پخش زنده
امروز: -
گرامیداشت ۱۴ خرداد
امام (ره)؛ رهبر بزرگ سیاسی - الهی جهان
یکی از رهبران بزرگ سیاسی-مذهبی جهان در شامگاه ۱۳ خرداد ۶۸ دیده از جهان فرو بست و مردم زیادی در دنیا در ارتحال آن بزرگ مرد تاریخ به سوگ نشستند
به گزارش خبرگزاری صداوسیما مرکز مازندران؛ سی سال از ارتحال امام خمینی (ره) بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران میگذرد و هر روز ابعاد جدیدی از شخصیت آن رهبر بزرگ ایران مشخص میشود.
روح الله موسوی خمینی در تاریخ ۳۰ شهریور ۱۲۸۱ شمسی/ ۲۰ جمادیالثانی ۱۳۲۰/ ۲۱ سپتامبر ۱۹۰۲ در خمین از توابع استان مرکزى چشم به جهان گشودند.
روح الله موسوی خمینی در تاریخ ۳۰ شهریور ۱۲۸۱ شمسی/ ۲۰ جمادیالثانی ۱۳۲۰/ ۲۱ سپتامبر ۱۹۰۲ در خمین از توابع استان مرکزى چشم به جهان گشودند.
امام پس از سالها دوری از وطن، سرانجام ۱۲بهمن ماه ۱۳۵۷ وارد ایران و در ۲۲بهمن باعث به ثمر نشستن نهضت و پیروزی انقلاب اسلامی شدند.
پدر ایشان سید مصطفی موسوی فرزند علامه سید احمد موسوی در ۲۹بهمن ۱۲۴۱ ه. ش. در شهرستان خمین به دنیا آمد و در تاریخ اسفند ۱۲۸۱ در راه خمین به اراک مورد سوء قصداشرار قرار گرفت و بر اثر اصابت گلوله در چهل سالگی به شهادت رسید.
هاجر خانم مادر امام خمینی، زنی از خاندان علم و تقوا و فرزند آیتالله میرزا احمد خوانساری است. امام خمینی پنجمین ماه عمر خود را با درد یتیمی آغاز کردند و از آن پس مادر و عمه بزرگوارشان، تربیت ایشان را عهده دار بودند.
امام خمینی در سن ۲۷سالگی ازدواج کردند. همسر ایشان، دختر حاج میرزا محمدثقفی از روحانیون تهران بود. اسامی فرزندان امام به این صورت است: مصطفی، صدیقه (خانم اشراقی)، فریده (خانم اعرابی)، زهرا (خانم بروجردی)، احمد
تحصیل در خمین
امام خمینی در همان کودکی درس را آغاز کردند و به مکتب رفتند. بعد از اتمام مکتب به مدرسههای جدید رفتند و با پایان آن، تحصیل علوم اسلامی را در محضر دایی و برادرشان آغاز کردند.
امام خمینی در همان کودکی درس را آغاز کردند و به مکتب رفتند. بعد از اتمام مکتب به مدرسههای جدید رفتند و با پایان آن، تحصیل علوم اسلامی را در محضر دایی و برادرشان آغاز کردند.
تحصیل در اراک
سال۱۳۳۹ ه. ق امام خمینی برای تکمیل تحصیلات خود به واسطه حضور آیتالله عبدالکریم حائری یزدی به اراک رفتند. در این دوره در محضر اساتیدی، چون شیخ محمدعلی بروجردی و شیخ محمد گلپایگانی تلمّذ کردند.
تحصیل در قم
همزمان با عزیمت آیتالله حائری به قم، امام نیز به قم رفتند و در ۲۵سالگی سطوح عالیه حوزه را به پایان رسانیدند. پس از آن با شرکت در درس آیتالله حائری به درجه اجتهاد نائل آمدند. از میان همه اساتید امام؛ آن که بیش از همه روح ایشان را اشباع میکرد، درس عرفان نظری مرحوم محمدعلی شاهآبادی بود. شش سال، گاه هر روز و گاه هر چند هفته یکبار، نزد او میرفتند تا کنار فقه و فلسفه، عرفان را نیز بیاموزند.
تدریس
امام تدریس کتب فلسفی را در حالی که بیش از ۲۷سال نداشتند، آغاز کردند و در کنار درس فلسفه، به تدریس اخلاق همت گماردند. عمّال رضاشاه برای تعطیلی این درس فشار میآوردند که با مقاومت امام به نتیجه نرسیدند، اما ناچار شدند برنامه درس اخلاق را از مدرسه فیضیه به مدرسه حاج ملاصادق در منطقه دوردست شهر منتقل کردند. در کنار اینها به تدریس دروس فقه و اصول میپرداختند.
تدریس علوم منقول و خارج فقه و اصول را در سال۱۳۲۵ ه. ش. همزمان با ورود آیتالله بروجردی به قم آغاز کردند. در تبعید در شهر نجف هم با اصرار طلبهها درس را آغاز و بهمنماه ۱۳۴۸ درس ولایت فقیه را در ۱۳جلسه ارائه کردند..
آثار امام خمینی:
سیر تالیفی امام از مسائل عقلی آغاز گردیده و در زمینه اخلاقیات، فقه و اصول ادامه یافته است. در حدود ۲۷سالگی کتاب مصباحالهدایه را به رشته تحریر درآوردند که بعضی از علمای بزرگ معاصر بر آن حاشیه زدهاند. در ۲۹سالگی شرحی بر دعای ماه رمضان و بعد از آن، کتاب اربعین حدیث را نگاشتند. علاوه بر آن ۲۱عنوان کتاب دیگر نگارش کردند که برخی از آنها عبارتند از: اسرارالصلوه کشف اسرار، شرح حدیث جنود عقل و جهل، آدابالصلوه، تحریرالوسیله، توضیحالمسائل، حکومت اسلامی یا ولایت فقیه، مبارزه با نفس یا جهاد اکبر
حیات سیاسی و اجتماعی:
در ۱۵اردیبهشتماه ۱۳۲۳ و در اوضاع آشفته و فضای آزادی نسبی پس از رضا پهلوی، امام در پیامی به ملت، از قیام برای خدا صحبت کردهاند و آن را تنها راه اصلاح دو جهان نامیدند. در همین سال در پاسخ به شبهات کتاب اسرار هزارساله، به رضاخان هم تاختند و در آن ایده حکومت اسلامی و ضرورت قیام برای تشکیل آن را مطرح ساختند.
در دوران مرجعیت آیتالله بروجردی، امام از طرف ایشان عضو هیات مصلحین بودند که ماموریت اصلاح حوزه را داشت و باعث تحولاتی در حوزه شدند. در مسائل گوناگون مورد مشورت آیتالله بودند، مخصوصا مسائل مربوط به حکومت.
در مهر ماه ۱۳۴۱ لایحه انجمنهای ایالتی و ولایتی مورد تصویب دولت قرار گرفت که طبق آن سه شرط مسلمان بودن، سوگند به کلامالله مجید و مرد بودن رایدهندگان و انتخابشوندگان حذف شده بود تا زمینه حضور بهائیها فراهم شود. امام در تلگرافی به عَلَم نوشتند:"مجدداً به شما نصیحت میکنم که به اطاعت خداوند متعال و قانون اساسی گردن نهید، و از عواقب وخیمه تخلف از قرآن و احکام علمای ملت و زعمای مسلمین و تخلف از قانون بترسید؛ و بدون موجب، مملکت را به خطر نیندازید؛ والّا علمای اسلام درباره شما از اظهار عقیده خودداری نخواهند کرد. " پیام محکم امام در شرایط آن روز بینظیر بود.
قیام پانزده خرداد:
اندکی پس از غائله انجمنهای ایالتی و ولایتی، شاه برای طرحی با عنوان "انقلاب سفید" اعلام رفراندوم کرد. امام در بیانیهای صریح چهار روز پیش از رفراندوم، آن را مخالف اسلام و قانون اساسی قلمداد کردند.
در فروردین۱۳۴۲ بعد از حمله ماموران به فیضیه امام در سخنرانی خود از سکوت بزرگان گلایه میکنند:"امروز سکوت، همراهی با دستگاه جبار است". روز بعد بیانیهای را منتشر میکنند و به صراحت از علما میخواهند که تقیّه را رها کنند و میافزایند: "من اکنون قلب خود را برای سرنیزههای مامورین شما حاضر کردهام. "
در شرایطی که ساواک از سخنرانان برای عدم تعرّض به شاه و اسرائیل تعهّد گرفته بود، امام در عاشورای سال۱۳۴۲ در سخنرانی خود به شدّت به شاه و دخالتهای اسرائیل انتقاد کردند. همان شب امام دستگیر شدند و از قم به تهران اعزام شدند. با قیام مردم تهران و ورامین و فشار علما، حکومت مجبور به آزادی ایشان شد.
اعتراض به کاپیتولاسیون و تبعید به ترکیه
۲۱ مهر ماه ۱۳۴۳ لایحه کاپیتولاسیون در مجلس تصویب شد. خبر که به امام رسید، پیام هشدارآمیز صادر کردند. امام در ۱۳ آبانماه با چند روز تاخیر به دلیل برگزاری انتخابات ریاستجمهوری آمریکا دستگیر و به ترکیه تبعید شدند. اقامت امام خمینی در ترکیه یازده ماه به درازا کشید.
سالهای نجف
امام و فرزندشان مهرماه سال۱۳۴۴ به نجف تبعید شدند. حکومت در نظر داشت امام در حوزه نجف و در فضای دور از سیاست آن منزوی شود. در حالی که امام در طول اقامت در نجف هر روز سه ساعت به زیارت و عبادت در حرم میپرداختند، اما پیگیری فعالیّتهای نهضت هم با وقفه روبرو نشد. امام چهار روز پس از ورود به نجف در دیدار با آیتالله سید محسن حکیم، وی را به قیام فرا خواندند. فروردین۱۳۴۶ در اعتراض به لوایحی که قوانین ضد اسلامی داشت به هویدا نامهای با لحن تند نوشتند.
اوج گرفتن نهضت
اول آبان ۱۳۵۶ خبر درگذشت سید مصطفی، فرزند امام، بدون سابقه بیماری موجب حیرت شد. دکتر گفته بود که وی را مسموم کردهاند، امام اجازه کالبدشکافی ندادند و در پیامی شرایط کشور را مصیبت بارتر دانستند. لحن پیام امام، شاه را به خشم آورد و دستور داد در مقاله روزنامه اطلاعات به امام حمله کنند. مردم در اعتراض به جسارت به امام، در قم قیام کردند که با سرکوب مواجه شد. شهرهای ایران در چهلم شهدای شهرهای پیشین ملتهب میشد و امام برای هر کدام از این اتفاقات پیام میدادند.
انقلاب
با اوج گرفتن فعالیتهای امام، ماموران حکومت عراق، خانه امام را محاصره کردند و رفت و آمد به آن را قطع کردند. با افزوده شدن فشارها تصمیم گرفتند که به سوریه بروند. امکانش فراهم نشد، به پاریس رفتند و در پاریس به مصاحبه با رسانههای گروهی و تبیین دلائل و برنامههای انقلاب اسلامی پرداختند.
امام پس از سالها دوری از وطن، سرانجام ۱۲بهمن ماه ۱۳۵۷ وارد ایران شدند و در ۱۵بهمنماه بازرگان، را نخستوزیر دولت موقّت و مامور تشکیل کابینه کردند. ایشان با صدور اطلاعیهای در مورد حکومت نظامی ۲۱بهمن، آن را خدعه خواندند و از مردم خواستند که به آن اعتنا نکنند که این اقدام باعث به ثمر نشستن نهضت و پیروزی انقلاب اسلامی شد.
۱۰ اسفندماه، از تهران به قم رفتند تا در آنجا مستقر شوند، مردم تا کیلومترها به استقبال آمده بودند. از همان ابتدا بر برگزاری رفراندوم اصرار کردند تا نهایتا در ۱۰فرودین۱۳۵۸ مردم در رای قاطع به جمهوری اسلامی آری گفتند.
در ۲۹ دیماه وصیتنامه جدیدشان را نوشتند و آقایان منتظری و پسندیده را وصی خودشان قرار دادند. چند روز بعد به دلیل عارضه قلبی به بیمارستانی در تهران منتقل شدند. نظر پزشکان به جراحی بود، امام مخالفت کردند و قبول کردند که داروها را منظم استفاده کنند. پس از دو ماه، امام بهبود پیدا کردند و پزشکان صلاح ندیدند که دوباره در قم اقامت کنند و تأکید نمودند که در اطراف بیمارستان قلب منزلی برای امام گرفته شود و علاوه بر آن به تشخیص پزشکان الزاماً میبایست در شمال تهران که از هوای مناسب برخوردار است سکونت داشته باشند.
در فروردین ۱۳۶۵قلب امام برای لحظاتی ایستاد، تلاش پزشکان ممکن بود که به نتیجه نرسد، اما ناگهان قلب در آخرین شوک بازگشت.
در ۲۸ اردیبهشت۱۳۶۸ پزشکان وجود سرطان معده را تایید کردند. در دوم خردادماه امام تحت عمل جراحّی قرار گرفتند؛ و نهایتا پس از حدود ۱۰سال رهبری انقلاب اسلامی، شبانگاه ۱۳ خرداد ۱۳۶۸ روح ملکوتی امام به پرواز درآمد و برای همیشه در جایگاه ابدی آرام گرفت.
مراسم تشییع پیکر امام خمینی (ره) با حضور میلیونها انسان عاشق امام، از ایران و سراسر جهان، به یکی از مراسم تشییع باشکوه در جهان تبدیل شد که نظیرش کمتر در جهان دیده شده است.
در ۱۴ خرداد ۱۳۶۸ با تصمیم مجلس خبرگان رهبری، حضرت آیت اله خامنهای به عنوان رهبر انقلاب اسلامی ایران انتخاب شدند که با ادامه راه امام راحل و روحیه استکبارستیزی، زمامدار کشور شدند تا انقلاب را در ادامه راه به سر منزل مقصود برسانند.
سال۱۳۳۹ ه. ق امام خمینی برای تکمیل تحصیلات خود به واسطه حضور آیتالله عبدالکریم حائری یزدی به اراک رفتند. در این دوره در محضر اساتیدی، چون شیخ محمدعلی بروجردی و شیخ محمد گلپایگانی تلمّذ کردند.
تحصیل در قم
همزمان با عزیمت آیتالله حائری به قم، امام نیز به قم رفتند و در ۲۵سالگی سطوح عالیه حوزه را به پایان رسانیدند. پس از آن با شرکت در درس آیتالله حائری به درجه اجتهاد نائل آمدند. از میان همه اساتید امام؛ آن که بیش از همه روح ایشان را اشباع میکرد، درس عرفان نظری مرحوم محمدعلی شاهآبادی بود. شش سال، گاه هر روز و گاه هر چند هفته یکبار، نزد او میرفتند تا کنار فقه و فلسفه، عرفان را نیز بیاموزند.
تدریس
امام تدریس کتب فلسفی را در حالی که بیش از ۲۷سال نداشتند، آغاز کردند و در کنار درس فلسفه، به تدریس اخلاق همت گماردند. عمّال رضاشاه برای تعطیلی این درس فشار میآوردند که با مقاومت امام به نتیجه نرسیدند، اما ناچار شدند برنامه درس اخلاق را از مدرسه فیضیه به مدرسه حاج ملاصادق در منطقه دوردست شهر منتقل کردند. در کنار اینها به تدریس دروس فقه و اصول میپرداختند.
تدریس علوم منقول و خارج فقه و اصول را در سال۱۳۲۵ ه. ش. همزمان با ورود آیتالله بروجردی به قم آغاز کردند. در تبعید در شهر نجف هم با اصرار طلبهها درس را آغاز و بهمنماه ۱۳۴۸ درس ولایت فقیه را در ۱۳جلسه ارائه کردند..
آثار امام خمینی:
سیر تالیفی امام از مسائل عقلی آغاز گردیده و در زمینه اخلاقیات، فقه و اصول ادامه یافته است. در حدود ۲۷سالگی کتاب مصباحالهدایه را به رشته تحریر درآوردند که بعضی از علمای بزرگ معاصر بر آن حاشیه زدهاند. در ۲۹سالگی شرحی بر دعای ماه رمضان و بعد از آن، کتاب اربعین حدیث را نگاشتند. علاوه بر آن ۲۱عنوان کتاب دیگر نگارش کردند که برخی از آنها عبارتند از: اسرارالصلوه کشف اسرار، شرح حدیث جنود عقل و جهل، آدابالصلوه، تحریرالوسیله، توضیحالمسائل، حکومت اسلامی یا ولایت فقیه، مبارزه با نفس یا جهاد اکبر
حیات سیاسی و اجتماعی:
در ۱۵اردیبهشتماه ۱۳۲۳ و در اوضاع آشفته و فضای آزادی نسبی پس از رضا پهلوی، امام در پیامی به ملت، از قیام برای خدا صحبت کردهاند و آن را تنها راه اصلاح دو جهان نامیدند. در همین سال در پاسخ به شبهات کتاب اسرار هزارساله، به رضاخان هم تاختند و در آن ایده حکومت اسلامی و ضرورت قیام برای تشکیل آن را مطرح ساختند.
در دوران مرجعیت آیتالله بروجردی، امام از طرف ایشان عضو هیات مصلحین بودند که ماموریت اصلاح حوزه را داشت و باعث تحولاتی در حوزه شدند. در مسائل گوناگون مورد مشورت آیتالله بودند، مخصوصا مسائل مربوط به حکومت.
در مهر ماه ۱۳۴۱ لایحه انجمنهای ایالتی و ولایتی مورد تصویب دولت قرار گرفت که طبق آن سه شرط مسلمان بودن، سوگند به کلامالله مجید و مرد بودن رایدهندگان و انتخابشوندگان حذف شده بود تا زمینه حضور بهائیها فراهم شود. امام در تلگرافی به عَلَم نوشتند:"مجدداً به شما نصیحت میکنم که به اطاعت خداوند متعال و قانون اساسی گردن نهید، و از عواقب وخیمه تخلف از قرآن و احکام علمای ملت و زعمای مسلمین و تخلف از قانون بترسید؛ و بدون موجب، مملکت را به خطر نیندازید؛ والّا علمای اسلام درباره شما از اظهار عقیده خودداری نخواهند کرد. " پیام محکم امام در شرایط آن روز بینظیر بود.
قیام پانزده خرداد:
اندکی پس از غائله انجمنهای ایالتی و ولایتی، شاه برای طرحی با عنوان "انقلاب سفید" اعلام رفراندوم کرد. امام در بیانیهای صریح چهار روز پیش از رفراندوم، آن را مخالف اسلام و قانون اساسی قلمداد کردند.
در فروردین۱۳۴۲ بعد از حمله ماموران به فیضیه امام در سخنرانی خود از سکوت بزرگان گلایه میکنند:"امروز سکوت، همراهی با دستگاه جبار است". روز بعد بیانیهای را منتشر میکنند و به صراحت از علما میخواهند که تقیّه را رها کنند و میافزایند: "من اکنون قلب خود را برای سرنیزههای مامورین شما حاضر کردهام. "
در شرایطی که ساواک از سخنرانان برای عدم تعرّض به شاه و اسرائیل تعهّد گرفته بود، امام در عاشورای سال۱۳۴۲ در سخنرانی خود به شدّت به شاه و دخالتهای اسرائیل انتقاد کردند. همان شب امام دستگیر شدند و از قم به تهران اعزام شدند. با قیام مردم تهران و ورامین و فشار علما، حکومت مجبور به آزادی ایشان شد.
اعتراض به کاپیتولاسیون و تبعید به ترکیه
۲۱ مهر ماه ۱۳۴۳ لایحه کاپیتولاسیون در مجلس تصویب شد. خبر که به امام رسید، پیام هشدارآمیز صادر کردند. امام در ۱۳ آبانماه با چند روز تاخیر به دلیل برگزاری انتخابات ریاستجمهوری آمریکا دستگیر و به ترکیه تبعید شدند. اقامت امام خمینی در ترکیه یازده ماه به درازا کشید.
سالهای نجف
امام و فرزندشان مهرماه سال۱۳۴۴ به نجف تبعید شدند. حکومت در نظر داشت امام در حوزه نجف و در فضای دور از سیاست آن منزوی شود. در حالی که امام در طول اقامت در نجف هر روز سه ساعت به زیارت و عبادت در حرم میپرداختند، اما پیگیری فعالیّتهای نهضت هم با وقفه روبرو نشد. امام چهار روز پس از ورود به نجف در دیدار با آیتالله سید محسن حکیم، وی را به قیام فرا خواندند. فروردین۱۳۴۶ در اعتراض به لوایحی که قوانین ضد اسلامی داشت به هویدا نامهای با لحن تند نوشتند.
اوج گرفتن نهضت
اول آبان ۱۳۵۶ خبر درگذشت سید مصطفی، فرزند امام، بدون سابقه بیماری موجب حیرت شد. دکتر گفته بود که وی را مسموم کردهاند، امام اجازه کالبدشکافی ندادند و در پیامی شرایط کشور را مصیبت بارتر دانستند. لحن پیام امام، شاه را به خشم آورد و دستور داد در مقاله روزنامه اطلاعات به امام حمله کنند. مردم در اعتراض به جسارت به امام، در قم قیام کردند که با سرکوب مواجه شد. شهرهای ایران در چهلم شهدای شهرهای پیشین ملتهب میشد و امام برای هر کدام از این اتفاقات پیام میدادند.
انقلاب
با اوج گرفتن فعالیتهای امام، ماموران حکومت عراق، خانه امام را محاصره کردند و رفت و آمد به آن را قطع کردند. با افزوده شدن فشارها تصمیم گرفتند که به سوریه بروند. امکانش فراهم نشد، به پاریس رفتند و در پاریس به مصاحبه با رسانههای گروهی و تبیین دلائل و برنامههای انقلاب اسلامی پرداختند.
امام پس از سالها دوری از وطن، سرانجام ۱۲بهمن ماه ۱۳۵۷ وارد ایران شدند و در ۱۵بهمنماه بازرگان، را نخستوزیر دولت موقّت و مامور تشکیل کابینه کردند. ایشان با صدور اطلاعیهای در مورد حکومت نظامی ۲۱بهمن، آن را خدعه خواندند و از مردم خواستند که به آن اعتنا نکنند که این اقدام باعث به ثمر نشستن نهضت و پیروزی انقلاب اسلامی شد.
۱۰ اسفندماه، از تهران به قم رفتند تا در آنجا مستقر شوند، مردم تا کیلومترها به استقبال آمده بودند. از همان ابتدا بر برگزاری رفراندوم اصرار کردند تا نهایتا در ۱۰فرودین۱۳۵۸ مردم در رای قاطع به جمهوری اسلامی آری گفتند.
در ۲۹ دیماه وصیتنامه جدیدشان را نوشتند و آقایان منتظری و پسندیده را وصی خودشان قرار دادند. چند روز بعد به دلیل عارضه قلبی به بیمارستانی در تهران منتقل شدند. نظر پزشکان به جراحی بود، امام مخالفت کردند و قبول کردند که داروها را منظم استفاده کنند. پس از دو ماه، امام بهبود پیدا کردند و پزشکان صلاح ندیدند که دوباره در قم اقامت کنند و تأکید نمودند که در اطراف بیمارستان قلب منزلی برای امام گرفته شود و علاوه بر آن به تشخیص پزشکان الزاماً میبایست در شمال تهران که از هوای مناسب برخوردار است سکونت داشته باشند.
در فروردین ۱۳۶۵قلب امام برای لحظاتی ایستاد، تلاش پزشکان ممکن بود که به نتیجه نرسد، اما ناگهان قلب در آخرین شوک بازگشت.
در ۲۸ اردیبهشت۱۳۶۸ پزشکان وجود سرطان معده را تایید کردند. در دوم خردادماه امام تحت عمل جراحّی قرار گرفتند؛ و نهایتا پس از حدود ۱۰سال رهبری انقلاب اسلامی، شبانگاه ۱۳ خرداد ۱۳۶۸ روح ملکوتی امام به پرواز درآمد و برای همیشه در جایگاه ابدی آرام گرفت.
مراسم تشییع پیکر امام خمینی (ره) با حضور میلیونها انسان عاشق امام، از ایران و سراسر جهان، به یکی از مراسم تشییع باشکوه در جهان تبدیل شد که نظیرش کمتر در جهان دیده شده است.
در ۱۴ خرداد ۱۳۶۸ با تصمیم مجلس خبرگان رهبری، حضرت آیت اله خامنهای به عنوان رهبر انقلاب اسلامی ایران انتخاب شدند که با ادامه راه امام راحل و روحیه استکبارستیزی، زمامدار کشور شدند تا انقلاب را در ادامه راه به سر منزل مقصود برسانند.
نظر شما