پخش زنده
امروز: -
میلاد پیامبر مهربانی‌ها و موسس مذهب جعفری
17 ربیع الاول، سالروز میلاد باسعادت حضرت محمد(ص) و امام صادق(ع) بر مسلمانان جهان مبارک باد.
به گزارش خبرگزاری صداوسیما مرکز مازندران، سرانجام پس از قرن ها، انتظار عالم خلقت به سر آمد و بزرگ‌ترین هدایتگر انسان‌ها پا به عرصه وجود گذاشت. باران «رحمة للعالمین» باریدن گرفت، چشمه رافت و هدایت فوران نمود و نور محمدى عالم ملک و ملکوت را منور کرد.
*میلاد پیامبر اکرم (ص) آخرین پیامبر اخلاق
میلاد پیامبر اکرم را در عام الفیل معادل سال ۵۷۰ میلادى گفته اند. روز ولادت ایشان ۱۷ ربیع الاول بوده است در این سال ابرهه با لشکرش به کعبه حمله کرد و به همین مناسبت این سال را عام الفیل نام نهاده اند.
امام على (ع) در خطبه اى، میلاد پیامبر (ص) را این گونه توصیف مى کنند: «کریما میلاده» پیامبرى که براى کرامت بخشیدن به انسان‌ها مبعوث شده و غایت بعثت او انحصار در تتمیم مکارم اخلاقى دارد، میلاد او نیز همواره با کرامت و به دور از هر دنائت بوده است.
برنامه انبیاء تکریم انسانهاست و، چون دین اسلام اتمم و اکمل ادیان است و پیامبر (ص) براى تکمیل کرامت‌ها پا به عرصه وجود نهاده، لذا در عالم وجود، میلادى کریم‌تر از این میلاد رخ نداده است.
با میلاد پیامبر (ص)، حوادث شگرف و تحولات عجیبى در زمین و آسمان پدید آمد.
در روایتى از امام صادق (ع) نقل شده که ابلیس در آسمان هاى هفت گانه رفت و آمد مى کرد، وقتى عیسى (ع) متولد شد ابلیس از سه آسمان محروم گردید و در چهار آسمان دیگر آمد و شد داشت و با تولد پیامبر اکرم (ص) از رفت و آمد هفت آسمان محروم و ممنوع گردید و ستارگان آسمان، شیطان را از آسمان مى راندند.
مصادف با ولادت حضرت رسول (ص) حوادثى نیز در زمین رخ داد مهمترین آن‌ها عبارتند از: به لرزه در آمدن ایوان کسرى و فرو ریختن چهارده کنگره آن، خاموش شدن آتشکده فارس، خشک شدن دریاچه ساوه، سرنگون شدن بت‌ها و اتفاقات دیگرى که در کتب تاریخ اسلام به تفصیل بیان شده است.
در هفدهم ربیع الاول سال ۵۳ قبل از هجرت بنابه قول بسیاری از علمای مسلمان، پیامبر بزرگ اسلام، حضرت محمد (ص) در شهر مکه قدم به عرصه حیات نهاد.
پدر آن بزرگوار عبدالله از خاندان بنی هاشم و مادر گرامیش آمنه بود. حضرت محمد (ص) قبل از ولادت، پدر خویش را از دست داده بود و شش ساله بود که مادرش نیز درگذشت.
در این هنگام عبدالمطلب جد آن حضرت، سرپرستی ایشان را به عهده گرفت. اما آن بزرگوار نیز پس از دو سال درگذشت و بدین ترتیب حضرت محمد (ص) در هشت سالگی تحت توجه و سرپرستی ابوطالب، عموی خویش قرار گرفت.
حضرت محمد (ص) از دوازده سالگی به اتفاق عموی خود به سفر‌های تجاری می‌رفت و به سبب راستگویی و قابلیت اعتماد بسیار، مردم به وی لقب امین داده بودند.
آن حضرت در آغاز جوانی برای رهایی از پلیدی‌های عصر جاهلی و نیز اندیشه در جهان آفرینش، به غار حرا در نزدیکی مکه پناه می‌برد و در آنجا ساعت‌ها عبادت می‌کرد. هنگامی که چهل سال از عمر پربرکت پیامبر اکرم (ص) گذشته بود، جبرئیل بر آن حضرت نازل شد و پیام خداوند یکتا را مبنی بر پیامبری ایشان، ابلاغ کرد.
بدین ترتیب حضرت محمد (ص) آخرین رسول و فرستاده خدا وظیفه هدایت مردم به سوی توحید و یکتاپرستی را به عهده گرفت. رسول گرامی اسلام (ص) در مدت رسالت خویش با تحمل سختی‌های فراوان، بت پرستی را در حجاز ریشه کن کرد و حکومتی مبتنی بر تعالیم کامل و متعالی اسلام برپا نمود.
پیامبر گرامی اسلام فرمودند: سه چیز است که در هرکس باشد خصلت ایمان را کامل ساخته است:، چون خشنود شد، خشنودیش او را به راه باطل نبرد و، چون خشمگین شد، خشمش او را از حق دور نکند و، چون قدرت یافت، به آنچه حقش نیست دست نیندازد.
* ۱۷ ربیع الاول، سالروز میلاد موسس مذهب جعفری
همچنین در ۱۷ ربیع الاول حضرت امام جعفر صادق (ع) از نوادگان پاک رسول گرامی اسلام (ص) و پیشوای ششم شیعیان در مدینه متولد شد.
آن حضرت دوازده سال از عمر خود را در کنار جدش امام سجاد (ع) و نوزده سال را در کنار پدرش امام محمد باقر (ع) گذراند و در سال ۱۴۸ هجری قمری به شهادت رسید. دوران زندگی این امام بزرگوار، عصر شکوفایی علم و دانش، تفسیر قرآن و نشر علوم گوناگون بود.
این دوران که مصادف با سقوط بنی امیه و روی کارآمدن بنی عباس بود، فرصت مناسبی برای امام صادق (ع) فراهم آورد تا مردم را از حقایق و تعلیمات دین مبین اسلام آگاه و نخستین دانشگاه بزرگ اسلامی را پایه گذاری کند.
امام صادق (ع) علاوه بر آگاهی عمیق از علوم و معارف اسلامی، بر علوم مختلفی ازجمله طب، شیمی، ریاضی و بسیاری از فنون دیگر احاطه کامل داشت. دوستداران علم و دانش در هر زمینه به محضر آن حضرت شرفیاب می‌شدند و درباره هر موضوع علمی و دینی که می‌خواستند از آن حضرت سوال می‌کردند.
امام صادق (ع) نیز به فراخور استعداد و فهم هر شخص به او پاسخ می‌داد. حدود چهار هزار شاگرد برجسته در محفل درس امام صادق (ع) تربیت شدند و دانشمندانی همچون جابربن حیّان، شیمیدان معروف و کاشف گوگرد، از دانش ایشان بهره بردند.
امام صادق (ع) فرمود: دانش بجویید و همراه با کسب دانش، خود را با بردباری و وقار زینت بخشید و نسبت به کسی که به او دانش می‌آموزید فروتن باشید.
* تجویز امام صادق (ع) برای عصر غیبت
زراره می‌گوید نزد امام صادق علیه السّلام بودم که سخن از دوران غیبتِ امام به میان آمد و اینکه برای قائم قبل از قیام، غیبتی است که خدا با آن شیعه را امتحان می‌کند و بسیاری از مردم در این امتحان مردود می‌شوند. در ادامه زراره از امام صادق علیه السّلام می‌پرسد: فدایت شوم اگر آن زمان را درک کردم چه کنم؟ امام فرمودند:ای زراره اگر عصر غیبت را درک کردی بر این دعا مداومت داشته باش:
اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی نَفْسَکَ فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی نَفْسَکَ لَمْ أَعْرِفْ نَبِیَّکَ اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی رَسُولَکَ فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی رَسُولَکَ لَمْ أَعْرِفْ حُجَّتَکَ اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی حُجَّتَکَ فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی حُجَّتَکَ ضَلَلْتُ عَنْ دِینِی
مناسب است به معنای دعایی که بار‌ها شنیدیم و خواندیم، توجّه کنیم دعایی کوتاه، امّا مشتمل بر معارفی والا یعنی توحید، نبوّت و امامت؛ به بیان آیة الله جوادی آملی این دعا در قالب برهان لمّی ایراد شده است توضیح اینکه معرفت به خدا، علّت معرفت به پیامبر می‌شود و شناخت مقام نبوّت علّت معرفت به مقام امامت می‌شود.
میلاد پیامبر اکرم را در عام الفیل معادل سال ۵۷۰ میلادى گفته اند. روز ولادت ایشان ۱۷ ربیع الاول بوده است در این سال ابرهه با لشکرش به کعبه حمله کرد و به همین مناسبت این سال را عام الفیل نام نهاده اند.
امام على (ع) در خطبه اى، میلاد پیامبر (ص) را این گونه توصیف مى کنند: «کریما میلاده» پیامبرى که براى کرامت بخشیدن به انسان‌ها مبعوث شده و غایت بعثت او انحصار در تتمیم مکارم اخلاقى دارد، میلاد او نیز همواره با کرامت و به دور از هر دنائت بوده است.
برنامه انبیاء تکریم انسانهاست و، چون دین اسلام اتمم و اکمل ادیان است و پیامبر (ص) براى تکمیل کرامت‌ها پا به عرصه وجود نهاده، لذا در عالم وجود، میلادى کریم‌تر از این میلاد رخ نداده است.
با میلاد پیامبر (ص)، حوادث شگرف و تحولات عجیبى در زمین و آسمان پدید آمد.
در روایتى از امام صادق (ع) نقل شده که ابلیس در آسمان هاى هفت گانه رفت و آمد مى کرد، وقتى عیسى (ع) متولد شد ابلیس از سه آسمان محروم گردید و در چهار آسمان دیگر آمد و شد داشت و با تولد پیامبر اکرم (ص) از رفت و آمد هفت آسمان محروم و ممنوع گردید و ستارگان آسمان، شیطان را از آسمان مى راندند.
مصادف با ولادت حضرت رسول (ص) حوادثى نیز در زمین رخ داد مهمترین آن‌ها عبارتند از: به لرزه در آمدن ایوان کسرى و فرو ریختن چهارده کنگره آن، خاموش شدن آتشکده فارس، خشک شدن دریاچه ساوه، سرنگون شدن بت‌ها و اتفاقات دیگرى که در کتب تاریخ اسلام به تفصیل بیان شده است.
در هفدهم ربیع الاول سال ۵۳ قبل از هجرت بنابه قول بسیاری از علمای مسلمان، پیامبر بزرگ اسلام، حضرت محمد (ص) در شهر مکه قدم به عرصه حیات نهاد.
پدر آن بزرگوار عبدالله از خاندان بنی هاشم و مادر گرامیش آمنه بود. حضرت محمد (ص) قبل از ولادت، پدر خویش را از دست داده بود و شش ساله بود که مادرش نیز درگذشت.
در این هنگام عبدالمطلب جد آن حضرت، سرپرستی ایشان را به عهده گرفت. اما آن بزرگوار نیز پس از دو سال درگذشت و بدین ترتیب حضرت محمد (ص) در هشت سالگی تحت توجه و سرپرستی ابوطالب، عموی خویش قرار گرفت.
حضرت محمد (ص) از دوازده سالگی به اتفاق عموی خود به سفر‌های تجاری می‌رفت و به سبب راستگویی و قابلیت اعتماد بسیار، مردم به وی لقب امین داده بودند.
آن حضرت در آغاز جوانی برای رهایی از پلیدی‌های عصر جاهلی و نیز اندیشه در جهان آفرینش، به غار حرا در نزدیکی مکه پناه می‌برد و در آنجا ساعت‌ها عبادت می‌کرد. هنگامی که چهل سال از عمر پربرکت پیامبر اکرم (ص) گذشته بود، جبرئیل بر آن حضرت نازل شد و پیام خداوند یکتا را مبنی بر پیامبری ایشان، ابلاغ کرد.
بدین ترتیب حضرت محمد (ص) آخرین رسول و فرستاده خدا وظیفه هدایت مردم به سوی توحید و یکتاپرستی را به عهده گرفت. رسول گرامی اسلام (ص) در مدت رسالت خویش با تحمل سختی‌های فراوان، بت پرستی را در حجاز ریشه کن کرد و حکومتی مبتنی بر تعالیم کامل و متعالی اسلام برپا نمود.
پیامبر گرامی اسلام فرمودند: سه چیز است که در هرکس باشد خصلت ایمان را کامل ساخته است:، چون خشنود شد، خشنودیش او را به راه باطل نبرد و، چون خشمگین شد، خشمش او را از حق دور نکند و، چون قدرت یافت، به آنچه حقش نیست دست نیندازد.
* ۱۷ ربیع الاول، سالروز میلاد موسس مذهب جعفری
همچنین در ۱۷ ربیع الاول حضرت امام جعفر صادق (ع) از نوادگان پاک رسول گرامی اسلام (ص) و پیشوای ششم شیعیان در مدینه متولد شد.
آن حضرت دوازده سال از عمر خود را در کنار جدش امام سجاد (ع) و نوزده سال را در کنار پدرش امام محمد باقر (ع) گذراند و در سال ۱۴۸ هجری قمری به شهادت رسید. دوران زندگی این امام بزرگوار، عصر شکوفایی علم و دانش، تفسیر قرآن و نشر علوم گوناگون بود.
این دوران که مصادف با سقوط بنی امیه و روی کارآمدن بنی عباس بود، فرصت مناسبی برای امام صادق (ع) فراهم آورد تا مردم را از حقایق و تعلیمات دین مبین اسلام آگاه و نخستین دانشگاه بزرگ اسلامی را پایه گذاری کند.
امام صادق (ع) علاوه بر آگاهی عمیق از علوم و معارف اسلامی، بر علوم مختلفی ازجمله طب، شیمی، ریاضی و بسیاری از فنون دیگر احاطه کامل داشت. دوستداران علم و دانش در هر زمینه به محضر آن حضرت شرفیاب می‌شدند و درباره هر موضوع علمی و دینی که می‌خواستند از آن حضرت سوال می‌کردند.
امام صادق (ع) نیز به فراخور استعداد و فهم هر شخص به او پاسخ می‌داد. حدود چهار هزار شاگرد برجسته در محفل درس امام صادق (ع) تربیت شدند و دانشمندانی همچون جابربن حیّان، شیمیدان معروف و کاشف گوگرد، از دانش ایشان بهره بردند.
امام صادق (ع) فرمود: دانش بجویید و همراه با کسب دانش، خود را با بردباری و وقار زینت بخشید و نسبت به کسی که به او دانش می‌آموزید فروتن باشید.
* تجویز امام صادق (ع) برای عصر غیبت
زراره می‌گوید نزد امام صادق علیه السّلام بودم که سخن از دوران غیبتِ امام به میان آمد و اینکه برای قائم قبل از قیام، غیبتی است که خدا با آن شیعه را امتحان می‌کند و بسیاری از مردم در این امتحان مردود می‌شوند. در ادامه زراره از امام صادق علیه السّلام می‌پرسد: فدایت شوم اگر آن زمان را درک کردم چه کنم؟ امام فرمودند:ای زراره اگر عصر غیبت را درک کردی بر این دعا مداومت داشته باش:
اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی نَفْسَکَ فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی نَفْسَکَ لَمْ أَعْرِفْ نَبِیَّکَ اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی رَسُولَکَ فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی رَسُولَکَ لَمْ أَعْرِفْ حُجَّتَکَ اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی حُجَّتَکَ فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی حُجَّتَکَ ضَلَلْتُ عَنْ دِینِی
مناسب است به معنای دعایی که بار‌ها شنیدیم و خواندیم، توجّه کنیم دعایی کوتاه، امّا مشتمل بر معارفی والا یعنی توحید، نبوّت و امامت؛ به بیان آیة الله جوادی آملی این دعا در قالب برهان لمّی ایراد شده است توضیح اینکه معرفت به خدا، علّت معرفت به پیامبر می‌شود و شناخت مقام نبوّت علّت معرفت به مقام امامت می‌شود.
نظر شما