پخش زنده
امروز: -
فوتبال جام ملتهای آسیا
آسیا ۲۰۱۹، روز‌هایی که به ما خوش می‌گذرد
تیم ملی ایران در چهارمین بازی از جام ملتهای آسیا جنبه‌های دیگری از دشواری این مسابقات را تجربه کرد، اما باز هم پا پس نکشید و از سد حریف سختکوش خود عبور کرد.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما مرکز کهگیلویه و بویراحمد،به نقل از ورزش سه، شاید کسی تصور نمی کرد حتی در صورت رویارویی با ژاپن، استرالیا و کره هم یک بازی در جام ملتها برای ایران به این سختی شروع شود. پنالتی، آن هم در ثانیه پنجاه! بله، غافلگیر شدیم. مقابل تیمی که احتمالا انتظارش را هم نداشتیم. سیو استثنایی بیرانوند اما همان تصویری را حقیقت بخشید، که ما در آن لحظات ساخته بودیم.
می خواستیم یک بار دیگر هم ناکامی رونالدو را مقابل دروازه خودمان ببینیم،این بار در صورت یک کاپیتان سرخ پوش دیگر.
عمان احتمالا آموزنده ترین حریف برای تیم کی روش بوده و بسیار بیشتر از هر تیم دیگری باعث می شود کادر فنی تیم ملی برای بازی های آینده به تکاپو بیافتند.
ایران بعد از مهار بیرانوند به یک دستاورد ویژه رسید؛ برگشتن به بازی را تجربه کرد، بدون اینکه گلی خورده باشد.
این تیم اصلا به این راحتی ها گل نمی خورد.
خیال ها که راحت شد، ضربان ها که به سرعت عادی خود برگشتند، تیم رفته رفته حالت طبیعی خود را پیدا کرد.
البته باز هم نه به صورت کامل، هوشیاری به تیم برگشت و جهانبخش مامور نشان دادنِ آن بود.
ستاره ای که در زمان های پا به توپ شدن، ما را یاد علی جهانِ همیشگی نمی انداخت، از یک توپ مرده برایمان گل ساخت، یک گلِ مهم، شاید گل رسیدن به فینال.
وقتی استارت بازی خوب را زدیم، منتظر پررنگ شدن نقش مهاجمان تیم بودیم. همین اتفاق هم برایمان یک پنالتی به ارمغان آورد.
اگر کسی بازی را ندیده باشد هم می تواند حدس بزند گرفتن پنالتی کار چه بازیکنی بوده است.
زرنگی طارمی را دژاگه به بار نشاند تا به کنایه ثابت کند خوب پنالتی زدن کار هر کاپیتانی نیست.
نیمه دوم هم همانطور که خواستیم پیش رفت.
وقتی 2 گل جلو باشیم و فشاری روی بازیکنان نباشد، می توان روند دقایق باقی مانده بازی را پیش بینی کرد. 45 دقیقه دوم بازی عمان، شبیه 90 دقیقه بازی با یمن و ویتنام بود، مسلط، برتر و البته با چاشنی احتیاط، شبیه به آنچه در دیدار مقابل عراق دیده بودیم.
این تیم دیشب با وجود اشتباهات کم تعدادی که در زمین از خود نشان داد، پرچم ایران را جدی تر از هر زمانی به عنوان یک مدعی جدی قهرمانی آسیا بالا برد.
تیمی که یک قلب قرص به خاطر دروازه بانش دارد، مدافعانی مستحکم و بازیساز دارد، از هافبک های جنگنده و خلاق بهره می برد و گلزنی را به مهاجمانی سپرده که دیر یا زود کار را برای حریفان تمام می کنند، چنین تیمی آماده است برای قهرمانی.
قهرمانی در جام ملتها آنقدر سخت است که همه فکر می کنیم یک مسیر بسیار طولانی تا آن باقی مانده، اما وقتی روی تقویم مرور کنیم، تنها 12 روز به آخرین سوت این جام مانده.
سال ها برای این جام صبر کرده ایم، نه برای شروعش، برای آخرین لحظه اش، برای پایان جام و پایان یک انتظار، صرف نظر از اینکه در جام 2023 چه کسی روی نیمکت ایران می نشیند، همه ما می خواهیم چهار سال بعد جام ملتها را با غرور یک مدافع عنوان قهرمانی آغاز کنیم.
نظر شما