ بین یک تا دو میلیارد و سال قبل از آن یک میلیارد تومان بوده است. ما سعی در بررسی داشتیم، ولی پرونده‌ها نصفه و نیمه دستمان رسید.

 

در مجمع سالانه فدراسیون، موضوع اسناد مالی غیر شفاف مطرح شد که گویا بخشی از آن به فدراسیون شما برمی گشت. داستان چه بود؟
این اسناد ربطی به من نداشت. ما فدراسیون را از بهمن پارسال تحویل گرفتیم و اسنادی که بررسی شده بود، مربوط به سال‌های ۹۴، ۹۵ و ۹۶ بودند. در زمان حسابرسی فدراسیون، برخی اسناد را پیدا نکردند که مربوط به دوره قبل بود و ذی حساب هم فدراسیون سابق است.

 

فدراسیون بسکتبال درخواست افزایش بودجه تا دو برابر را برای سال بعد داشته است؟
مطابق عملکرد فدراسیون، درخواست افزایش ۶۰ تا ۷۰ درصدی بودجه داشتیم. فعالیت‌های بانوان و بسکتبال سه نفره در بودجه سال ۹۷ منظور نشده بود، چون در این بخش‌ها قبلا فعالیت بین المللی (به جز اعزام نوجوانان به هند در سال ۹۶) نداشتیم. با توجه به رویکرد وزارت ورزش مبنی بر اهمیت ورزش بانوان برای سال ۹۸ رایزنی کردیم که بودجه افزایش یابد.

 

این وابستگی به بودجه دولتی را نمی‌رساند؟

این مسائل مخصوص بسکتبال نیست که بگوییم بقیه توانستند و طباطبایی در بسکتبال نتوانست. مشکلات گریبانگیر کل ورزش کشور است.

اعتقاد دارم که وابستگی به بودجه دولتی را باید کم کنیم. صادقانه و با صراحت بگویم که اکثر فدراسیون‌های ما این وابستگی را دارند. ساختار اقتصادی کشور باید جوری باشد که ورزش را حمایت کنند، با این وجود بيشتر اسپانسرها هم دنبال فوتبال هستند.
البته ما هم دنبال اسپانسر خاص هستیم. پنج میلیاردی که امسال جذب کردیم، همچنان کافی نیست. بنابراین تلاش کردیم که هر دو کار را با هم پیش ببریم. رایزنی با وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک برای افزایش بودجه و از سوی دیگر پی گیری اسپانسر پایدار که ادامه دارد.

 

با این وجود جذب اسپانسر خوب در وعده‌های انتخاباتی شما بود که هنوز عملی نشده است.
قبل از انتخابات با دو اسپانسر خیلی قوی صحبت شد که قرار بود حمایت خوبی از ما بکنند. با این وجود وقتی به نوسانات ارزی خوردیم، این اسپانسر‌ها عقب کشیدند. در هر حال تا ۵۰ درصد از موارد مالی موردنظر محقق شد. ما دنبال کار موثرتری بودیم که به خاطر این مسائل، منابع مالی آن جذب نشد. باز هم تلاش می‌کنیم که علاوه بر بودجه دولتی بیشتر، جذب اسپانسر هم داشته باشیم.

 

این یک وعده دیگر برای سال دوم فعالیت نمی‌شود؟
وضعیت اقتصادی را هیچ شخصی نمی‌تواند پیش بینی کند. شما به رشته‌های دیگر مثل هندبال، فوتبال، کشتی و ... هم نگاه کنید. این مسائل مخصوص بسکتبال نیست که بگوییم بقیه توانستند و طباطبایی در بسکتبال نتوانست. مشکلات گریبانگیر کل ورزش کشور است. اقتصاد ورزش ما حرفه‌ای نیست و اینکه فدراسیون بسکتبال را متهم کنیم که در بین همه ورزش‌ها نتوانست، بی انصافی است.
ما فقط منابعی که خودمان در خور و شایسته بسکتبال می‌دانیم، جذب نکردیم. وگرنه بسکتبال نسبت به سایر رشته‌های توپی، منابع مالی خود را جذب کرد.

 

از پرونده‌های قضایی فدراسیون صحبت کردید. به طور جزئی درباره این پرونده‌ها توضیح می‌دهید؟

 

سامانه ملی بسکتبال هم امسال راه افتاد. هدف از این سامانه درآمدزایی نبود؟
درآمدزایی هم از این سامانه می‌شود و یکی از سیاست‌های ما است. با این وجود داشتن آمار و اطلاعات به روز از ورزشکاران، مربیان و داوران هم اهمیت زیادی دارد که از طریق این سامانه به خوبی انجام می‌شود.

 

ما از نظر نیرو‌های انسانی متعهد و متخصص مشکل پیدا کردیم. گزینه اولی که مدنظر ما قرار داشت، نتوانست به فدراسیون بیاید و پس از آن هم چند گزینه مدنظر بود. قبول می‌کنم که در این بخش، عملکرد قابل قبولی نداشته ایم. کار‌های زیرساختی گاهی وقت زیادی می‌گیرد و بخش‌هایی مورد اغفال قرار می‌گیرند که نباید اینطور باشد. به هر حال بحث روابط عمومی ما نیاز به بازنگری دارد.

 

برندسازی بسکتبال هم یکی از وعده‌های انتخابات بود. چقدر در این زمینه موفق بودید؟
قدم‌هایی در این راه برداشتیم. یکی از این موارد، سامانه ملی بسکتبال است که در حال حاضر ۱۰ هزار عضو رسمی دارد و هنوز بخش هواداری آن را هم باز نکرده ایم. این کار نیاز به تغییرات و ایجاد جذابیت در سایت دارد. همچنين حساب اینستاگرام فدراسیون از ۲ هزار به ۱۵ هزار فالوئر رسیده است. با این کار‌ها در جهت همین برندسازی پیش می‌رویم.

 

چابک سازی را به عنوان یکی از کار‌های خوب فدراسیون نام بردید. یکی از مثال‌ها کمیته مسابقات و داوران است که همان نفرات گذشته کار می‌کنند و در بحث برنامه ریزی به خصوص لیگ دسته یک، عملکرد ضعیفی داشته است. این ضعف را قبول دارید؟
می‌پذیرم که برای طراحی لیگ دسته یک دچار چالش شدیم. شما وقتی در جلسات می‌نشینید، با مسائل متفاوتی روبر می‌شوید. امسال نظرات مدیران، مربیان و باشگاه‌ها را قبل از لیگ دریافت کردیم. موضوع این است که در جلسات لیگ، هر استان و باشگاهی منافع خود را می‌سنجد. باشگاهی پول ندارد و خواهان ۸ تا ۱۰ مسابقه است؛ باشگاه دیگری پول دارد و ۳۰ مسابقه می‌خواهد.
از طرفی به خاطر وسعت زیاد کشور باید مسائل جغرافیایی را برای برنامه ریزی در نظر بگیریم. همانطور که در NBA دو کنفرانس شرق و غرب همیشه وجود دارد، ما هم چاره‌ای جز برگزاری لیگ به صورت شمال و جنوب نداریم. از ۲۰ تیم شرکت کننده، ۱۲ تیم به دلیل بعد مسافت باید به اجبار در گروه شمال و ۸ تیم در گروه جنوب قرار می‌گرفتند.
همه تلاشمان این بود که انعطاف داشته باشیم تا حضور حداکثری تیم‌ها ممکن شود. نمی‌توان قوانین را به شکل اروپایی تنظیم کرد که ۱۰ تیم بیشتر نمانند. بسکتبال کشور با مسابقه زنده است و اگر مسابقات را به گونه‌ای تنظیم نکنیم که تیم‌های بیشتری حضور داشته باشند، شاید هیچوقت از کرمانشاه، سیستان یا شهر‌های دیگر نماینده‌ای در لیگ‌ها نداشته باشیم. به همین دلیل دنبال این بودیم که وجود بسکتبال در تمام کشور مشهود باشد.

 

با این وجود هنوز هم سرانجام لیگ یک مشخص نیست.
واقعا حفظ منافع باشگاه متمول با یک تیم شهرستانی بدون بودجه در کنار هم سخت است. نیاز‌ها و انتظارات این باشگاه‌ها متفاوتند و تصمیم گیری به شکلی که برای مثال تیمی مثل اکسون و تیمی مثل مهاباد را در کنار هم راضی کند، سخت می‌شود. امسال هم در برنامه ریزی به این دلیل مشکل پیدا کردیم.
سیاستی در بخش سازمان تیم‌های ملی با توجه به تطبیق شرایط کشور‌های دیگر وجود دارد که در یک لیگ، کمتر از ۳۰ بازی انجام نشود. ما سعی کردیم مسابقات بیشتر شود و با اعتراض تیم‌هایی مواجه شدیم که وضع مالی خوبی نداشتند. تصمیم گیری فعلی در لیگ دسته یک، نتیجه این چالش هاست.

 

یعنی راه حلی برای این مشکلات وجود ندارد؟
خودم هم راضی نیستم و دوست دارم که لیگ پویاتری داشته باشیم. زمان لازم است که طراحی بهتری انجام دهیم. ما به سمتی می‌رویم که سازمان لیگی با حضور نمایندگان باشگاه‌ها داشته باشیم. راه دیگری نداریم جز اینکه از خود باشگاه‌ها و مدیران عامل بخواهیم که لیگ‌ها را طراحی کنند. البته روشی لازم است که به خصوصیات اقتصادی و اجتماعی کشور توجه داشته باشد.

در دهه هشتاد تیم‌هایی مثل پیکان، صنام و صباباتری اول تا سوم لیگ بودند. همه این تیم‌ها از بین رفتند. بعضی مسائل واقعا دست رئیس فدراسیون نیست.

حالا هم گروهی قوی در سازمان تیم‌های ملی گذاشتیم که درباره چگونگی برگزاری مسابقات لیگ‌های مختلف برای سال آینده برنامه ریزی کنند. این گروه از کارشناسان، مربیان، مدیران عامل و ... نظر می‌گیرند و دنبال آسیب شناسی هستند تا از شیوه سنتی رها شویم و شیوه جدیدی اجرا شود.
طبیعتا ما با توجه به وسعت کشور نمی‌توانیم برنامه ریزی مانند اروپایی‌ها داشته باشیم و از طرفی شرایط اقتصادی و اسپانسر‌های ناقص هم وجود دارند. یکی از مشکلات این است که در همه رشته‌ها بیشتر تیمداری می‌کنند تا باشگاهداری. با همه این اوصاف باید لیگی را طراحی کنیم که منفعت بیشتری را به ما برساند.

 

این گروه از چه نفراتی تشکیل شده است؟
چند نفر ثابت مانند مهران شاهین طبع، فرزاد کوهیان و مسعود قاسمی هستند و از نظرات افرادی مانند مصطفی هاشمی و مجید صالحی بهره می‌برند. هنوز ابلاغی برای حضور نفرات دیگر نداده ایم و جلسات ابتدایی برای رصد شرایط برگزار شده است.

 

اتفاق بد با ورود شما هم این بود که اسپانسر‌های پایداری مثل مهرام، دانشگاه آزاد و شهرداری تبریز از لیگ رفتند.
من زمانی مدیر تیم پیکان بودم. در دهه هشتاد تیم‌هایی مثل پیکان، صنام و صباباتری اول تا سوم لیگ بودند. همه این تیم‌ها از بین رفتند. بعضی مسائل واقعا دست رئیس فدراسیون نیست. امسال دو جلسه با گنجی مدیرعامل مهرام داشتم، حداقل سه چهار جلسه با دانشگاه آزاد برگزار کردیم و برای تیم تبریز هم باور نمی‌کنید که چقدر تلاش کردیم تا در لیگ بمانند.

ابتدا باید از سمت‌ها در وابا شروع کنیم و بعد به فیبا آسیا برسیم.

علاوه بر فدراسیون در مواردی وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک هم وارد شدند. وقتی ساختار باشگاهی وجود ندارد که تیم‌ها سالن و سازماندهی داشته باشند، همه چیز به تصمیم یک شخص بند می‌شود که با سلیقه او تیم می‌آید یا از لیگ می‌رود. اگر ساختار باشگاهی وجود داشت، این اتفاقات به راحتی نمی‌افتاد.

 

رسیدگی به استان‌ها از شعار‌های انتخاباتی شما بود. اوضاع استان‌ها چطور است؟
 هیئت‌های استانی باید بیشتر فعالیت کنند. جلساتی گذاشتیم و بزرگترین بحث این بود که سالن تخصصی کم داریم. سعی کرده ایم که سهم بسکتبال را از ۲۷ درصد مالیات‌ها بیشتر کنیم و سالن‌ها را در اختیار بسکتبال قرار دهیم. با این وجود قوانینی هم هست که دستمان را می‌بندد و حالا در تلاشیم که راهکار‌هایی پیدا کنیم.

 

پارسال درباره کرسی‌های بین المللی هم صحبت کردید. در حال حاضر بسکتبال آسیا در سلطه لبنانی‌ها قرار دارد. وقت آن نرسیده است که قدرت‌های بسکتبال قاره مثل ایران و چین، تلاشی برای گرفتن سمت‌های بیشتر در آسیا کنند؟
مجمع عمومی فدراسیون غرب آسیا (وابا) ماه آینده برای انتخاب دبیرکل، رئیس، نایب رئیس و خزانه دار برگزار می‌شود. در حال رایزنی برای گرفتن سمت‌هایی در این بخش هستیم.

 

ما قبلا هم در دوره محمود مشحون، مسئولیت‌هایی در وابا داشتیم.
انتخابات جدید برای دوره ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۱ است. به هر حال این کار‌ها تدریجی انجام می‌شود. ابتدا باید از سمت‌ها در وابا شروع کنیم و بعد به فیبا آسیا برسیم. حالا هم نفرات مستعد بین المللی را برای غرب آسیا مطرح می‌کنیم و صحبت‌هایی با هفت کشور عضو داشته ایم. انصافا منطقه غرب آسیا و فیبا آسیا همین حالا هم خیلی با ایران در ارتباطند و نظر ایرانی‌ها خیلی برای آن‌ها مهم است.

 

هروس آوانسیان هم با توجه به ارتباطات قبلی به کمیته داوران فیبا آسیا بازگشت. ارتباط با او به خصوص بعد از جریانات کمیته انضباطی چطور است؟
خوشحالیم از اینکه یک ایرانی در این سمت حضور دارد. هروس دوست قدیمی من از سال ۶۲ است و مشکلی با هم نداریم. در جریان کمیته انضباطی هم مواردی را مطرح کرده بود که به او دوستانه گفتم پی گیر نشود، چون می‌دانم ماهیت پرونده جوری نیست که او را به رأی خاصی برساند. هروس علاوه بر کمیته انضباطی فدراسیون، همین پرونده با مهران شاهین طبع را به دادسرای فرهنگ و رسانه هم برد که رأی آن‌ها مشابه کمیته انضباطی فدراسیون بود.

 

کنار گذاشتن پتروشیمی از جام باشگاه‌های جهان هم این تصور را به وجود آورد که فدراسیون در این ماجرا دست داشت.
اصلا اینطور نیست. ما اگر حمایت نمی‌کردیم، پتروشیمی چند ماه قبل به جام باشگاه‌های آسیا هم نمی‌رفت. درباره جام باشگاه‌های جهان هم تنها سوال کردیم که چرا زمانبندی آن را به این شکل نزديک به پنجره ششم انتخابي تنظیم کرده اند؟ تصمیم فیبا ربطی به این ماجرا نداشت، بلکه فرمت برگزاری مسابقات را تغییر دادند و گفتند که می‌خواهیم به شکل سنتی با یک تیم از لیگ اروپا، دو تیم آمریکای جنوبی و یک تیم جی لیگ برگزار کنیم.
بعد از این ماجرا، پتروشیمی باز به آن‌ها نامه زد و ما هم اقدام کردیم. علیرغم در پیش داشتن مسابقات ملی، فدراسیون به حضور پتروشیمی در جام باشگاه‌های جهان اصرار دارد.

 

در زمینه روابط بین المللی، حرف از تفاهمنامه با برخی کشور‌های خارجی بود. این تفاهنامه‌ها امضا شد؟
جلسه‌ای باید با سفارت صربستان بگذاریم تا مقدمات کار برای تفاهم نامه رسمی با فدراسیون این کشور انجام شود. درباره روسیه و ترکیه هم در تلاش هستیم. تفاهم نامه‌ای مابین وزارت ورزش ایران و این کشور‌ها وجود دارد که می‌توان در راستای عملیاتی کردن آن‌ها پیش رفت. رایزنی‌هایی انجام داده ایم که جلسات موثر اداری و رسمی با روسای فدراسیون‌های این سه کشور برگزار کنیم و تفاهم نامه‌هایی برای استفاده از ظرفیت بسکتبال آن‌ها امضا کنیم.

 

به انتخاب‌های یک سال اخیر برسیم. مواردی مثل نعیمه ظفر در دپارتمان آموزش که حاشیه‌هایی هم زمان رفتن داشت یا انتخاب‌ها در تیم‌های ملی نوجوانان و جوانان پر سر و صدا بود. نظر خودتان درباره انتخاب نفرات چیست؟
نعیمه ظفر چون در بحث آموزش بسیار علاقمند بود، صحبت‌هایی قبل از عید با ما داشت. احساس کردیم می‌تواند در این بخش با علاقه و پشتکار خود موثر باشد. حاشیه‌ها متاسفانه زیاد شد و سعی در حمایت داشتیم. در آخرین جلسه فقط گفت که می‌خواهم به قطر بروم و استعفا داد. شاید انتقاداتی هم به نوع عملکردش داشتیم. از صحبت‌های او در فضای مجازی تعجب کردم،​ به نظرم مطرح شدن بعضی موارد زیاد زیبنده بسکتبال نبود.
به هر حال ما بعد از انتخاب افراد، ارزیابی از عملکرد آن‌ها هم داریم. وقتی انتظار عملکرد قویتر داشته باشیم، تغییرات هم ایجاد می‌کنيم. حالا هم جواد رحمتی پور آمده است تا به این بخش تکانی بدهد.
درباره انتخاب علی آرزومندی سه تا چهار کاندیدا داشتیم. به هر حال او هم سوابق زیادی در کار پایه داشت و با جمعبندی کمیته فنی این انتخاب انجام شد. تیم نوجوانان بعدی هم دست خلیلی است که با تصمیم کمیته فنی انتخاب شد.

 

در مجموع ارزیابی شما از همین کمیته فنی چیست؟ نیاز به حضور نفرات بیشتری دیده نمی‌شود؟
عملکرد آن‌ها بد نبوده است. امکان دارد یکی دو نفر را اضافه کنیم تا این کمیته هم خبره‌تر شود و از پتانسیل‌های بیشتری استفاده کنیم.

 

در جريان مشکلات قبل از پنجره پنجم انتخابی به نظر می‌رسيد مدیریت خوبی در مسائل تیم ملی صورت نگرفت. این را قبول دارید؟
از روز اول هم مسئله‌ای نبود و برخی موضوعات نباید مطرح می‌شد. کمیته فنی اجازه خواست که در این جریان دخالت کند. شاید مدیریت مطلوب نشد؛ اما مطرح کردن برخی مسائل در شأن جامعه بسکتبال نبود. این را به همه بازیکنان و مربیان هم گفتیم که اگر گله‌ای هست باید در خانواده بسکتبال گفته شود. در نهایت اگر حل نشد، راهکار‌های دیگر را دنبال کنند.

 

حالا همه مشکلات حل شده است؟ بازیکن بزرگی مثل حامد حدادی از خیلی مسائل ناراحت بود.
مشکل خاصی نداشتیم و با خود حدادی هم درباره مسائل صحبت کردیم. در نهایت تصمیمی برای نبودن آن‌ها نبود و خودش خواست که در پنجره پنجم نباشد. همچنین صمد نیکخواه با مصاحبه‌های خود نشان داد که مشکلی نداشته و بقیه هم که به تیم ملی آمدند.

 

البته ارسلان کاظمی دعوت نشد.
ارسلان شاید در مقطعی با نظر کادرفنی دعوت نشده یا بازی نکند. در نهایت ما به همه بازیکنان احترام می‌گذاریم و حرمت آن‌ها را حفظ می‌کنیم.

انقدر که مربیان خارجی حاشیه داشتند، مربیان ایرانی ندارند. دانش فنی مربیان ایرانی هم کم و کسری نداشته است.

گاهی باید چیز‌هایی می‌گفته ایم که نگفتیم و سعی می‌کنیم که همه چیز درون خانواده حل شود. علیرغم اینکه فکر می‌کردیم حاشیه‌هایی وجود دارد، در نهایت بازیکنان آمدند و در بازی فیلیپین هم منسجم بازی کردند. این بازی خیلی حرف‌ها برای گفتن داشت و ثابت کرد که تیم ملی می‌تواند نتایج غیر قابل پیش بینی رقم بزند.
بعد از بازی با فیلیپین هم که همه چیز فراموش شد و با هر کسی صحبت می‌کردم، تاکید داشتند که نباید همه چیز به رسانه‌ها و فضای مجازی کشیده شود.

 

اتفاقا خیلی از این انتخاب خوشحالم. از سال ۲۰۰۳ کنار تیم‌ها بوده ام. انقدر که مربیان خارجی حاشیه داشتند، مربیان ایرانی ندارند. دانش فنی مربیان ایرانی هم کم و کسری نداشته است. ما با مربیان خارجی حداکثر مقامی که به دست آوردیم، دومی بازی‌های آسیایی بود و با مربی ایران هم دوم شدیم. به نظرم تصمیم درستی گرفتیم و خیلی راضی هستم.

 

مسابقات تدارکاتی برای تیم‌های ملی از دغدغه‌های امسال بود. چه فکری برای این موضوع کرده اید؟
در تلاشیم که با کمک چند اسپانسر، میزبانی‌ها را تا قبل از جام جهانی بیشتر کنیم. میزبانی از تیم‌های خارجی با توجه به شرایط اقتصادی، بیشتر به نفعمان است. ضمن اینکه میزبانی‌های بین المللی به نمایش بسکتبال خیلی کمک می‌کند. همین که مثلا میزبانی مسابقات غرب آسیا را به گرگان دادیم، خیلی مهم بود و فعالیت بسکتبال را به چشم می‌آورد. ضمن اینکه میزبانی مسابقات جوانان غرب آسیا برای آگوست ۲۰۱۹ را هم به شهر تبریز داده اند.